...μόλις 22 χρόνια πριν η εκδικητική μανία τους (μαζί με άλλες τους αιτιάσεις)
και την αρπακτικότητά τους καταστρέψει με την σειρά της την Πόλη.
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...
https://en.wikipedia.org/wiki/Massacre_of_the_Latins?fbclid=IwAR2OiaEqOuEfjG6vT-8vw8MGYh6b43j9JXYuxnruE7nfIE1a0hzByfC4LEo
Ήταν πολύ ταραγμένες οι εποχές εκείνες..όσο για την σφαγή των Λατίνων,
την πλήρωσε και αυτή ο Ανδρόνικος Κομνηνός, τραγικά, με το φρικτό του τέλος. Τώρα αν αυτό ήταν η δικαιολογία των Φράγκων για την πρώτη Άλωση της Πόλης, - να μη ξεχνάμε κα την εισβολή των Νορμανδών απο τη Σικελία μέσω Ηπείρου στην Θεσσαλονίκη και τις χιλιάδες που σφαγιάσθηκαν εκεί- αν τους βόλευε, δεν το ξέρω. Α! Και οι βυζαντινοί με τους Λατίνους της Παλαιστίνης, είχαν πολλά, μα πολλά πάρε-δώσε, γάμους, απαγωγές...τέτοια!
...οι Βενετοί και οι Γενουάτες είχαν εξοβελίσει τους Βυζαντινούς από τις σκάλες και το εμπόριο στο Αιγαίο. Οπότε οι Βυζαντινοί έψαχναν αφορμή... Πόσο δίκιο είχε ο Σενέκας που είχε πει ότι δεν υπάρχει πόλεμος στην ιστορία, χωρίς οικονομικό αίτιο.
τα δικαιώματα στις ιταλικές πόλεις τα έδωσε ο Αλέξιος Κομνηνός σε αντάλλαγμα για ναυτική υποστήριξη.
...ασφαλώς αλλά από ένα σημείο και μετά χάθηκε ο έλεγχος και οι δυτικοί προκαλούσαν με τις συμπεριφορές τους.
...abyssus abyssum.invocat...νομοτελειακά σχεδόν πάντα.
Σε ολόκληρη την Δύση θα ψάλλουν ύμνους για να πανηγυρίσουν την πτώση
της «μεγάλης ανίερης (profana) πόλεως»
... ίσα-ίσα που ο Πάπας φρικίασε μόλις έμαθε τα νέα και αναθεμάτισε επίσημα τους σταυροφόρους.
Και αφού έδωσε Ο ΠΑΠΑΣ ανάθεμα μόνο ανυπάκουοι ιερείς μπορεί να τραγουδούσαν ύμνους.
Πάντως κατανοητό είναι για μια πόλη που είχε σφάξει όλον τον ρωμαιοκαθολικό πληθυσμό! Κάπου 60.000!!!
Φυσικό να χάρηκαν που καταστράφηκε.
Η αντίδραση του Πάπα ήταν τελικώς πολύ χλιαρή.
δεν θα έλεγα χλιαρή αντίδραση τον αφορισμό! Ειδικά τον Μεσαίωνα!
Κατά τού Δάνδολου δε απαγγέλθηκαν φοβερές κατάρες
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216), θα απειλήσει, δήθεν, τους Σταυροφόρους με αφορισμό, αλλά θα φροντίσει να λησμονήσει, εγκαίρως, την απειλή του.
Μετά την καταστροφή της Βασιλεύουσας, θα γράψει προς τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεόδωρο Λάσκαρη ότι «οι Λατίνοι υπήρξαν όργανο της Θείας Προνοίας, που τιμώρησε τους ‘Ελληνες για την άρνησί τους να δεχθούν την ηγεσία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας»
[Αρχιεπισκόπου πρ. Θυατείρων και Μ. Βρεταννίας Μεθοδίου Γ. Φούγια,
Μητροπολίτου Πισιδίας
“’Ελληνες και Λατίνοι”, Α.Δ.Ε.Ε., Αθήνα , σ. 278,]
...μετά βολεύτηκαν...η Εκκλησία και οι προύχοντες,όλοι οι «Λατίνοι»
Βέβαιο είναι ότι σε τόσο δύσκολες περιόδους ανακατατάξεων δεν μπορούμε
να εξηγήσουμε λογικά κάποια πράγματα...
~
Abyssus abyssum invocat
In English: One hell summons another.
In English: One hell summons another.
Although I have translated this proverb using the word "hell," that is not the meaning in its original context. This phrase is first found in the Vulgate translation of the Bible, Psalm 42:
Abyssus abyssum invocat in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui et fluctus tui super me transierunt
-Deep calls to deep in the voice of your waterfalls: all your whirlpools and waves have passed over me.
In context, this refers to the natural world, to the deeps of the waters with their swirling waters and their waves. Symbolically, to me it seems like an expression of the soul's longing for God. The deep is the depth of division between the worshipper and God, but God sends his waters tumbling down, the waterfalls and the waves, so that the worshipper is swept over with love of God, despite the depth that divides them, low from high. There are many ways that this verse of the Psalm has been interpreted, of course. No matter what interpretation is adopted, though, it is clear that somehow it involves the deeps of the waters.
-Out of context, however, the phrase has come to me "one bad thing follows another" or "one disaster follows another." This is because, as adopted into Latin, the Greek word "abyssos" (you can tell it is Greek from the "y" in the spelling), usually has negative connotations: the abyss is the bottomless pit, the land of the dead, an underground place where the spirits of the dead are confined. In other words: hell.
-The use of "abyssus" to mean the depths of the ocean, as it is used here Psalm 42, is rather unusual, and reflects Greek usage more than the later Latin usage of the word. In Greek, the word is simply a compound of "a" (meaning without, lacking in) and "bussos" (bottom) - hence, anything bottomless or very deep, such as the sea.
-I was prompted to choose this proverb for today in the wake of the school shooting in Pennsylvania this week, which followed two other school shootings in the U.S. in the past week, and which carries on back to the Columbine shooting in Colorado in 1999. Each of these incidents, taken separately, is simply a horrific violation of the order of things. The incident does not make sense on its own, but there emerges a chain of incidents, as if one such incident were summoning the next. The measureless depth of one of these tragedies calls for the next. Abyssus abyssum invocat. What a world we have created for ourselves here, what depths of sorrow.
*Here is today's proverb read out loud:
http://audiolatinproverbs.blogspot.com/2006/10/abyssus-abyssum-invocat.html
Abyssus abyssum invocat in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui et fluctus tui super me transierunt
-Deep calls to deep in the voice of your waterfalls: all your whirlpools and waves have passed over me.
In context, this refers to the natural world, to the deeps of the waters with their swirling waters and their waves. Symbolically, to me it seems like an expression of the soul's longing for God. The deep is the depth of division between the worshipper and God, but God sends his waters tumbling down, the waterfalls and the waves, so that the worshipper is swept over with love of God, despite the depth that divides them, low from high. There are many ways that this verse of the Psalm has been interpreted, of course. No matter what interpretation is adopted, though, it is clear that somehow it involves the deeps of the waters.
-Out of context, however, the phrase has come to me "one bad thing follows another" or "one disaster follows another." This is because, as adopted into Latin, the Greek word "abyssos" (you can tell it is Greek from the "y" in the spelling), usually has negative connotations: the abyss is the bottomless pit, the land of the dead, an underground place where the spirits of the dead are confined. In other words: hell.
-The use of "abyssus" to mean the depths of the ocean, as it is used here Psalm 42, is rather unusual, and reflects Greek usage more than the later Latin usage of the word. In Greek, the word is simply a compound of "a" (meaning without, lacking in) and "bussos" (bottom) - hence, anything bottomless or very deep, such as the sea.
-I was prompted to choose this proverb for today in the wake of the school shooting in Pennsylvania this week, which followed two other school shootings in the U.S. in the past week, and which carries on back to the Columbine shooting in Colorado in 1999. Each of these incidents, taken separately, is simply a horrific violation of the order of things. The incident does not make sense on its own, but there emerges a chain of incidents, as if one such incident were summoning the next. The measureless depth of one of these tragedies calls for the next. Abyssus abyssum invocat. What a world we have created for ourselves here, what depths of sorrow.
*Here is today's proverb read out loud:
http://audiolatinproverbs.blogspot.com/2006/10/abyssus-abyssum-invocat.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου