Πέρασα μια αρκετά μεγάλη σε διάρκεια φάση κατά την οποία
«ζούσα και ανέπνεα για τα παιδιά μου»
Δεν θα ηθελα να παρεξηγηθώ:
η αγάπη που νιώθω για τα παιδιά μου
ειναι τεράστια, απερίγραπτη, περα από κάθε αλλου είδους αγάπη.
Μερα με τη μέρα μεγαλώνει και είναι αυτονόητη και ενθουσιώδης ταυτόχρονα.
Ομως δεν ειναι η μοναδική αγάπη της ζωής μου.
Και εγω δεν ζω πια μονο για να είμαι μαμά.
Προσπαθώντας να ανακαλύψω το ποια είμαι και το ποια θέλω να είμαι μετά
την επιστροφή μου στη Θεσσαλονίκη και την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου
της ζωής μου, δεν άργησα να διαπιστώσω πως είχα πέσει και εγω
στην παγίδα που πέφτουν πολλές μαμάδες.
Αντί να αντιμετωπίσω τα προβλήματα μου και να διεκδικήσω
μια ζωή που μου ταιριαζει, τα έκανα ολα στην άκρη και φόρεσα
την πανοπλία του «Εγω είμαι μαμά και αυτό μου είναι υπεραρκετό».
Μόνο που τελικά για καμία σχεδόν απο εμάς το να είναι βασικά μαμά
-και κατα τ’ άλλα στεναχωρημένη- δεν είναι αρκετό. Άσε που πιστεύω
πως κάθε παιδι θα προτιμούσε να είναι η μαμά του λιγότερο
«μόνο μαμά» και πολύ περισσότερο «ευτυχισμένη μαμά».
Οταν το ζεις, δεν το βλέπεις.
Νομίζεις πως αφορά μόνο την Κατερίνα που ο άντρας της της φέρεται
σαν σκουπίδι και εχει στραφεί στην αποκλειστική αγάπη προς τα παιδιά της,
την Κλειώ που έβαλε 30 κιλά αλλα δεν τη νοιαζει πια να είναι όμορφη
γιατι «τα παιδιά της την βλέπουν κούκλα», την Παναγιώτα που ολο λέει
οτι θα χωρίσει και ολο έγκυος ξαναμένει, την Έλενα που της λείπουν
τοσο πολύ οι βόλτες με τις άτεκνες φίλες της όμως «της αρκούν οι
αγκαλιές της κόρης της»...
Είναι μεχρι να «ξυπνήσεις» και να δεις οτι και εσύ τελικά ανέχεσαι/
παρασυμβιβάζεσαι/
Μόνο που τα παιδιά δεν αξίζουν τέτοιο βάρος. Γιατί για βάρος μιλάμε.
Έγραφα απο τον πρώτο πρώτο καιρό που έγινα μαμά πως
ευτυχισμένη μαμά= ευτυχισμένα παιδιά. Και πρωτη εγω το ξέχασα!
Περασα μια περίοδο που δεν ήμουν αληθινά ευτυχισμένη!
Πλέον το βλεπω ακόμα και στις παλιές μου φωτογραφίες
-οπότε τολμώ να τις κοιτάξω! Ήμουν -και είμαι- τρελά ευτυχισμένη που
το σύμπαν έριξε στην αγκαλιά μου αυτά τα δυο υπέροχα πλάσματα,
ομως κατα τ’ αλλα;
Ομως δεν μετανιώνω, γιατι καθετί που ζούμε, κάθε μια μας επιλογή,
γίνεται σπουδαίο μάθημα ζωής που αν το παρουμε όχι μονο γινόμαστε
καλύτεροι, αλλά φτάνουμε και ενα τσικ πιο κοντά σ’ αυτό που θέλουμε
να είμαστε. Αρκεί φυσικά να δούμε την αλήθεια κατάματα και να κάνουμε
ένα πρώτο βήμα να αλλάξουμε.
Οταν έπαψα να ζω και να αναπνέω μονο για τα παιδιά μου, αλλα
θυμήθηκα πως είμαι μια γυναίκα νέα με ανάγκες, επιθυμίες,
ενδιαφέροντα, οταν άρχισα να με αγαπώ για κάθε μου ρόλο και όχι
μονο για αυτόν της μαμάς, δεν έγινα μονο εγω πιο ευτυχισμένη
αλλά και τα παιδιά μου!
Γιατι πλέον έχουν μια μαμά που χαίρεται αληθινά την κάθε στιγμή
μαζί τους και που δεν καλύπτει κανένα συναισθηματικό της κενό
μέσα από τη μητρότητα. Γιατί κανένα παιδί δεν αξίζει τέτοιο «βάρος».
Δεν γίνεται να χαίρεσαι μόνο με τα παιδιά σου.
Και όταν αυτά μεγαλώσουν και φύγουν από κοντά σου; Τότε τι;
Οταν έπαψα να ζω και να αναπνέω μονο για τα παιδιά μου,
ένα πράγμα παρέμεινε βέβαια 100% ίδιο: το ότι αν χρειαζόταν θα
έδινα τη ζωή και κάθε μου ανάσα για αυτά!
Ολίβια
Δημιουργός του eimaimama.gr
Είμαι η μαμά της Αθηνάς και του Αρχέλαου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της.
Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά!
Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική,
το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου
με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα!
Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά!
Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου