... ένα καμένο δέντρο στόν Κήπο !

       

AΠOΨH : 

Ενα καμένο δέντρο στον Κήπο

Του Νικου Βατοπουλου



Το δέντρο που κάηκε στον Εθνικό Κήπο,
στη διάρκεια των επεισοδίων της περασμένης Τετάρτης, δεν ήταν «ένα δέντρο».
Ηταν ένα δέντρο στον πιο ιστορικό κήπο της χώρας.
Οπως οι εξωτερικές επιφάνειες της Ακαδημίας Αθηνών έχουν εκπέσει σε «ντουβάρια» (σαν ένα τείχος στοιβαγμένες πέτρες),
έτσι και το πεύκο που κάηκε στον Εθνικό Κήπο έγινε ένας «κορμός με κλαδιά».

Η είδηση σόκαρε στην αρχή,
κυρίως γιατί έφερε στον νου την εικόνα μιας ευρύτερης καταστροφής στον Κήπο.

Οπως, όμως, σόκαρε,
έτσι πέρασε και ανώδυνα, καθώς «μόνο ένα δέντρο» κάηκε, οπότε μικρό το κακό.
Για πολλούς όμως, ανάμεσά τους και εγώ,
η εικόνα του φλεγόμενου πεύκου, πανύψηλου και φουντωτού,
εμπεριείχε έναν αποτρόπαιο συμβολισμό και μαζί μία επιβεβαίωση ότι δεν είναι λίγοι όσοι είναι «ικανοί για τα πάντα»,
όπως δεν είναι και λίγοι όσοι αποδέχονται καταστροφές είτε ως «αναγκαίο κακό» είτε ως «παράπλευρη απώλεια».

Το φλεγόμενο πεύκο στον Κήπο ήταν ένα παλιό δέντρο,
δεν μπορώ να φανταστώ πότε φυτεύτηκε,
αλλά ο κορμός του μετράει πολλές δεκαετίες.
Στέκει, κουτσουρεμένο,
να μας υπενθυμίζει την πλήρη περιφρόνηση στην αθηναϊκή χλωρίδα,
στην άγνοια για το πώς βρέθηκε αυτό το δέντρο σε εκείνο το σημείο,
δίπλα σε μεγαλοπρεπείς φοίνικες που στέκουν εκεί από τον 19ο αιώνα
και σε κοντινή απόσταση από τη Βουλή, όπου ήταν τότε τα Ανάκτορα.


Ισως θα έπρεπε ο δήμος και τα σχολεία να εκπαιδεύσουν τα παιδιά,
τουλάχιστον,
στην ιστορία της αθηναϊκής χλωρίδας και να τα μυήσουν σε μια διαδικασία σεβασμού όλων των ζωντανών οργανισμών που με την παρουσία και συμβολή τους, στο οπτικό μας πεδίο αλλά και στο θέατρο της αστικής ιστορίας,
εκφράζουν κάτι πολύ βαθύτερο από ένα σύστημα ριζών,
ένα κορμό και μια ανάπτυξη κλώνων.

Κατά τον ίδιο τρόπο που ένα ιστορικό σπίτι είναι κάτι ευρύτερο,
μεγαλύτερο και βαθύτερο από ένα σύνολο οικοδομικών υλικών και ένα κέλυφος για χρήση.

Το φλεγόμενο πεύκο ήταν σαν ένα βέλος στο σώμα αυτής της πρωτεύουσας,
της βυθισμένης σε παρακμή,
την οποία καθιστά οξύτερη η αδυναμία κατανόησης των επιπτώσεων αυτού του κατήφορου.

Ξαφνικά, η πυρπόληση ενός δέντρου,
στο πιο ιστορικό χώρο πρασίνου της πρωτεύουσας της Ελληνικής Δημοκρατίας,
είχε έναν ανατριχιαστικό συμβολισμό.
Ηταν μία προσβολή στο ίδιο το πολίτευμα και στους σκεπτόμενους πολίτες,
που ως βουβοί μάρτυρες παρακολουθούν μάλλον σαστισμένοι και σαφώς μελαγχολικοί την αποξήλωση όσων νοηματοδοτούν τη ζωή σε αυτήν την ιστορική πόλη.

Είναι όμως και μια ευκαιρία για να δούμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη και να διαλέξουμε ποιο είδωλο είναι πιο πιστό σε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε.

Αυτό το δέντρο έγινε αίφνης ένας μάρτυρας της αθηναϊκής παρακμής.




 
                                                                            








... ΟΙ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ  ΔΙΚΗ ΜΟΥ
ΕΠΙΛΟΓΗ...

ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ *ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ ...

 *Ρένα