Το μοναδικό στον άνθρωπο φαινόμενο του κλάματος αναπτύχθηκε
ως
τρόπος επικοινωνίας των συναισθημάτων πολύ πριν από
την ανάπτυξη της
ομιλίας, υποστηρίζει ένας διακεκριμένος επιστήμονας.
Ο δρ Μάικλ Τρίμπλ, ομότιμος καθηγητής Συμπεριφορικής Νευρολογίας
στο Ίδρυμα Νευρολογίας του University College, στο Λονδίνο,
πιστεύει ότι υπήρξε μια εποχή στην ανάπτυξη του ανθρώπου
όταν τα δάκρυα είχαν ένα νόημα πολύ πέραν της βιο-μηχανικής λειτουργίας τους,
που είναι η διατήρηση υγρού του οφθαλμικού βολβού.
(...)
Όπως εξηγεί, από βιολογικής πλευράς τα δάκρυα μας είναι απαραίτητα για να διατηρείται
ο βολβός των ματιών υγρός, ενώ οι πρωτεΐνες και άλλες ουσίες που περιέχουν
τον διατηρούν υγιή και ικανό να προστατεύεται από τις επιθέσεις ιών και βακτηρίων.
Σε όλα τα άλλα ζώα, ο ρόλος των δακρύων τελειώνει εδώ.
*Στον άνθρωπο, όμως, επιτελούν έναν ακόμα ρόλο:
υπερπαράγονται από χαρά, θυμό και πλήθος άλλων συναισθημάτων,
με την λύπη να αποτελεί την κυριότερη αιτία εμφάνισής τους.
Αυτή η μοναδική ιδιότητα των ανθρώπων δακρύων ώθησε τον δρα Τρίμπλ
να διερευνήσει τη σημασία του φαινομένου και τελικά να γράψει ολόκληρο βιβλίο γι’ αυτήν.
«Οι άνθρωποι κλαίνε για πολλούς λόγους», λέει στο επιστημονικό περιοδικό «Scientific American». «Δεν κλαίνε, όμως, όλοι εξίσου ούτε για τους ίδιους λόγους.» ( ... )
... ολόκληρο τό άρθρο ΕΔΩ: briefingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου