...εκεί που όλα είναι μαγικά - έξω από τα επίγεια - επιτέλους....

...και ψάχνουν αποδείξεις ψηλαφώντας τις πληγές, και με φανφάρες σου λένε πως τάχα μου δεν τρέχει τίποτα. 
Κι εσύ που είπες ό,τι είχες να πείς, και μόνο κοιτάς καθώς ανεβαίνεις κρατώντας σφιχτά το όνειρο. Ανήφορος ο δρόμος ήταν πάντα και τώρα που υπερίπτασαι, το κενό βαθαίνει ανάμεσα στα δυό σου μέλη. Το μυαλό για τα σχοινιά ρωτά 
- θα αντέξουν; 
Μα η ψυχή στα ύψη λεύτερη ουρλιάζει πως ζεί και της ουτοπίας το βασίλειο κατακτά...