Στη ζωή αρκετές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Και αν για τους ενήλικες ο θάνατος είναι ένα τραγικό μεν, αλλά φυσιολογικό και αναπόφευκτο γεγονός, τα μικρά παιδιά δυσκολεύονται να τον κατανοήσουν.
Όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο πιο δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί.
Στο μυαλό τους το πρόσωπο που πέθανε, έχει πάει κάπου μακριά και κάποια στιγμή θα επιστρέψει. Μετά τα έξι περίπου χρόνια μπορούν να αντιληφθούν τη μονιμότητα του θανάτου
και φυσικά να νιώσουν πόνο και θλίψη.
Οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, όταν πρόκειται να ανακοινώσουν στο παιδί
τη δυσάρεστη είδηση της απώλειας κάποιου προσώπου.
Το σωστό είναι να πουν με ξεκάθαρα λόγια ότι αυτό το πρόσωπο πέθανε και στη συνέχεια
να εξηγήσουν στο παιδί τι σημαίνει θάνατος.
Για παράδειγμα λέμε ότι το πρόσωπο αυτό πλέον δεν βλέπει, δεν μιλάει, δεν ακούει
και δεν πρόκειται να το ξαναδούμε.
Πρέπει όμως ταυτόχρονα να καθησυχάσουμε το παιδί, λέγοντας πως εμείς δεν ξεχνάμε αυτούς
που πέθαναν, αλλά τους αγαπάμε πάντα και τους σκεφτόμαστε συχνά.
Έτσι, σιγά-σιγά το παιδί εξοικειώνεται με την ιδέα του θανάτου.
Επίσης, είναι σημαντικό να μην κρύβουν οι γονείς την θλίψη τους από το παιδί,
αφού ούτως ή άλλως διαισθάνεται τα πάντα. Ίσα ίσα που αν εκφράσουν με ειλικρίνεια
τα συναισθήματα τους, θα δώσουν στο παιδί την ευκαιρία να εκφράσει ελεύθερα
και τη δική του θλίψη.
Τέλος, εννοείται πως δεν πρέπει να επιμένουν να παρευρεθεί το παιδί στην κηδεία, ενώ,
αν τελικα ερθει μαζί σας, θα πρέπει να μείνει μόνο όσο θέλει.
πηγή : mother.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου