Το έγραψε σε ένα blog τον Απρίλιο του 2011 η Άλκηστις Πρωτοψάλτη ,που την ξέρετε όλοι...... Πόσο δίκιο έχει!!!......θα μπορούσε τα ίδια να πει ο καθένας από εμάς.....!!!!! ----> ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ *ΔΙΑΨΕΥΣΙΣ ....

Nαι, θα έφευγα.
Όχι επειδή υπάρχει κρίση. 
Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. 
Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. 
Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οισυμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, 
μιας και αγάπη χωρίςσεβασμό δεν υπάρχει. 
Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τουςεπαγγελματίες συνδικαλιστές, 
τα πάσης φύσεως λαμόγια. 
Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. 
Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο τηνπάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, 
το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. 
Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς 
- και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. 
Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, 
κάποιοναόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας
- να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ'το να του βρει δουλειά
μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. 
Δεν λέει καλημέρα,παρακαλώ κι ευχαριστώ. 
Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. 
Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. 
Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριάκι αν του το υπενθυμίσει κανείς
ενοχλείται μεγαλοφώνως. 
Βγάζει τονσκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται 
να μαζέψει τα κουραδάκια του. 
Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του
τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια
ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. 
Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράνταβάζει άλλα κάγκελα 
- λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. 
Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. 
Έχει καταστρέψει την πατρίδαμου. 
Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. 
Ναι,λοιπόν. 
Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη
σ'ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. 
Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά,
αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου.
Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου
- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού.
Τηχαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε
θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. 
Κι ας ήτανγκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι'αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. 
Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν
δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω
---------------------------------------------------------------------->
  
 


26 Φεβρουαρίου 2013
 Άλκηστις Πρωτοψάλτη: «Από την Ελλάδα δεν θα έφευγα ποτέ»

 Τέλος σε αναληθή δημοσιεύματα έδωσε η αγαπητή ερμηνεύτρια Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

Με επιστολή της ξεκαθαρίζει ότι ουδέποτε συνέταξε η ίδια κείμενο με το οποίο δηλώνει την πρόθεσή της να εγκαταλείψει τη χώρα.Το συμβάν είναι μια ακόμη περίπτωση παρεξήγησης που δημιουργείται λόγω της έλλειψης προστασίας στο internet, από την ψεύτικη πληροφορία.
Όσο συναρπαστικό και αμφίδρομο είναι το μέσο, τόσο χαώδες και επικίνδυνο μπορεί να καταστεί…
Ακολουθεί η επιστολή της Άλκηστις: 

Με μεγάλη έκπληξη αλλά και απορία διάβασα ένα κείμενο με το όνομά μου το οποίο κάποιοι έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο με τίτλο: «Ναι, θα έφευγα» και ΨΕΥΔΩΣ φέρεται ότι έχει συνταχθεί από εμένα. Το κείμενο αυτό ανήκει στη Μαρίνα Λεωνιδοπούλου η οποία το δημοσίευσε στο blog της, espresso croquant, τον Απρίλιο του 2011!
Θέλω κατ’αρχάς να τονίσω, ότι δεν ανήκω στους ανθρώπους αυτούς που εγκαταλείπουν μία διαδρομή, έναν αγώνα, ή εγκαταλείπουν το ο,τιδήποτε στα δύσκολα. Η ήττα δεν ταιριάζει στη φύση μου και στον χαρακτήρα μου. Για μένα ηττημένος είναι αυτός που εγκαταλείπει και όχι αυτός που χάνει.
Από την Ελλάδα επίσης ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ ΠΟΤΕ . Η Ελλάδα για μένα είναι η ίδια μου η ζωή, τα όνειρά μου, οι χαρές μου, οι λύπες μου, οι έρωτές μου, οι χωρισμοί μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου, ο τρόπος έκφρασής μου. Η Ελλάδα είναι όλο μου το σύμπαν. Η Ελλάδα σε κάνει ν’αγαπάς την ζωή περισσότερο απ’ όσο αντέχεις. Είμαι αιώνια ερωτευμένη με την χώρα μου και θα το τραγουδώ παντού.
Άλλωστε μέχρι σήμερα τόσο η επαγγελματική όσο και η προσωπική μου ζωή αποδεικνύουν του λόγου το αληθέςΗ Ελλάδα δεν είναι απλά μια χώρα στην υδρόγειο σφαίρα.Η Ελλάδα είναι ένα πανανθρώπινο σύστημα αξιών και αρχών που ξεκίνησε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και οικοδόμησε έναν παγκόσμιο πολιτισμό που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και την ευημερία του.
Κατανοώ τους νέους ανθρώπους που απογοητευμένοι προσπαθούν να βρουν την τύχη τους αλλού και μεταναστεύουν. Είναι λυπηρό αλλά για κάποιους, δυστυχώς, αναγκαίο… Ποιος θα οικοδομήσει αυτήν τη νέα Ελλάδα που όλοι ονειρευόμαστε εάν φύγει το σπουδαιότερο κομμάτι της που είναι η νέα μας γενιά; Πιστεύω ότι μέσα από τις δυσκολίες έρχεται η δημιουργία. Η κρίση δεν εγκυμονεί μόνο κινδύνους αλλά κυοφορεί και ευκαιρίες. Οι νέοι μας πρέπει, όσο μπορούν, να γίνουν συνεργοί στην δημιουργία και όχι μάρτυρες στην παρακμή.
Αναμφίβολα ζούμε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή που η οργή, η αβεβαιότητα, η θλίψη και ο θυμός είναι τα κυριότερα αισθήματά της. Τέτοιες περιόδους, δυστυχώς , η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε από τις Σειρήνες του λαϊκισμού και των άκρων, της δημαγωγίας και του διχασμού.
Μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος που θα μας οδηγήσουν σε δρόμους δύσβατους κι ας έχουμε στο νου μας κάποιους από τους στίχους από το «Αν» του Κίπλινγκ:
«Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις
και σε αυτούς τους δύο αγύρτες
όμοια να φερθείς
…………………………….
Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει
να κρατηθείς νηφάλιος και τη γαλήνη σου την πρώτη να ξανάβρεις,
…………………………….
δικιά σου τότε θα ΄ναι η Γη κι όλα εκείνα που κατέχει»
Άλκηστις Πρωτοψάλτη

 ΠΗΓΗ : aixmi.gr