Μια φορά κι ένα καιρό , ζούσε ένα μικρό κουτάλι σ ένα συρτάρι με μαχαιροπίρουνα σε μία όμορφη κουζίνα. Εκεί υπήρχαν μεγάλα κουτάλια, πιρούνια, πιρουνάκια, μαχαίρια και ασφαλώς κουταλάκια του γλυκού, σαν τον φίλο μας τον Λάκη Κουταλάκη!
Ζούσε καιρό εκεί σ αυτό το συρτάρι... Όμως, δεν ήταν χαρούμενος.
Τα άλλα μαχαιροπίρουνα, κουτάλια και κυρίως κουταλάκια, τον κορόιδευαν
και δεν τον έκαναν παρέα!
Ο λόγος?
Ο Λάκης Κουταλάκης δεν προοριζόταν για τούρτες! Ούτε για παγωτά! Ούτε για τρελές βουτιές στην μερέντα! Ο Λάκης ήταν τό κουταλάκι
των φαρμάκων!!!!
Κάθε φορά που ο Γιάννης και η Λιλή αρρώσταιναν κι έπρεπε να πιουν το
σιροπάκι τους για να γίνουν καλά , η μαμά και ο μπαμπάς χρησιμοποιούσαν τον Λάκη για να μετρήσουν την δόση του αντιπυρετικού ή της αντιβίωσης.
Ο Γιάννης και η Λιλή δεν έπαιρναν τα φάρμακα τους με ευχαρίστηση επειδή δεν είχαν ωραία γεύση και μάλιστα μία αντιβίωση ήταν τόσο πικρή που η καημένη η Λιλή που ήταν πολύ μικρούλα , μόλις έβλεπε τον Λάκη με το φάρμακο, έκλαιγε!
Τα άλλα κουταλάκια λοιπόν, κορόιδευαν τον Λάκη και τον έλεγαν Λάκη Φαρμάκη και δεν τον έκαναν παρέα, του έλεγαν “εμείς δίνουμε χαρά στα παιδιά και τα κάνουμε να γελούν, εσύ ξέρεις μόνο να τα κάνεις να κλαίνε !!”
Έτσι λοιπόν, ο Λάκης ζούσε μόνος του σε μία θήκη του συρταριού, αποκομμένος και πάντα λυπημένος.
Οι πιο όμορφες στιγμές στο σπίτι που έμενε ο Λάκης, ήταν οι μέρες των γενεθλίων των παιδιών. Η μαμά και ο μπαμπάς πάντα έκαναν τα πιο όμορφα πάρτι! Καλούσαν πολύ κόσμο, όλους τους φίλους της Λιλής και του Γιάννη. Έπαιζαν παιχνίδια, είχαν και πινιάτα και τις πιο όμορφες τούρτες του κόσμου, σοκολάτα , κρέμα , φράουλα!
Έτσι και σήμερα που ήταν τα γενέθλια της Λιλίκας.
Ήταν όλα έτοιμα, το σπίτι στολισμένο, τα φαγητά και τα γλυκά όλα στο τραπέζι, αναψυκτικά και μπαλόνια,δώρα,γιρλάντες,όλα έτοιμα και το πιο σημαντικό,μέσα στο ψυγείο κρυβόταν μια ροζ τούρτα που πανω της έκανε πιρουέτα η πιο όμορφη μπαλαρίνα από ζαχαρόπαστα!
Όλοι ανυπομονούσαν για το πάρτι, μα πιο πολύ απ όλους, η μικρή Λιλή μας!
Μέσα στην κουζίνα , τα πιάτα, τα ποτήρια και τα μαχαιροπίρουνα ήταν σε ετοιμότητα! Καμάρωναν, αστραφτερά και πεντακάθαρα! Όλα ήταν ενθουσιασμένα που θα πρόσφεραν στον κόσμο, μικρούς μεγάλους, χαρές γεύσης και απόλαυσης!
Όλα.
Εκτός από ένα!
Τον μικρό μας φίλο, τον Λάκη Κουταλάκη που ήταν ξεχασμένος σε μια γωνιά
του συρταριού. Μόνος. Ξεχασμένος. Λυπημένος. Άχρηστος...
"α ρε κακομοίρη...” του έλεγαν τα άλλα κουτάλια. “που ξέρεις εσύ από γέλια και ωραίες γεύσεις , μόνο πίκρα δίνεις”
Έσκυβε το κουταλένιο του κεφάλι ο Λάκης, έσταζε μεταλλικά
κουταλένια δάκρυα!
Ήθελε τόσο πολύ να δώσει χαρά αντί να κάθεται μόνος σε μια άκρη.
Το πάρτυ ξεκίνησε, τα κουδούνια χτυπούσαν, παιδικές φωνούλες και γέλια αντηχούσαν σ όλο το σπίτι! Ο Γιάννης έπαιζε πειρατές με τους φίλους του,
ο μπαμπάς φούσκωνε μπαλόνια και η μαμά κερνούσε τους καλεσμένους.
Μα... η Λιλή?? που ήταν η Λιλή?
Η καημένη η Λιλή, ήταν σε μία γωνίτσα, καθισμένη... Μαραμένη, κατακόκκινη, με μάτια που έβγαζαν φλόγες από τον πυρετό! Ωωωωωωω τι κρίμα!!
Το καημένο το κοριτσάκι! Έκλαιγε και δεν είχε καμία διάθεση να παίξει!
Η μαμά τρέχει κοντά της, ο μπαμπάς φέρνει το θερμόμετρο. 38.5!
“Και τώρα τι κάνουμε?” Σκέφτονται όλοι!
“Εσείς να κάτσετε να διασκεδάσετε” λέει η μαμά εγώ θα πάρω τη Λιλή στο δωμάτιο μου, επειδή δεν αισθάνεται καλά” είπε και πήρε αγκαλιά το παιδάκι της και κλείστηκαν στο δωμάτιο.
Ο κόσμος δεν είχε καλή διάθεση πια. Ποιό το νόημα να περνάνε καλά αφού
η Λιλή που είχε γενέθλια, ήταν άρρωστη και κακόκεφη. Ποιος θα έσβηνε τα κεράκια στην τούρτα με την μπαλαρίνα? “μήπως καλύτερα να φύγουμε?” σκέφτονταν όλοι...
Τότε ο μπαμπάς είπε “μην στεναχωριέστε, συμβαίνουν αυτά , τα παιδιά ανεβάζουν συχνά πυρετό, αλλά τους πέφτει εύκολα! Θα κάνω ένα μαγικό τώρα” είπε ο μπαμπάς κι έτρεξε στην κουζίνα! Έβγαλε τον Λάκη από το συρτάρι και το αντιπυρετικό από το ντουλάπι και τα έδειξε στον κόσμο!
“Είμαι ο Μάγος Άκης Μπαμπάκης!
Και αυτοί οι δύο είναι οι βοηθοί μου,
ο Λάκης Κουταλάκης και ο Νάκος Ντεπονάκος!
Εμείς οι τρεις, θα κάνουμε ένα ταχυδακτυλουργικό!
Θα πάρουμε τον πυρετό και τα δάκρυα της Λιλής και θα φέρουμε
χαμόγελα και καλή διάθεση μέχρι να έρθει ο άλλος καλός μάγος της παρέας αύριο, ο Τρούλης ο Γιατρούλης που θα κάνει την Λίλη μας εντελώς καλά!”
Ο κόσμος χάρηκε πολύ, τα μαχαιροπίρουνα δεν πίστευαν στ αυτιά τους!!!
Ο Λάκης θα έσωζε το πάρτι???!! Απίστευτο!!
Μία ώρα αργότερα, εμφανίστηκε στο σαλόνι η μαμά, κρατώντας μια χαμογελαστή Λιλή στην αγκαλιά της! “Όλα καλά, ώρα για τούρτα!!!!” είπε και η Λιλίκα έτρεξε να σβήσει τα κεράκια της και να ξαναπαίξει με τους φίλους της.
Ήταν λίγο κρυωμένη , μα θα γινόταν καλά και σε αυτό είχε βοηθήσει
και ο φίλος μας ο Λάκης!
Το βράδυ, όταν έφυγε ο κόσμος, μπήκαν όλα τα πιάτα και τα μαχαιροπίρουνα
στο πλυντήριο. Ο Λάκης από συνήθεια πήγε να κάτσει κάπου μόνος του, μα
τότε τον πλησίασαν τα άλλα κουταλάκια , του χτύπησαν φιλικά την
πλάτη και του είπαν “χωρίς εσένα, σήμερα δεν θα γινόταν πάρτι,
δεν θα έσβηναν κεράκια, δεν θα έτρωγε ο κόσμος τούρτα και όλοι
εμείς θα ήμασταν άχρηστοι. Χάρη σε σένα, όλα πήγαν καλά και η
Λίλη γέλασε ξανά! Έσωσες τα γενέθλια, Λάκη!
Από τώρα και στο εξής δεν θα σε λέμε Λάκη Φαρμάκη, αλλά Λάκη Χαμογελάκη!”
Όλα τα κουτάλια και τα μαχαιροπίρουνα έγιναν μια παρέα, πλύθηκαν καλά
όλα μαζί και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα!
https://fystikixorevei.blogspot.com/2016/09/blog-post.html?fbclid=IwAR1Yx0ShoDn0OhQD6uzhXz
F4hhlsFX3qcXE5KFq6sSIjXDB8QeDe3Us4L7A
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου