...η απίστευτη καταστροφή, η λεηλασία και η πυρκαγιά.
Το ουσιαστικό τέλος τής αυτοκρατορίας.
Αλλά και η - εξ αντιδιαστολής - αναγέννηση της ελληνικής εθνικής συνείδησης.
Το ουσιαστικό τέλος τής αυτοκρατορίας.
Αλλά και η - εξ αντιδιαστολής - αναγέννηση της ελληνικής εθνικής συνείδησης.
Ιδού πως απαντάει στον Πάπα ο εξαίρετος αυτοκράτωρ τής Νικαίας Ιωάννης Βατάτζης
όταν εκείνος τόλμησε να τού ζητήσει να παύσει να διεκδικεί την Κωνσταντινούπολη από
τον Φράγκο ηγεμόνα, ο οποίος την κατείχε από το 1204.
Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης γράφει με ελληνική αξιοπρέπεια και
διπλωματική ειρωνεία:
όταν εκείνος τόλμησε να τού ζητήσει να παύσει να διεκδικεί την Κωνσταντινούπολη από
τον Φράγκο ηγεμόνα, ο οποίος την κατείχε από το 1204.
Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης γράφει με ελληνική αξιοπρέπεια και
διπλωματική ειρωνεία:
«Ιωάννης εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ τω αγιωτάτω πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίω σωτηρίας και ευχών αίτησιν.
Εγώ ως βασιλεύς θεωρώ άτοπα τα όσα μου γράφεις και δεν ήθελα να πιστεύσω ότι
είναι δικό σου το γράμμα αλλά αποτέλεσμα της απελπισίας κάποιου που βρίσκεται
κοντά σου και ο οποίος έχει την ψυχή του γεμάτη κακότητα και αυθάδεια.
Η αγιότητά σου κοσμείται από φρόνηση και διαφέρει από τους πολλούς ως προς
την σωστή κρίση.
Γι’ αυτό δυσκολεύθηκα πολύ να πιστεύσω ότι είναι δικό σου το γράμμα αν και έχει
σταλεί προς εμέ.
Γράφεις στο γράμμα σου ότι στο δικό μας γένος των Ελλήνων η σοφία βασιλεύει.
Ότι, λοιπόν, από το δικό μας γένος άνθησε η σοφία και τα αγαθά της και διεδόθησαν
στους άλλους λαούς, αυτό είναι αληθινό. Αλλά πώς συμβαίνει να αγνοείς, ή, αν δεν το αγνοείς, πώς και το απεσιώπησες, ότι μαζί με την βασιλεύουσα Πόλη και η βασιλεία
σε αυτόν τον κόσμο κληροδοτήθηκε στο δικό μας γένος από τον Μέγα Κωνσταντίνο,
ο οποίος εδέχθη την κλήση από τον Χριστό και κυβέρνησε με σεμνότητα και τιμιότητα; Υπάρχει μήπως κανείς που αγνοεί ότι η κληρονομιά τής δικής του διαδοχής
(σ.σ. του Μ. Κωνσταντίνου) πέρασε στο δικό μας γένος και εμείς είμαστε οι κληρονόμοι
και διάδοχοί του; Απαιτείς να μην αγνοούμε τα προνόμιά σου. Και εμείς έχουμε την αντίστοιχη απαίτηση να δεις και να αναγνωρίσεις το δίκαιό μας όσον αφορά την
εξουσία μας στο κράτος της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο αρχίζει από των χρόνων
του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έζησε επί χίλια χρόνια ώστε έφθασε μέχρι και την
δική μας βασιλεία. Οι γενάρχες της βασιλείας μου, από τις οικογένειες των Δουκών
και των Κομνηνών, για να μην αναφέρω τους άλλους, κατάγονται από ελληνικά γένη.
Αυτοί λοιπόν οι ομοεθνείς μου επί πολλούς αιώνες κατείχαν την εξουσία στην Κωνσταντινούπολη. Και αυτούς η Εκκλησία της Ρώμης και οι προϊστάμενοί της τους αποκαλούσαν Αυτοκράτορες Ρωμαίων… Διαβεβαιούμε δε την αγιότητά σου και όλους
τους Χριστιανούς ότι ουδέποτε θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε και να πολεμούμε κατά
των κατακτητών της Κωνσταντινουπόλεως.
Θα ασεβούσαμε και προς τους νόμους της φύσεως και προς τους θεσμούς της πατρίδος
και προς τους τάφους των πατέρων μας και προς τους ιερούς ναούς του Θεού εάν δεν αγωνιζόμασταν γι’ αυτά με όλη μας την δύναμη… Έχουμε μαζί μας τον δίκαιο Θεό,
ο οποίος βοηθεί τους αδικουμένους και αντιτάσσεται στους αδικούντας».
Εγώ ως βασιλεύς θεωρώ άτοπα τα όσα μου γράφεις και δεν ήθελα να πιστεύσω ότι
είναι δικό σου το γράμμα αλλά αποτέλεσμα της απελπισίας κάποιου που βρίσκεται
κοντά σου και ο οποίος έχει την ψυχή του γεμάτη κακότητα και αυθάδεια.
Η αγιότητά σου κοσμείται από φρόνηση και διαφέρει από τους πολλούς ως προς
την σωστή κρίση.
Γι’ αυτό δυσκολεύθηκα πολύ να πιστεύσω ότι είναι δικό σου το γράμμα αν και έχει
σταλεί προς εμέ.
Γράφεις στο γράμμα σου ότι στο δικό μας γένος των Ελλήνων η σοφία βασιλεύει.
Ότι, λοιπόν, από το δικό μας γένος άνθησε η σοφία και τα αγαθά της και διεδόθησαν
στους άλλους λαούς, αυτό είναι αληθινό. Αλλά πώς συμβαίνει να αγνοείς, ή, αν δεν το αγνοείς, πώς και το απεσιώπησες, ότι μαζί με την βασιλεύουσα Πόλη και η βασιλεία
σε αυτόν τον κόσμο κληροδοτήθηκε στο δικό μας γένος από τον Μέγα Κωνσταντίνο,
ο οποίος εδέχθη την κλήση από τον Χριστό και κυβέρνησε με σεμνότητα και τιμιότητα; Υπάρχει μήπως κανείς που αγνοεί ότι η κληρονομιά τής δικής του διαδοχής
(σ.σ. του Μ. Κωνσταντίνου) πέρασε στο δικό μας γένος και εμείς είμαστε οι κληρονόμοι
και διάδοχοί του; Απαιτείς να μην αγνοούμε τα προνόμιά σου. Και εμείς έχουμε την αντίστοιχη απαίτηση να δεις και να αναγνωρίσεις το δίκαιό μας όσον αφορά την
εξουσία μας στο κράτος της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο αρχίζει από των χρόνων
του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έζησε επί χίλια χρόνια ώστε έφθασε μέχρι και την
δική μας βασιλεία. Οι γενάρχες της βασιλείας μου, από τις οικογένειες των Δουκών
και των Κομνηνών, για να μην αναφέρω τους άλλους, κατάγονται από ελληνικά γένη.
Αυτοί λοιπόν οι ομοεθνείς μου επί πολλούς αιώνες κατείχαν την εξουσία στην Κωνσταντινούπολη. Και αυτούς η Εκκλησία της Ρώμης και οι προϊστάμενοί της τους αποκαλούσαν Αυτοκράτορες Ρωμαίων… Διαβεβαιούμε δε την αγιότητά σου και όλους
τους Χριστιανούς ότι ουδέποτε θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε και να πολεμούμε κατά
των κατακτητών της Κωνσταντινουπόλεως.
Θα ασεβούσαμε και προς τους νόμους της φύσεως και προς τους θεσμούς της πατρίδος
και προς τους τάφους των πατέρων μας και προς τους ιερούς ναούς του Θεού εάν δεν αγωνιζόμασταν γι’ αυτά με όλη μας την δύναμη… Έχουμε μαζί μας τον δίκαιο Θεό,
ο οποίος βοηθεί τους αδικουμένους και αντιτάσσεται στους αδικούντας».
*Η εικόνα είναι αναπαράσταση τής προ της αλώσεως
τού 1204 Πόλης από την θάλασσα.
Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΙΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΤΑΤΖΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
https://kastropolites.com/yperifani-apantisi-didymoteichith-batatze/?fbclid=IwAR0ReAJbD6SoAfJOmojB7T5qbnGhy-pspD0litQnqVfOMFBAdVEX0Dv1VwE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου