Τι θα έλεγε σήμερα ο Αλφρεντ Νομπέλ για τα βραβεία του?

                                                                               
                                                                     

- Με Νομπέλ Ειρήνης έχουν τιμηθεί πολιτικοί, διεθνείς οργανισμοί, 

ειρηνευτικά κινήματα και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Αλλά ήταν αυτή η αρχική πρόθεση του ίδιου του Αλφρεντ Νομπέλ ?

Ο Χένρι Κίσινγκερ και ο Δαλάϊ Λάμα, ο Νέλσον Μαντέλα, 

ο Βίλι Μπραντ και η Μητέρα Τερέζα έχουν βραβευθεί, 

το ίδιο ο Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέϊ και η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενεργείας, 

και ο Αλ Γκορ μαζί με την Διακυβερνητική Επιτροπή για το Κλίμα του ΟΗΕ.

 - Οι επικριτές λένε ότι ο Αλφρέδος Νομπέλ ήθελε να αναγνωρίζει το βραβείο 

το έργο ηγετών που εργάζονται για τον αφοπλισμό, 

παρά διπλωμάτες, και υπερμάχους της προστασίας του περιβάλλοντος 

και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια.

Ο Φρέντρικ Χέφερμελ ασκεί ειλικρινή κριτική στη διαδικασία απόδοσης των Νομπέλ 

και στην επιτροπή που απονέμει κάθε χρόνο το βραβείο. 

Στο βιβλίο του με τίτλο «Το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης. 

Τί ήθελε πραγματικά ο Νομπέλ», 

ο Νορβηγός δικηγόρος αναλύει εκτενώς την διαθήκη του βιομηχάνου, 

και αξιολογεί τις προθέσεις που είχε το 1895.

«Το βραβείο έχει σχέση με το όραμα για έναν εντελώς νέο τρόπο αλληλεπίδρασης μεταξύ των εθνών. Πολύ λίγα από τα βραβεία συνάδουν πραγματικά με αυτή την ιδέα», 

λέει ο Χέφερμελ.

Αλλοι ειδικοί λένε ότι η επιτροπή που αποδίδει το βραβείο θα πρέπει 

να έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. 

Το πρωταρχικό κριτήριο  του Νομπέλ είναι «η αδελφότητα ανάμεσα στα έθνη», 

λέει ο Τζέι Νόρντλινγκερ, αμερικανός συγγραφέας και μελετητής των Νομπέλ.

Φυσικά, ένα βραβείο Ειρήνης αξίζει σε πολλούς ανθρώπους - 

αλλά όχι το Νομπέλ, λέει ο Χέφερμελ.

Ξεκαθαρίζει ότι είναι υπέρ μιας ευρείας ερμηνείας για το τί σημαίνει ειρηνευτικό έργο, 

αλλά όχι σε αυτή την περίπτωση. 

«Το Νομπέλ Ειρήνης έχει σχέση με την ιδέα του Νομπέλ για το πώς θα δημιουργηθεί ειρήνη στον κόσμο», λέει, 

και η πρόθεση του Νομπέλ ήταν η κατάργηση του στρατού και των υποδομών του πολέμου.

  * Η αμφισβήτηση έχει αρχίσει ήδη από το 1901. 

Το πρώτο Νομπέλ Ειρήνης το μοιράστηκαν ο Γάλλος οικονομολόγος και ειρηνιστής  

Φρεντερίκ Πασί - αναμενόμενος νικητής γιατί ήταν ο πιο γνωστός ειρηνιστής 

τότε στην Ευρώπη - με τον Ερρίκο Ντινάν, τον πατέρα του Ερυθρού Σταυρού. 

«Οι άνθρωποι του ειρηνευτικού κινήματος διαμαρτυρήθηκαν επειδή ο Ντινάν ήταν βεβαίως ανθρωπιστής, αλλά δεν είχε καμμία σχέση με την αποτροπή ή την κατάργηση του πολέμου», 

λέει ο Νόρντλινγκερ.

πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ