Πιστεύω στα χαλασμένα ρολόγια, γιατί μπορώ να τα φτύνω άφοβα.
Πιστεύω στις πέντε ηπείρους για τα ωραία χρώματα τους πάνω στο χάρτη
Πιστεύω στις άδειες κάμαρες που ξεκλειδώνοντας βρίσκεις καμία φορά
τον εαυτό σου
Πιστευω στους τρελούς την ώρα που προσεύχονται και στις μηλιές το βράδυ
που συλλογιούνται
Πιστεύω στα μικρά φτωχά ενθύμια της μητέρας μου και στην άσπιλη σύλληψη
της Παρθένου
Πιστεύω στη φωνή του ομπρελά που είναι μια ολόκληρη χαμένη νεότητα
Πιστεύω στα ωραία πουλιά που πετάγονται μεσ` απ` τα πιο πικρά βιβλία
Πιστεύω στο φίλο που συναντάς άξαφνα μέσα σ` ένα παραμύθι
Πιστεύω στο απίστευτο που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία
Πιστεύω στο φεγγάρι όταν πέφτει στο πηγάδι, για να μη φαίνεται,
καθώς σκύβει να το δει η πλάτη του ραχιτικού παιδιού..
Πιστεύω στα σκυλιά που όταν γαβγίζουν σηκώνουν το κεφάλι,
σαν κάποιον να κοιτάζουν από ψηλά....
*Τάσος Λειβαδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου