τό σπουδαίο μυρμήγκι καί τό μικρό ανθρωπάκι ...

... κάποτε στη ζωή μου έζησα ένα θυελλώδη έρωτα…
τέλειωσε άδοξα…
η  πίκρα μου αφόρητη και η ψυχική μου διάθεση φριχτή…
Απόρριψη…!!!

Καθόμουν στα σκαλιά του σπιτιού μου θυμωμένος για όλους και για όλα…
έφταιγαν οι άλλοι βλέπεις…
κοίταγα χαμηλά το σκαλί …
Καλοκαίρι ήταν…
ξαφνικά βλέπω ένα μυρμηγκάκι να περνά ζωηρό ,

τρέχοντας άπ το ένα μου πόδι στο άλλο,
έχοντας ένα σποράκι στο στόμα …

μ' έπιασε αμόκ ,…!!!
ένας ανείπωτος και ανεξήγητος θυμός, μ‘ αυτό το πλάσμα…
ζήλεψα την ζωντάνια του ενώ εγώ ένοιωθα μέσα μου ήδη νεκρός…
ξαφνικά σηκώνω το πόδι και …το έλιωσα…

σιγή…
πέρασαν μερικά δεύτερα…
και τότε συνειδητοποίησα ότι διέπραξα φόνο…
γιατί ναι , 

εξοντώνουμε εκατομμύρια μυρμήγκια για 

...να μην φάνε τη σοδειά μας…
αλλά όχι για το δικό μας πρόβλημα…

... πέρασαν πολλά χρόνια…
ακόμη δικάζω τον εαυτό μου γι αυτό το φόνο…
έτσι κάνουμε και με τους άλλους όταν χάνουμε μέσα μας τη Δικαιοσύνη…

... σας ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία ενός μυρμηγκιού

που ήταν μεγαλύτερο και ...σπουδαιότερο από μένα...

 ... Ν . ΣΑΜΟΥΡΚΑΣ 2012


 

 ... οι φωτό, επιλογή τής Ρένας...*πάντα !