Βενεζουέλα 19 Απριλίου 2019.
Μεγάλη Παρασκευή των Καθολικών σήμερα.
Λίγα μέτρα από το σπίτι μας στο Καράκας, εκεί γύρω που έχω σταθεί
αμέτρητες φορές σε ουρά για μια φρατζόλα ψωμί, για λίγο γάλα σε σκόνη.
Στο κτίριο του Ερυθρού Σταυρού που οι δυνάμεις καταστολής έχουν
καταπνίξει με δακρυγόνα για να τρομοκρατήσουν όλη την γειτονιά
κάθε φορά που τολμούσε να υψώσει φωνή ενάντια στο καθεστώς.
Μέρα πένθους για τον Γιο του Θεού και για τον γιο του ανθρώπου...
Ατέλειωτη ουρά και σήμερα.
Όχι για λίγο φαγητό αυτή την φορά αλλά για ένα μπιτόνι νερό και
μερικά χάπια καθαρισμού νερού. Χάπια χαλαζόνης που ήρθαν στην
χώρα με τα καμιόνια της ανθρωπιστικής βοήθειας του
Ερυθρού Σταυρού. Ναι !
Της ανθρωπιστικής βοήθειας που μέχρι χθες κατά το καθεστώς,
δεν χρειαζόταν κανένας άνθρωπος στην Βενεζουέλα!
Θα ήθελα πραγματικά να αναρωτηθείτε, όσοι φίλοι διαβάζετε
αυτό το κείμενο...
Σε τι επίπεδα ανάγκης έχουν φτάσει αυτούς τους ανθρώπους όταν
την ημέρα θλίψης για τον Θεό τους, οι επί γης σωτήρες τους,
τους έχουν αναγκάσει σε ατελείωτες ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο
ή την βροχή, για ένα μπιτόνι νερού και μερικά χάπια χαλαζόνης ...
John-Giannis Kouzinos
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10217054917397984&set=pcb.10217054920558063&type=3&theater
Στή Βενεζουέλα όπου η Μεγάλη Εβδομάδα
των Παθών δεν είναι μια εβδομάδα,
αλλά είναι όσο υπάρχει η Ριζοσπαστική Αριστερά
...είκοσι χρόνια αριστερής διαφθοράς
και ελεεινής διαπλοκής του αριστερού παρακράτους...
μοιράζει μερικά χάπια χαλαζόνης
καθαρισμού νερού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου