I think women are foolish to pretend
they are equal to men,
they are far superior and always have been.
Author, William Golding
...γιά τους αγώνες που δόθηκαν για την κατάκτηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους και για κάθε μικρό και μεγάλο καθημερινό αγώνα που
δίνουν εκατομμύρια γυναίκες, τιμώ τη σημερινή ημέρα.
Eύχομαι κάθε γυναίκα να έχει το δικαίωμα επιλογής του δρόμου που
επιθυμεί να ακολουθήσει. Όλοι μας οφείλουμε να πολεμήσουμε για να καθιερωθεί η πραγματική ισότητα των φύλων σε κάθε πτυχή της
οικογενειακής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής.
φΡ
i-rena
This for me remains one of the most powerful illustrations of the
misogyny inherent in Islamic modesty garments.
*By Yemeni photographer Boushra Almutawakel
Independence could not be achieved without the participation of women.
Baloch women are the symbol of struggle.We should come and join the
struggle for peacefull & United Baluchistan.
Where women would have the equal rights.
International Womens Day
Happy International Womens Day
May we continue to be strong and empower one another.
Spread positivity and support each other;
because when we do we are unstoppable
...we’re all independent,
but supporting eachother will only bring us further
Γυναίκες στα όπλα!
...μερικές από τις μεγαλύτερες Ηρωίδες της Ιστορίας της Ελλάδας...
Οι γυναίκες που έδωσαν ψυχή και σώμα στην επανάσταση…εκείνες
που άξιζαν όσο δέκα άντρες μαζί!
Όσες γυναίκες ξεχώρισαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 επέβαλαν
άτυπα την ισοτιμία των φύλων στα πεδία των μαχών.
Με το απαράμιλλο θάρρος τους,την αξιοθαύμαστη γενναιότητα,τις περιπέτειες
και τις θυσίες τους αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και
πατριωτισμού που συνεχίζουν να εμπνέουν σε εθνικά κρίσιμες περιόδους ,
κάτι που οι ιστορικοί και οι απομνημονευματογράφοι της εποχής δεν
κατέγραψαν στην ιστορία της ελληνικής επανάστασης.
Ίσως δεν μπόρεσαν να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι η γυναίκα όσο κι αν
ήταν σε υποδεέστερη μοίρα από τον άντρα, είχε το δικαίωμα στην τιμή
και την ευγνωμοσύνη της πατρίδας από τη στιγμή που αγωνίστηκε και θυσιάστηκε.
Αποτέλεσμα αυτής της ανδροκρατικής αντίληψης ήταν να χαθούν πολύτιμες πληροφορίες για τη συμβολή της Ελληνίδας στον αγώνα του ’21.
Και είναι χιλιάδες οι γυναίκες που πολεμώντας τους καταχτητές είτε με τα όπλα, είτε με τα ξύλα, είτε με τα δρεπάνια και τα κλαδευτήρια, βρήκαν ηρωικό θάνατο, γνωστές και άγνωστες στην Ιστορία...
Με δύναμη και ψυχή ελληνική. Έχοντας ρόλο είτε ενεργητικό είτε παθητικό, οι γυναίκες αυτές ήξεραν να κρατήσουν ψηλά τον ηρωικό κλήρο που τους έλαχε, προτιμώντας να θυσιάσουν τη ζωή τους, παρά να προδώσουν την παράδοση που κληρονόμησαν. Δεν ήθελαν μια ζωή ταπεινωμένη.
Τις χαρακτήριζε η περηφάνια, το σθένος και η ευψυχία.
Ένδοξα παραδείγματα αποτελούν
οι Σουλιώτισσες,οι Μεσολογγίτισσες,
οι Μανιάτισσες...που με τα δρεπάνια στα χέρια οι Μανιάτισσες-Αμαζόνες θέρισαν τον στρατό του Ιμπραήμ και κράτησαν την Μάνη Ελεύθερη
Οι αγώνες αυτοί σφυρηλάτησαν τη γυναίκα του ’21 και όχι μόνο, αρχίζοντας από την ανυπακοή στον κατακτητή, για να φτάσει στον ένοπλο αγώνα και το ολοκαύτωμα....
...κάποιες από αυτές...
Μπουμπουλίνα – Η μπουρλοτιέρισα των Ελλήνων
Ήταν η μόνη μυημένη γυναίκα στη Φιλική Εταιρεία…
Δυναμική και ανεξάρτητη καπετάνισσα. Όλη η Ευρώπη έμεινε έκπληκτη
από την πολεμική της δράση και την αφοσίωσή της στην πατρίδα.
Δίκαια ονομάστηκε θηλυκός Κολοκοτρώνης ...λένε ότι δεν άφηνε ποτέ
το σπαθί της...
Μαντώ Μαυρογένους
Γυναίκα με εύθραυστη ομορφιά, λεπτή και λυγερή κορμοστασιά, μεγαλωμένη
με ευρωπαϊκή ανατροφή και παιδεία.
Γεννήθηκε στην Τεργέστη όπου ήταν εγκαταστημένος ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία μυήθηκε και η Μαντώ Μαυρογένους το 1820. Στις παραμονές του αγώνα βρισκόταν στην Τήνο με
τον θείο της Φιλικό παπα-Μαύρο, απʼ τον οποίο μυήθηκε στον αγώνα και
μαζί του πήγε στη Μύκονο – πατρίδα της μητέρας της – αμέσως μετά την
έκρηξη της Επανάστασης.
Έκτοτε η νεαρή Μαντώ διέθεσε όλη την πατρική περιουσία στον
απελευθερωτικό αγώνα, ενώ έλαβε μέρος και η ίδια σε πολλές επιχειρήσεις.
Με πλοία που εξόπλισε με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που
λήστευαν τις Κυκλάδες
Χάιδω Γιαννάκη-Σέχου, η Σουλιώτισσα
Ενέπνευσε σεβασμό και θαυμασμό όχι μόνο στους συμπατριώτες της αλλά
και σε ξένους διπλωμάτες (και δη…Γερμανούς). Ο ηρωισμός της ξεχώρισε
τα χρόνια 1792 – 1803 και το γυναικείο της φύλο δεν την εμπόδισε να
τρέχει πρώτη στη μάχη, συχνά πιο μπροστά και από τους άντρες
Σταυριάνα Σάββαινα
Στις 12-13 Μαΐου 1821 δόθηκε η μάχη στο Βαλτέτσι που έληξε με τη νίκη
των ελληνικών όπλων. Εκεί πολέμησε ο Κολοκοτρώνης, οι Μαυρομιχαλαίοι Κυριακούλης και Ηλίας με τους Μανιάτες κ.ά.
Τότε διακρίθηκε και μια γυναίκα,η Σταυριάνα
Δέσπω Σέχου-Μπότση
Η Δέσπω καταγόταν από τη φάρα των Σεχαίων κιʼ ήταν γυναίκα του
Γιωργάκη Μπότση που σκοτώθηκε στο Σούλι. Απορφανεμένη και
ξεσπιτωμένη καθώς βρέθηκε μετά τη συνθηκολόγηση η Δέσπω, πήρε τη
φαμίλια της και τʼ άρματά της και τράβηξε κιʼ αυτή τον δρόμο της φυγής.
Σαν έφτασε στη Ρηνιάσα κατέφυγε σε ένα παλιό πύργο που βρισκόταν στην
άκρη του χωριού τον πύργο του Δημουλά, όπως τον έλεγαν.
Εκεί η Δέσπω αποφάσισε νʼ αντισταθεί.
Η Δέσπω αφού αντιστάθηκε ως την τελευταία στιγμή, σύναξε γύρω τις κόρες, νυφάδες κι εγγόνια, έριξε χάμω όσο μπαρούτι τους είχε απομείνει κι αφού έστειλε από μακριά χαιρετισμό στο Σούλι, έβαλε φωτιά και κάηκαν όλοι.
Η θυσία της Δέσπως ενέπνευσε ποιητές συνθέτες και καλλιτέχνες
Μόσχω Τζαβέλα
Η Μόσχω, η γυναίκα του Λάμπρου Τζαβέλα, γεννήθηκε στο Σούλι το 1760.
Ήταν μετρίου αναστήματος, μελαχρινή κι ωραία και επέδειξε ψυχικό σθένος, δύναμη χαρακτήρα και φιλοπατρία, γι’ αυτό κι είχε μεγάλο κύρος στη
σουλιώτικη πολιτεία. Στις 20 Ιουλίου 1792, επικεφαλής 400 γυναικών, παρακολουθούσε από τις ράχες της Κιάφας τη μάχη των Σουλιωτών κατά
του Αλή Πασά. Μόλις είδαν μια αιφνίδια διακοπή των πυροβολισμών των μαχόμενων Σουλιωτών (ήταν μια μικρή ανακωχή ανάμεσα στους αντιμαχόμενους), οι γυναίκες νόμιζαν πως οι Σουλιώτες σκοτώθηκαν.
Τη σιγή την πήραν για ήττα των ανδρών τους, «οι άνδρες μας σταμάτησαν, φωνάζει η ηρωϊκή Μόσχω, θα σκοτώθηκαν. Σειρά μας τώρα».
Και ευθύς 300 γυναίκες ένοπλες επιτίθενται εναντίον 3.000 Αλβανών
Αλεφαντώ, η Μεσολογγίτισσα
Κάτω από την – κατ’ ανάγκη – ανδρική της ενδυμασία κρυβόταν μια ψυχή
που αψηφούσε κάθε είδος κινδύνου και κακουχίας μεταδίδοντας θάρρος
στους άντρες πολιορκημένους. Χήρα η ίδια, συνελήφθη κατά την έξοδο
του Μεσολογγίου μαζί με την μικρή της κόρη
Δόμνα Βισβίζη
- Δόμνα Βισβίζη, η Θρακιώτισσα καπετάνισσα, χήρα με τέσσερα παιδιά:
Ανέλαβε η ίδια τη διακυβέρνηση του πολεμικού σκάφους «Καλομοίρα»,
όταν ο άντρας της σκοτώθηκε, και συνέχισε τις επιχειρήσεις κατά των
Τούρκων. Πέθανε στον Πειραιά το 1845
Χαρίκλεια Δασκαλάκη,
η ατρόμητη Κρητικιά: Νοέμβρης 1864.
Ο αγώνας των Κρητικών έχει κορυφωθεί κι εκεί ψηλά στη Μονή Αρκαδίου
θα γραφτεί μία χρυσή σελίδα στο βιβλίο των αγώνων του κρητικού λαού.
Πολλές, όπως η Χαρίκλεια, κρατάνε όπλα, άλλες βοηθάνε τους αγωνιστές, ετοιμάζουν φυσίγγια, κουβαλάνε μπαρούτι, νερό και τρόφιμα.
Όταν κάποτε ρώτησαν τη Χαρίκλεια πώς τα κουβαλούσαν τα πολεμοφόδια, απάντησε: «Με τσι ποδιές των και σε κόσκινα».
Όλη τη μέρα η Χαρίκλεια πολεμά και συγχρόνως με λόγια θερμά εμψυχώνει
τους αγωνιζόμενους. Για μία στιγμή η ελληνική σημαία που κυματίζει πλάι
στο λάβαρο πέφτει, η Χαρίκλεια μέσα από βροχή σφαιρών τρέχει και την ξαναστηλώνει.
Σε λίγο η σημαία διάτρητη από σφαίρες ξαναπέφτει, η Χαρίκλεια με κίνδυνο
της ζωής της τη σήκωσε, τη φίλησε και την έκρυψε κάτω από τα
φουστάνια της για να την παραδώσει ύστερα σαν ιερό κειμήλιο.
Η Χαρίκλεια αιχμαλωτίζεται και μαζί της κι άλλες γυναίκες.
Όμως στον δρόμο δραπετεύει και σώζεται για να δει ύστερα από λίγα χρόνια
τα παιδιά της να πέφτουν το ένα κοντά στο άλλο για την πατρίδα
Αντωνούσα η Οπλαρχηγός
Η περιβόητη Αντωνούσα Καστανάκη ή Καστανοπούλου από το χωριό Κερά Κισσάμου το 1866 ήταν 22 χρόνων. Μια μέρα οι Τούρκοι πήγαν στον
πατέρα της και του ζήτησαν ένα βόδι πεσκέσι για τους Τούρκους του
Καστελιού και αν δεν το πήγαινε την ημέρα που του όρισαν, θα σκότωναν
την επομένη αυτόν και τα κοπέλια του.
Τʼ άκουσε αυτό η Αντωνούσα και εμπόδισε τον πατέρα της να δώσει το βόδι,
τον έπεισε μάλιστα να φύγει με την οικογένεια και όλα τα ζωντανά του στα
Εννιά Χωριά όπου δεν πατούσε εύκολα τούρκικο πόδι. Την επομένη το πρωί έφτασε ο Τούρκος, βρήκε την πόρτα κλειστή και φώναξε.
Η Αντωνούσα ανεβασμένη σε μια συκιά τον πυροβόλησε. Εκείνος σωριάστηκε, πυροβόλησε με τη σειρά του αλλά αστόχησε και η Αντωνούσα πήρε το γιαταγάνι του και τουʼ κοψε το κεφάλι.
Ύστερα ζώστηκε τʼ άρματα και βγήκε στο βουνό όπου συνάντησε τους επαναστάτες. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά τον τριετή πόλεμο του
1866-69 και αργότερα στα 1879 στο σώμα του οπλαρχηγού Δημ. Κωναταντουλάκη.
Οι Τούρκοι την κυνήγησαν αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να την πιάσουν...
~*~
10 Female Revolutionaries
That You Probably Didn't Learn About
In History class...
10 γυναίκες επαναστάτριες!!!
...παρά τις παρανοήσεις, υπάρχει αμέτρητος αριθμός γυναικών, που έχουν συμμετάσχει σε επαναστάσεις σε όλη την ιστορία, με πολλές από αυτές να
έχουν παίξει κρίσιμο ρόλο. Μπορεί να προέρχονται από διαφορετικά σημεία
του πολιτικού φάσματος, κάποιες οπλισμένες με όπλα και κάποιες χωρίς
τίποτα άλλο, παρά ένα στυλό, αλλά όλες πάλεψαν σκληρά για κάτι που
πίστευαν.
- Ας ρίξουμε μια ματιά σε 10 από αυτές τις γυναίκες επαναστάτριες από όλο
τον κόσμο, που μάλλον δεν θα δείτε ποτέ τυπωμένες πάνω σε T-shirt...
Ναντέζντα Κρούπσκαγια/Nadezhda Krupskaya
- Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν τη Ναντέζντα Κρούπσκαγια απλώς ως τη σύζυγο του Βλαντιμίρ Λένιν, η Ναντέζντα όμως ήταν μία μπολσεβίκος επαναστάτρια και πολιτικός από μόνη της. Εμπλεκόταν σε μεγάλο βαθμό, σε μια ποικιλία πολιτικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένου ότι υπηρέτησε και ως αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας της Σοβιετικής Ένωσης από το 1929 μέχρι το θάνατό της το 1939, και με μια σειρά από εκπαιδευτικές επιδιώξεις. Πριν από την επανάσταση, υπηρέτησε ως γραμματέας της ομάδας Iskra, την οποία διαχειριζοταν την αλληλογραφία σε επίπεδο ηπείρου, πολλά από τα οποία έπρεπε να αποκωδικοποιεί. Μετά την επανάσταση, αφιέρωσε τη ζωή της στη βελτίωση των εκπαιδευτικών ευκαιριών για τους εργάτες και τους αγρότες, για παράδειγμα μέσω της προσπάθειας να είναι οι βιβλιοθήκες διαθέσιμες για όλους.
Κωνσταντία Mαρκιέβιτς/Constance Markievicz
Η Constance Markievicz (το γένος Gore-Booth) ήταν μια αγγλο-ιρλανδική κοντέσα, πολιτικός του Σιν Φέιν και Fianna Fail, επαναστατική σουφραζέτα
και σοσιαλίστρια. Είχε συμμετάσχει σε πολλές προσπάθειες για την ιρλανδική ανεξαρτησία, συμπεριλαμβανομένου του Easter Rising το 1916,στην οποία είχε ηγετικό ρόλο. Κατά τη διάρκεια του Rising, που τραυμάτισε έναν βρετανό ελεύθερο σκοπευτή, πριν αναγκαστεί να υποχωρήσει και να παραδοθεί.
Μετά, ήταν η μόνη γυναίκα από τις 70 που τέθηκε σε απομόνωση.
Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά της δόθηκε χάρη με βάση το φύλο της.
Είναι ενδιαφέρον, πως ο κατήγορος δικηγόρος υποστήριξε, ότι ικέτευσε
λέγοντας : «Είμαι μόνο μια γυναίκα, δεν μπορείτε να εκτελέσετε μια γυναίκα», ενώ τα αρχεία του δικαστηρίου δείχνουν ότι είπε «θα ήθελα πολύ να είχατε την ευγένεια να με πυροβολήσετε». Η Κωνσταντία ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες στον κόσμο που κατείχαν θέση στο υπουργικό συμβούλιο (Υπουργός Εργασίας της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, 1919-1922), και ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα
που εκλέχθηκε στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων (Δεκέμβριος 1918) -μία θέση την οποία απέρριψε λόγω της πολιτικής αποχής του Σιν Φέιν.
Petra Herrera
- Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του Μεξικού, οι γυναίκες στρατιώτες γνωστές ως soldaderaswent βρίσκονταν στη μάχη μαζί με τους άνδρες,
αν και αντιμετώπιζαν συχνά κακοποίηση. Μία από τις πιο γνωστές από τις soldaderas ήταν η Petra Herrera, η οποία μεταμφιέστηκε ως άντρας και
πήγε με το όνομα «Pedro Herrera». Ως Pedro, εδραίωσε τη φήμη της με
το να επιδείξει υποδειγματική ηγεσία (και με την ανατίναξη γεφυρών)
και ήταν σε θέση να αποκαλύψει το φύλο της στη συνέχεια. Συμμετείχε στη δεύτερη μάχη του Torreón στις 30 του Μάη του 1914, μαζί με περίπου
400 άλλες γυναίκες, ακόμα και να αναγνωριστεί από κάποιους ως εκείνη που αξίζει την πλήρη πίστωση της έκβασης της μάχης. Δυστυχώς, ο Πάντσο Βίλα
ήταν πιθανόν απρόθυμος να δώσει μια τέτοια αναγνώριση σε μια γυναίκα
και δεν την έκανε Στρατηγό. Σε απάντηση, η Πέτρα αποχώρησε από τις
δυνάμεις του Βίλα και σχημάτισε τη δική της εξολοκλήρου γυναικεία ταξιαρχία.
Nwanyeruwa
- H Nwanyeruwa, μια Ίγκμπο γυναίκα στη Νιγηρία, πυροδότησε ένα σύντομο πόλεμο που συχνά αποκαλείται η πρώτη μεγάλη πρόκληση στη βρετανική αρχή στη Δυτική Αφρική κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου.
Στις 18 Νοεμβρίου του 1929, ξέσπασε μια λογομαχία μεταξύ της Nwanyeruwa
και ενός άνδρα που ονομαζόταν Μark Emereuwa, όταν της είπε να
«μετρήσει τις κατσίκες,τα πρόβατα και τους ανθρώπους της».
Κατανοώντας, ότι αυτό σήμαινε, ότι θα πρέπει να φορολογηθούν (παραδοσιακά, οι γυναίκες δεν φορολογούνταν ), συζήτησε την κατάσταση με άλλες γυναίκες και έτσι διαμαρτυρίες, γεγονός που ονομάστηκε Πόλεμος των Γυναικών, άρχισαν να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια των δύο μηνών.
Περίπου 25.000 γυναίκες συμμμετείχαν σε όλη την περιοχή, διαμαρτυρόμενες τόσο για τις διαφαινόμενες φορολογικές αλλαγές, αλλά και για την απεριόριστη δύναμη των εντεταλμένων Αρχηγών. Στο τέλος, η θέση των γυναικών βελτιώθηκε σημαντικά, με τους Βρετανούς να εγκαταλείπουν τα φορολογικά σχέδιά τους, καθώς και την αναγκαστική παραίτηση πολλών εντεταλμένων αρχηγών.
Lakshmi Sehgal
- Η Lakshmi Sahgal, κοινώς γνωστή ως «Καπετάν Lakshmi», ήταν μια επαναστάτρια του Ινδικού κινήματος ανεξαρτησίας, αξιωματικός του
Ινδικού Εθνικού Στρατού,και αργότερα,υπουργός Γυναικείων Υποθέσεων
στην κυβέρνηση Αzad Hind.
Στην δεκαετία του ’40,διέταξε την καθιέρωση του Συντάγματος Rani Jhansi,
ένα σύνταγμα που στόχο είχε την ανατροπή του Βρετανικού νόμου Raj
στην αποικιακή Ινδία. Το σύνταγμα ήταν ένα από τα πολύ λίγα συντάγματα, εξολοκλήρου γυναικείας κατάκτησης, του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου από οποιαδήποτε πλευρά, και πήρε το όνομά του από μία άλλη διάσημη γυναίκα επαναστάτρια της ινδικής ιστορίας,τη Rani Lakshmibai, η οποία ήταν μια από
τις κορυφαίες προσωπικότητες της ινδικής Εξέγερσης του 1857.
Sophie Scholl
- Η Γερμανίδα επαναστάτρια Sophie Scholl ήταν ιδρυτικό μέλος της
μη-βίαιης αντι-ναζιστικής ομάδα αντίστασης “Τhe White Rose”, η οποία υποστήριξε την ενεργό αντίσταση, ενάντια στο καθεστώς του Χίτλερ,
μέσα από ένα ανώνυμα φυλλάδια και μια εκστρατεία γκράφιτι.
Τον Φεβρουάριο του 1943, αυτή και άλλα μέλη συνελήφθησαν να μοιράζουν φυλλάδια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και καταδικάστηκε σε θάνατο με γκιλοτίνα. Αντίγραφα του φυλλαδίου, που είχε τίτλο:
«Το μανιφέστο των φοιτητών του Μονάχου», βγήκαν λαθραία έξω από
τη χώρα και εκατομμύρια από αυτά ρίχτηκαν από αέρος,πάνω από τη Γερμανία, από τις συμμαχικές δυνάμεις, αργότερα το ίδιο έτος.
Blanca Canales
- Η Blanca Canales υπερασπίστρια του πατριωτισμού από το Πουέρτο Ρίκο, βοήθησε στην οργάνωση των «Θυγατέρων της Ελευθερίας»,( Daughters of Freedom), τμήμα των γυναικών του Πατριωτικού Κόμματος του Πουέρτο Ρίκο. Ήταν μία από τις λίγες γυναίκες στην ιστορία, που ηγήθηκαν μιας εξέγερσης εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστή ως «εξέγερση Jayuya».
Το 1948, προτάθηκε ένα ιδιαίτερα περιοριστικό και αυστηρό νομοσχέδιο γνωστό ως «Gag Bill», ή «νόμος 53», το οποίο ορίζε ως έγκλημα, την εκτύπωση, τη δημοσιοποίηση, την πώληση, ή την όποια παρουσίαση, οποιουδήποτε υλικού,
που θεωρούνταν ότι στόχευε να καταστρέψει ή να χτυπήσει την κυβέρνηση.
Σε απάντηση, το Πατριωτικό κόμμα και οι υποστηρικτές του, ξεκίνησαν να οργανώνουν μια ένοπλη επανάσταση.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1950, η Blanca και άλλοι πήραν τα όπλα που είχε αποθηκευμένα στο σπίτι της και βάδισαν προς την πόλη της Jayuya, κατέλαβαν το αστυνομικό τμήμα, έκαψαν το ταχυδρομείο, έκοψαν τα τηλεφωνικά καλώδια, και ύψωσαν την σημαία του Πουέρτο Ρίκο αψηφώντας το νόμο Gag.
Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κήρυξε στρατιωτικό νόμο και διέταξε το στρατό και την αεροπορία να προχωρήσει σε επιθέσεις στην πόλη.
Οι εξεγερμένοι άντεξαν και αντιστάθηκαν για λίγο, αλλά συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη μετά από 3 ημέρες.
Μεγάλο μέρος της Jayuya καταστράφηκε, ενώ το γεγονός δεν καλύφθηκε
αρκετά από τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ,με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ,να λέει μάλιστα ότι ήταν «ένα επεισόδιο μεταξύ των Πορτορικανών.»
Celia Sanchez
- Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τον Φιντέλ Κάστρο και τον Τσε Γκεβάρα, αλλά λιγότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει για την Celia Sanchez, η γυναίκα που ήταν στο επίκεντρο της κουβανικής επανάστασης και που μάλιστα φημολογείται ότι ήταν εκείνη που κυρίως λάμβανε τις αποφάσεις. Μετά το πραξικόπημα της 10ης Μαρτίου του 1952 ,η Celia προσχώρησε στον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση Μπατίστα.
Ήταν μία από τους ιδρυτές του Κινήματος της 26η Ιουλίου, ηγέτης σε ομάδες μάχης σε όλη την επανάσταση, ήλεγχε τις βοηθητικές ομάδες και ακόμη και έκανε τις ρυθμίσεις για την προσγείωση Granma προσγείωση, η οποία μετέφερε 82 μαχητές από το Μεξικό προς την Κούβα για την ανατροπή του Μπατίστα.
Μετά την επανάσταση, η Celia παρέμεινε με τον Κάστρο μέχρι το θάνατό της.
Kathleen Neal Cleaver
- Η Kathleen Neal Cleaver ήταν μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων
και η πρώτη γυναίκα μέλος του οργάνου λήψης αποφάσεων του κόμματος.
Είχε υπηρετήσει ως εκπρόσωπος και γραμματέας Τύπου και οργάνωσε την εθνική εκστρατεία για την απελευθέρωση του υπουργού άμυνας του Κόμματος , Huey Newton, ο οποίος είχε φυλακιστεί. Αυτή και άλλες γυναίκες, όπως η Angela Davis, αποτελούσαν μέχρι μια χρονική στιγμή τα 2/3 του Κόμματος , παρά την αντίληψη ότι το BPP ήταν συντριπτικά αρσενικό.
Asmaa Mahfouz
- Η Asmaa Mahfouz είναι μια σύγχρονη επαναστάτρια,η οποία πιστώνεται
την πυροδότηση της εξέγερσης του Ιανουαρίου του 2011 στην Αίγυπτο
μέσα από ένα βίντεο που πόσταρε σε blog, ενθαρρύνοντας και άλλους να ενωθούν μαζί της, σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην πλατεία Ταχρίρ.
Θεωρείται μία από τους ηγέτες της αιγυπτιακής επανάστασης και είναι
εξέχον μέλος του Συνασπισμού της Νεολαίας της Επανάστασης της Αιγύπτου.
- http://www.whizzpast.com/10-intriguing-female-
revolutionaries-never-history-class/
Μάγδα Φύσσα
...δέν γιορτάζουν όλες οι γυναίκες,είναι κι αυτές που το μόνο που μπορείς να τους πεις είναι "κάνε κουράγιο και νάχεις δύναμη"...
Υπάρχει μια παρανόηση ότι τις γυναίκες τις σεβόμαστε επειδή είναι κάποιου άντρα
η γυναίκα, η μάνα, η κόρη ή η αδερφή.
Οι γυναίκες δε χρειάζεται να
ετεροπροσδιορίζονται από
κανέναν άντρα για να τις σεβαστεί κάποιος.
they are equal to men,
they are far superior and always have been.
Author, William Golding
...γιά τους αγώνες που δόθηκαν για την κατάκτηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους και για κάθε μικρό και μεγάλο καθημερινό αγώνα που
δίνουν εκατομμύρια γυναίκες, τιμώ τη σημερινή ημέρα.
Eύχομαι κάθε γυναίκα να έχει το δικαίωμα επιλογής του δρόμου που
επιθυμεί να ακολουθήσει. Όλοι μας οφείλουμε να πολεμήσουμε για να καθιερωθεί η πραγματική ισότητα των φύλων σε κάθε πτυχή της
οικογενειακής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής.
φΡ
i-rena
This for me remains one of the most powerful illustrations of the
misogyny inherent in Islamic modesty garments.
*By Yemeni photographer Boushra Almutawakel
Independence could not be achieved without the participation of women.
Baloch women are the symbol of struggle.We should come and join the
struggle for peacefull & United Baluchistan.
Where women would have the equal rights.
International Womens Day
Happy International Womens Day
May we continue to be strong and empower one another.
Spread positivity and support each other;
because when we do we are unstoppable
...we’re all independent,
but supporting eachother will only bring us further
Γυναίκες στα όπλα!
...μερικές από τις μεγαλύτερες Ηρωίδες της Ιστορίας της Ελλάδας...
Οι γυναίκες που έδωσαν ψυχή και σώμα στην επανάσταση…εκείνες
που άξιζαν όσο δέκα άντρες μαζί!
άτυπα την ισοτιμία των φύλων στα πεδία των μαχών.
Με το απαράμιλλο θάρρος τους,την αξιοθαύμαστη γενναιότητα,τις περιπέτειες
και τις θυσίες τους αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και
πατριωτισμού που συνεχίζουν να εμπνέουν σε εθνικά κρίσιμες περιόδους ,
κάτι που οι ιστορικοί και οι απομνημονευματογράφοι της εποχής δεν
κατέγραψαν στην ιστορία της ελληνικής επανάστασης.
Ίσως δεν μπόρεσαν να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι η γυναίκα όσο κι αν
ήταν σε υποδεέστερη μοίρα από τον άντρα, είχε το δικαίωμα στην τιμή
και την ευγνωμοσύνη της πατρίδας από τη στιγμή που αγωνίστηκε και θυσιάστηκε.
Αποτέλεσμα αυτής της ανδροκρατικής αντίληψης ήταν να χαθούν πολύτιμες πληροφορίες για τη συμβολή της Ελληνίδας στον αγώνα του ’21.
Και είναι χιλιάδες οι γυναίκες που πολεμώντας τους καταχτητές είτε με τα όπλα, είτε με τα ξύλα, είτε με τα δρεπάνια και τα κλαδευτήρια, βρήκαν ηρωικό θάνατο, γνωστές και άγνωστες στην Ιστορία...
Με δύναμη και ψυχή ελληνική. Έχοντας ρόλο είτε ενεργητικό είτε παθητικό, οι γυναίκες αυτές ήξεραν να κρατήσουν ψηλά τον ηρωικό κλήρο που τους έλαχε, προτιμώντας να θυσιάσουν τη ζωή τους, παρά να προδώσουν την παράδοση που κληρονόμησαν. Δεν ήθελαν μια ζωή ταπεινωμένη.
Τις χαρακτήριζε η περηφάνια, το σθένος και η ευψυχία.
Ένδοξα παραδείγματα αποτελούν
οι Σουλιώτισσες,οι Μεσολογγίτισσες,
οι Μανιάτισσες...που με τα δρεπάνια στα χέρια οι Μανιάτισσες-Αμαζόνες θέρισαν τον στρατό του Ιμπραήμ και κράτησαν την Μάνη Ελεύθερη
Οι αγώνες αυτοί σφυρηλάτησαν τη γυναίκα του ’21 και όχι μόνο, αρχίζοντας από την ανυπακοή στον κατακτητή, για να φτάσει στον ένοπλο αγώνα και το ολοκαύτωμα....
...κάποιες από αυτές...
Μπουμπουλίνα – Η μπουρλοτιέρισα των Ελλήνων
Ήταν η μόνη μυημένη γυναίκα στη Φιλική Εταιρεία…
Δυναμική και ανεξάρτητη καπετάνισσα. Όλη η Ευρώπη έμεινε έκπληκτη
από την πολεμική της δράση και την αφοσίωσή της στην πατρίδα.
Δίκαια ονομάστηκε θηλυκός Κολοκοτρώνης ...λένε ότι δεν άφηνε ποτέ
το σπαθί της...
Μαντώ Μαυρογένους
Γυναίκα με εύθραυστη ομορφιά, λεπτή και λυγερή κορμοστασιά, μεγαλωμένη
με ευρωπαϊκή ανατροφή και παιδεία.
Γεννήθηκε στην Τεργέστη όπου ήταν εγκαταστημένος ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία μυήθηκε και η Μαντώ Μαυρογένους το 1820. Στις παραμονές του αγώνα βρισκόταν στην Τήνο με
τον θείο της Φιλικό παπα-Μαύρο, απʼ τον οποίο μυήθηκε στον αγώνα και
μαζί του πήγε στη Μύκονο – πατρίδα της μητέρας της – αμέσως μετά την
έκρηξη της Επανάστασης.
Έκτοτε η νεαρή Μαντώ διέθεσε όλη την πατρική περιουσία στον
απελευθερωτικό αγώνα, ενώ έλαβε μέρος και η ίδια σε πολλές επιχειρήσεις.
Με πλοία που εξόπλισε με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που
λήστευαν τις Κυκλάδες
Χάιδω Γιαννάκη-Σέχου, η Σουλιώτισσα
Ενέπνευσε σεβασμό και θαυμασμό όχι μόνο στους συμπατριώτες της αλλά
και σε ξένους διπλωμάτες (και δη…Γερμανούς). Ο ηρωισμός της ξεχώρισε
τα χρόνια 1792 – 1803 και το γυναικείο της φύλο δεν την εμπόδισε να
τρέχει πρώτη στη μάχη, συχνά πιο μπροστά και από τους άντρες
Σταυριάνα Σάββαινα
Στις 12-13 Μαΐου 1821 δόθηκε η μάχη στο Βαλτέτσι που έληξε με τη νίκη
των ελληνικών όπλων. Εκεί πολέμησε ο Κολοκοτρώνης, οι Μαυρομιχαλαίοι Κυριακούλης και Ηλίας με τους Μανιάτες κ.ά.
Τότε διακρίθηκε και μια γυναίκα,η Σταυριάνα
Δέσπω Σέχου-Μπότση
Η Δέσπω καταγόταν από τη φάρα των Σεχαίων κιʼ ήταν γυναίκα του
Γιωργάκη Μπότση που σκοτώθηκε στο Σούλι. Απορφανεμένη και
ξεσπιτωμένη καθώς βρέθηκε μετά τη συνθηκολόγηση η Δέσπω, πήρε τη
φαμίλια της και τʼ άρματά της και τράβηξε κιʼ αυτή τον δρόμο της φυγής.
Σαν έφτασε στη Ρηνιάσα κατέφυγε σε ένα παλιό πύργο που βρισκόταν στην
άκρη του χωριού τον πύργο του Δημουλά, όπως τον έλεγαν.
Εκεί η Δέσπω αποφάσισε νʼ αντισταθεί.
Η Δέσπω αφού αντιστάθηκε ως την τελευταία στιγμή, σύναξε γύρω τις κόρες, νυφάδες κι εγγόνια, έριξε χάμω όσο μπαρούτι τους είχε απομείνει κι αφού έστειλε από μακριά χαιρετισμό στο Σούλι, έβαλε φωτιά και κάηκαν όλοι.
Η θυσία της Δέσπως ενέπνευσε ποιητές συνθέτες και καλλιτέχνες
Μόσχω Τζαβέλα
Η Μόσχω, η γυναίκα του Λάμπρου Τζαβέλα, γεννήθηκε στο Σούλι το 1760.
Ήταν μετρίου αναστήματος, μελαχρινή κι ωραία και επέδειξε ψυχικό σθένος, δύναμη χαρακτήρα και φιλοπατρία, γι’ αυτό κι είχε μεγάλο κύρος στη
σουλιώτικη πολιτεία. Στις 20 Ιουλίου 1792, επικεφαλής 400 γυναικών, παρακολουθούσε από τις ράχες της Κιάφας τη μάχη των Σουλιωτών κατά
του Αλή Πασά. Μόλις είδαν μια αιφνίδια διακοπή των πυροβολισμών των μαχόμενων Σουλιωτών (ήταν μια μικρή ανακωχή ανάμεσα στους αντιμαχόμενους), οι γυναίκες νόμιζαν πως οι Σουλιώτες σκοτώθηκαν.
Τη σιγή την πήραν για ήττα των ανδρών τους, «οι άνδρες μας σταμάτησαν, φωνάζει η ηρωϊκή Μόσχω, θα σκοτώθηκαν. Σειρά μας τώρα».
Και ευθύς 300 γυναίκες ένοπλες επιτίθενται εναντίον 3.000 Αλβανών
Αλεφαντώ, η Μεσολογγίτισσα
Κάτω από την – κατ’ ανάγκη – ανδρική της ενδυμασία κρυβόταν μια ψυχή
που αψηφούσε κάθε είδος κινδύνου και κακουχίας μεταδίδοντας θάρρος
στους άντρες πολιορκημένους. Χήρα η ίδια, συνελήφθη κατά την έξοδο
του Μεσολογγίου μαζί με την μικρή της κόρη
Δόμνα Βισβίζη
- Δόμνα Βισβίζη, η Θρακιώτισσα καπετάνισσα, χήρα με τέσσερα παιδιά:
Ανέλαβε η ίδια τη διακυβέρνηση του πολεμικού σκάφους «Καλομοίρα»,
όταν ο άντρας της σκοτώθηκε, και συνέχισε τις επιχειρήσεις κατά των
Τούρκων. Πέθανε στον Πειραιά το 1845
Χαρίκλεια Δασκαλάκη,
η ατρόμητη Κρητικιά: Νοέμβρης 1864.
Ο αγώνας των Κρητικών έχει κορυφωθεί κι εκεί ψηλά στη Μονή Αρκαδίου
θα γραφτεί μία χρυσή σελίδα στο βιβλίο των αγώνων του κρητικού λαού.
Πολλές, όπως η Χαρίκλεια, κρατάνε όπλα, άλλες βοηθάνε τους αγωνιστές, ετοιμάζουν φυσίγγια, κουβαλάνε μπαρούτι, νερό και τρόφιμα.
Όταν κάποτε ρώτησαν τη Χαρίκλεια πώς τα κουβαλούσαν τα πολεμοφόδια, απάντησε: «Με τσι ποδιές των και σε κόσκινα».
Όλη τη μέρα η Χαρίκλεια πολεμά και συγχρόνως με λόγια θερμά εμψυχώνει
τους αγωνιζόμενους. Για μία στιγμή η ελληνική σημαία που κυματίζει πλάι
στο λάβαρο πέφτει, η Χαρίκλεια μέσα από βροχή σφαιρών τρέχει και την ξαναστηλώνει.
Σε λίγο η σημαία διάτρητη από σφαίρες ξαναπέφτει, η Χαρίκλεια με κίνδυνο
της ζωής της τη σήκωσε, τη φίλησε και την έκρυψε κάτω από τα
φουστάνια της για να την παραδώσει ύστερα σαν ιερό κειμήλιο.
Η Χαρίκλεια αιχμαλωτίζεται και μαζί της κι άλλες γυναίκες.
Όμως στον δρόμο δραπετεύει και σώζεται για να δει ύστερα από λίγα χρόνια
τα παιδιά της να πέφτουν το ένα κοντά στο άλλο για την πατρίδα
Αντωνούσα η Οπλαρχηγός
Η περιβόητη Αντωνούσα Καστανάκη ή Καστανοπούλου από το χωριό Κερά Κισσάμου το 1866 ήταν 22 χρόνων. Μια μέρα οι Τούρκοι πήγαν στον
πατέρα της και του ζήτησαν ένα βόδι πεσκέσι για τους Τούρκους του
Καστελιού και αν δεν το πήγαινε την ημέρα που του όρισαν, θα σκότωναν
την επομένη αυτόν και τα κοπέλια του.
Τʼ άκουσε αυτό η Αντωνούσα και εμπόδισε τον πατέρα της να δώσει το βόδι,
τον έπεισε μάλιστα να φύγει με την οικογένεια και όλα τα ζωντανά του στα
Εννιά Χωριά όπου δεν πατούσε εύκολα τούρκικο πόδι. Την επομένη το πρωί έφτασε ο Τούρκος, βρήκε την πόρτα κλειστή και φώναξε.
Η Αντωνούσα ανεβασμένη σε μια συκιά τον πυροβόλησε. Εκείνος σωριάστηκε, πυροβόλησε με τη σειρά του αλλά αστόχησε και η Αντωνούσα πήρε το γιαταγάνι του και τουʼ κοψε το κεφάλι.
Ύστερα ζώστηκε τʼ άρματα και βγήκε στο βουνό όπου συνάντησε τους επαναστάτες. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά τον τριετή πόλεμο του
1866-69 και αργότερα στα 1879 στο σώμα του οπλαρχηγού Δημ. Κωναταντουλάκη.
Οι Τούρκοι την κυνήγησαν αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να την πιάσουν...
~*~
10 Female Revolutionaries
That You Probably Didn't Learn About
In History class...
10 γυναίκες επαναστάτριες!!!
...παρά τις παρανοήσεις, υπάρχει αμέτρητος αριθμός γυναικών, που έχουν συμμετάσχει σε επαναστάσεις σε όλη την ιστορία, με πολλές από αυτές να
έχουν παίξει κρίσιμο ρόλο. Μπορεί να προέρχονται από διαφορετικά σημεία
του πολιτικού φάσματος, κάποιες οπλισμένες με όπλα και κάποιες χωρίς
τίποτα άλλο, παρά ένα στυλό, αλλά όλες πάλεψαν σκληρά για κάτι που
πίστευαν.
- Ας ρίξουμε μια ματιά σε 10 από αυτές τις γυναίκες επαναστάτριες από όλο
τον κόσμο, που μάλλον δεν θα δείτε ποτέ τυπωμένες πάνω σε T-shirt...
Ναντέζντα Κρούπσκαγια/Nadezhda Krupskaya
- Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν τη Ναντέζντα Κρούπσκαγια απλώς ως τη σύζυγο του Βλαντιμίρ Λένιν, η Ναντέζντα όμως ήταν μία μπολσεβίκος επαναστάτρια και πολιτικός από μόνη της. Εμπλεκόταν σε μεγάλο βαθμό, σε μια ποικιλία πολιτικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένου ότι υπηρέτησε και ως αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας της Σοβιετικής Ένωσης από το 1929 μέχρι το θάνατό της το 1939, και με μια σειρά από εκπαιδευτικές επιδιώξεις. Πριν από την επανάσταση, υπηρέτησε ως γραμματέας της ομάδας Iskra, την οποία διαχειριζοταν την αλληλογραφία σε επίπεδο ηπείρου, πολλά από τα οποία έπρεπε να αποκωδικοποιεί. Μετά την επανάσταση, αφιέρωσε τη ζωή της στη βελτίωση των εκπαιδευτικών ευκαιριών για τους εργάτες και τους αγρότες, για παράδειγμα μέσω της προσπάθειας να είναι οι βιβλιοθήκες διαθέσιμες για όλους.
Κωνσταντία Mαρκιέβιτς/Constance Markievicz
Η Constance Markievicz (το γένος Gore-Booth) ήταν μια αγγλο-ιρλανδική κοντέσα, πολιτικός του Σιν Φέιν και Fianna Fail, επαναστατική σουφραζέτα
και σοσιαλίστρια. Είχε συμμετάσχει σε πολλές προσπάθειες για την ιρλανδική ανεξαρτησία, συμπεριλαμβανομένου του Easter Rising το 1916,στην οποία είχε ηγετικό ρόλο. Κατά τη διάρκεια του Rising, που τραυμάτισε έναν βρετανό ελεύθερο σκοπευτή, πριν αναγκαστεί να υποχωρήσει και να παραδοθεί.
Μετά, ήταν η μόνη γυναίκα από τις 70 που τέθηκε σε απομόνωση.
Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά της δόθηκε χάρη με βάση το φύλο της.
Είναι ενδιαφέρον, πως ο κατήγορος δικηγόρος υποστήριξε, ότι ικέτευσε
λέγοντας : «Είμαι μόνο μια γυναίκα, δεν μπορείτε να εκτελέσετε μια γυναίκα», ενώ τα αρχεία του δικαστηρίου δείχνουν ότι είπε «θα ήθελα πολύ να είχατε την ευγένεια να με πυροβολήσετε». Η Κωνσταντία ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες στον κόσμο που κατείχαν θέση στο υπουργικό συμβούλιο (Υπουργός Εργασίας της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, 1919-1922), και ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα
που εκλέχθηκε στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων (Δεκέμβριος 1918) -μία θέση την οποία απέρριψε λόγω της πολιτικής αποχής του Σιν Φέιν.
Petra Herrera
- Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του Μεξικού, οι γυναίκες στρατιώτες γνωστές ως soldaderaswent βρίσκονταν στη μάχη μαζί με τους άνδρες,
αν και αντιμετώπιζαν συχνά κακοποίηση. Μία από τις πιο γνωστές από τις soldaderas ήταν η Petra Herrera, η οποία μεταμφιέστηκε ως άντρας και
πήγε με το όνομα «Pedro Herrera». Ως Pedro, εδραίωσε τη φήμη της με
το να επιδείξει υποδειγματική ηγεσία (και με την ανατίναξη γεφυρών)
και ήταν σε θέση να αποκαλύψει το φύλο της στη συνέχεια. Συμμετείχε στη δεύτερη μάχη του Torreón στις 30 του Μάη του 1914, μαζί με περίπου
400 άλλες γυναίκες, ακόμα και να αναγνωριστεί από κάποιους ως εκείνη που αξίζει την πλήρη πίστωση της έκβασης της μάχης. Δυστυχώς, ο Πάντσο Βίλα
ήταν πιθανόν απρόθυμος να δώσει μια τέτοια αναγνώριση σε μια γυναίκα
και δεν την έκανε Στρατηγό. Σε απάντηση, η Πέτρα αποχώρησε από τις
δυνάμεις του Βίλα και σχημάτισε τη δική της εξολοκλήρου γυναικεία ταξιαρχία.
Nwanyeruwa
- H Nwanyeruwa, μια Ίγκμπο γυναίκα στη Νιγηρία, πυροδότησε ένα σύντομο πόλεμο που συχνά αποκαλείται η πρώτη μεγάλη πρόκληση στη βρετανική αρχή στη Δυτική Αφρική κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου.
Στις 18 Νοεμβρίου του 1929, ξέσπασε μια λογομαχία μεταξύ της Nwanyeruwa
και ενός άνδρα που ονομαζόταν Μark Emereuwa, όταν της είπε να
«μετρήσει τις κατσίκες,τα πρόβατα και τους ανθρώπους της».
Κατανοώντας, ότι αυτό σήμαινε, ότι θα πρέπει να φορολογηθούν (παραδοσιακά, οι γυναίκες δεν φορολογούνταν ), συζήτησε την κατάσταση με άλλες γυναίκες και έτσι διαμαρτυρίες, γεγονός που ονομάστηκε Πόλεμος των Γυναικών, άρχισαν να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια των δύο μηνών.
Περίπου 25.000 γυναίκες συμμμετείχαν σε όλη την περιοχή, διαμαρτυρόμενες τόσο για τις διαφαινόμενες φορολογικές αλλαγές, αλλά και για την απεριόριστη δύναμη των εντεταλμένων Αρχηγών. Στο τέλος, η θέση των γυναικών βελτιώθηκε σημαντικά, με τους Βρετανούς να εγκαταλείπουν τα φορολογικά σχέδιά τους, καθώς και την αναγκαστική παραίτηση πολλών εντεταλμένων αρχηγών.
Lakshmi Sehgal
- Η Lakshmi Sahgal, κοινώς γνωστή ως «Καπετάν Lakshmi», ήταν μια επαναστάτρια του Ινδικού κινήματος ανεξαρτησίας, αξιωματικός του
Ινδικού Εθνικού Στρατού,και αργότερα,υπουργός Γυναικείων Υποθέσεων
στην κυβέρνηση Αzad Hind.
Στην δεκαετία του ’40,διέταξε την καθιέρωση του Συντάγματος Rani Jhansi,
ένα σύνταγμα που στόχο είχε την ανατροπή του Βρετανικού νόμου Raj
στην αποικιακή Ινδία. Το σύνταγμα ήταν ένα από τα πολύ λίγα συντάγματα, εξολοκλήρου γυναικείας κατάκτησης, του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου από οποιαδήποτε πλευρά, και πήρε το όνομά του από μία άλλη διάσημη γυναίκα επαναστάτρια της ινδικής ιστορίας,τη Rani Lakshmibai, η οποία ήταν μια από
τις κορυφαίες προσωπικότητες της ινδικής Εξέγερσης του 1857.
Sophie Scholl
- Η Γερμανίδα επαναστάτρια Sophie Scholl ήταν ιδρυτικό μέλος της
μη-βίαιης αντι-ναζιστικής ομάδα αντίστασης “Τhe White Rose”, η οποία υποστήριξε την ενεργό αντίσταση, ενάντια στο καθεστώς του Χίτλερ,
μέσα από ένα ανώνυμα φυλλάδια και μια εκστρατεία γκράφιτι.
Τον Φεβρουάριο του 1943, αυτή και άλλα μέλη συνελήφθησαν να μοιράζουν φυλλάδια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και καταδικάστηκε σε θάνατο με γκιλοτίνα. Αντίγραφα του φυλλαδίου, που είχε τίτλο:
«Το μανιφέστο των φοιτητών του Μονάχου», βγήκαν λαθραία έξω από
τη χώρα και εκατομμύρια από αυτά ρίχτηκαν από αέρος,πάνω από τη Γερμανία, από τις συμμαχικές δυνάμεις, αργότερα το ίδιο έτος.
Blanca Canales
- Η Blanca Canales υπερασπίστρια του πατριωτισμού από το Πουέρτο Ρίκο, βοήθησε στην οργάνωση των «Θυγατέρων της Ελευθερίας»,( Daughters of Freedom), τμήμα των γυναικών του Πατριωτικού Κόμματος του Πουέρτο Ρίκο. Ήταν μία από τις λίγες γυναίκες στην ιστορία, που ηγήθηκαν μιας εξέγερσης εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστή ως «εξέγερση Jayuya».
Το 1948, προτάθηκε ένα ιδιαίτερα περιοριστικό και αυστηρό νομοσχέδιο γνωστό ως «Gag Bill», ή «νόμος 53», το οποίο ορίζε ως έγκλημα, την εκτύπωση, τη δημοσιοποίηση, την πώληση, ή την όποια παρουσίαση, οποιουδήποτε υλικού,
που θεωρούνταν ότι στόχευε να καταστρέψει ή να χτυπήσει την κυβέρνηση.
Σε απάντηση, το Πατριωτικό κόμμα και οι υποστηρικτές του, ξεκίνησαν να οργανώνουν μια ένοπλη επανάσταση.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1950, η Blanca και άλλοι πήραν τα όπλα που είχε αποθηκευμένα στο σπίτι της και βάδισαν προς την πόλη της Jayuya, κατέλαβαν το αστυνομικό τμήμα, έκαψαν το ταχυδρομείο, έκοψαν τα τηλεφωνικά καλώδια, και ύψωσαν την σημαία του Πουέρτο Ρίκο αψηφώντας το νόμο Gag.
Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κήρυξε στρατιωτικό νόμο και διέταξε το στρατό και την αεροπορία να προχωρήσει σε επιθέσεις στην πόλη.
Οι εξεγερμένοι άντεξαν και αντιστάθηκαν για λίγο, αλλά συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη μετά από 3 ημέρες.
Μεγάλο μέρος της Jayuya καταστράφηκε, ενώ το γεγονός δεν καλύφθηκε
αρκετά από τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ,με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ,να λέει μάλιστα ότι ήταν «ένα επεισόδιο μεταξύ των Πορτορικανών.»
Celia Sanchez
- Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τον Φιντέλ Κάστρο και τον Τσε Γκεβάρα, αλλά λιγότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει για την Celia Sanchez, η γυναίκα που ήταν στο επίκεντρο της κουβανικής επανάστασης και που μάλιστα φημολογείται ότι ήταν εκείνη που κυρίως λάμβανε τις αποφάσεις. Μετά το πραξικόπημα της 10ης Μαρτίου του 1952 ,η Celia προσχώρησε στον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση Μπατίστα.
Ήταν μία από τους ιδρυτές του Κινήματος της 26η Ιουλίου, ηγέτης σε ομάδες μάχης σε όλη την επανάσταση, ήλεγχε τις βοηθητικές ομάδες και ακόμη και έκανε τις ρυθμίσεις για την προσγείωση Granma προσγείωση, η οποία μετέφερε 82 μαχητές από το Μεξικό προς την Κούβα για την ανατροπή του Μπατίστα.
Μετά την επανάσταση, η Celia παρέμεινε με τον Κάστρο μέχρι το θάνατό της.
Kathleen Neal Cleaver
- Η Kathleen Neal Cleaver ήταν μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων
και η πρώτη γυναίκα μέλος του οργάνου λήψης αποφάσεων του κόμματος.
Είχε υπηρετήσει ως εκπρόσωπος και γραμματέας Τύπου και οργάνωσε την εθνική εκστρατεία για την απελευθέρωση του υπουργού άμυνας του Κόμματος , Huey Newton, ο οποίος είχε φυλακιστεί. Αυτή και άλλες γυναίκες, όπως η Angela Davis, αποτελούσαν μέχρι μια χρονική στιγμή τα 2/3 του Κόμματος , παρά την αντίληψη ότι το BPP ήταν συντριπτικά αρσενικό.
Asmaa Mahfouz
- Η Asmaa Mahfouz είναι μια σύγχρονη επαναστάτρια,η οποία πιστώνεται
την πυροδότηση της εξέγερσης του Ιανουαρίου του 2011 στην Αίγυπτο
μέσα από ένα βίντεο που πόσταρε σε blog, ενθαρρύνοντας και άλλους να ενωθούν μαζί της, σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην πλατεία Ταχρίρ.
Θεωρείται μία από τους ηγέτες της αιγυπτιακής επανάστασης και είναι
εξέχον μέλος του Συνασπισμού της Νεολαίας της Επανάστασης της Αιγύπτου.
- http://www.whizzpast.com/10-intriguing-female-
revolutionaries-never-history-class/
Μάγδα Φύσσα
...δέν γιορτάζουν όλες οι γυναίκες,είναι κι αυτές που το μόνο που μπορείς να τους πεις είναι "κάνε κουράγιο και νάχεις δύναμη"...
Υπάρχει μια παρανόηση ότι τις γυναίκες τις σεβόμαστε επειδή είναι κάποιου άντρα
η γυναίκα, η μάνα, η κόρη ή η αδερφή.
Οι γυναίκες δε χρειάζεται να
ετεροπροσδιορίζονται από
κανέναν άντρα για να τις σεβαστεί κάποιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου