Ο πατέρας μου. αρχιλογιστής της Ιονικής Τράπεζας, ήρθε με μετάθεση από
την Κωνσταντινούπολη στην Αλεξάνδρεια το 1930.
Μου διηγήθηκε ότι είχε διαβάσει κάποια σκόρπια ποιή¬ματα του ποιητή,
που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι και μέσω ενός κοινού γνωστού πήγε
να τον επισκεφτεί.
Εκείνος καθόταν στο ημίφως κρύβοντας....
...με τρόπο τις ρυτίδες που χάραζαν
το πρόσωπο του. Μόλις που φώτιζε την κάμαρη ένα κερί που η φλόγα του
τρεμόπαιζε ρίχνοντας μυστηριώδεις σκιές στους τοίχους και τα πρόσωπα.
«Κύριε Καραγιάν όπως βλέπετε κατοικώ επάνω από ένα μπορδέλο.
Έτσι τον έρωτα τον ζω πλέον στην ηλικία μου μέσα από τους ήχους
και την κίνηση των νεαρών που κάποτε παρακολουθώ από το
παράθυρο μου να μπαινοβγαίνουν.
Από αυτά τα μυστήρια γεννιέται η ποίηση και η μουσική, όπως καλώς γνωρίζετε
μια και ακούω ότι είστε και βιολιστής. Αχ, η ωραία νιότης πώς παρέρχεται!
Δυστυχώς, ξόδεψα αρκετά χρόνια σε μια εργασία που δεν με ικανοποιούσε
αλλά μου παρείχε τα προς το ζην. Εσείς οι νέοι γλεντήστε τη ζωή σας»
και γυρνώντας κάπως το κεφάλι, αφήνοντας το βλέμμα του να πλανηθεί
στις σκιές του τοίχου απάγγειλε μελαγχολικά σαν να μιλούσε
για τον ίδιο του τον εαυτό.
την Κωνσταντινούπολη στην Αλεξάνδρεια το 1930.
Μου διηγήθηκε ότι είχε διαβάσει κάποια σκόρπια ποιή¬ματα του ποιητή,
που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι και μέσω ενός κοινού γνωστού πήγε
να τον επισκεφτεί.
Εκείνος καθόταν στο ημίφως κρύβοντας....
...με τρόπο τις ρυτίδες που χάραζαν
το πρόσωπο του. Μόλις που φώτιζε την κάμαρη ένα κερί που η φλόγα του
τρεμόπαιζε ρίχνοντας μυστηριώδεις σκιές στους τοίχους και τα πρόσωπα.
«Κύριε Καραγιάν όπως βλέπετε κατοικώ επάνω από ένα μπορδέλο.
Έτσι τον έρωτα τον ζω πλέον στην ηλικία μου μέσα από τους ήχους
και την κίνηση των νεαρών που κάποτε παρακολουθώ από το
παράθυρο μου να μπαινοβγαίνουν.
Από αυτά τα μυστήρια γεννιέται η ποίηση και η μουσική, όπως καλώς γνωρίζετε
μια και ακούω ότι είστε και βιολιστής. Αχ, η ωραία νιότης πώς παρέρχεται!
Δυστυχώς, ξόδεψα αρκετά χρόνια σε μια εργασία που δεν με ικανοποιούσε
αλλά μου παρείχε τα προς το ζην. Εσείς οι νέοι γλεντήστε τη ζωή σας»
και γυρνώντας κάπως το κεφάλι, αφήνοντας το βλέμμα του να πλανηθεί
στις σκιές του τοίχου απάγγειλε μελαγχολικά σαν να μιλούσε
για τον ίδιο του τον εαυτό.
«Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν,
με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά
— έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν χωρίς να εκπληρωθούν χωρίς
ν' αξιωθεί καμιά της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό».
με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά
— έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν χωρίς να εκπληρωθούν χωρίς
ν' αξιωθεί καμιά της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό».
*Ανδρέα Καραγιάν , «Σκοτεινές Ιστορίες», εκδόσεις Εστίας 2013
«Ο ποιητής έβαφε μαύρα τα μαλλιά του και πασάλειβε το πρόσωπο του με
κρέμες αποφεύγοντας το άπλετο φως για να μην φαίνονται οι ρυτίδες που
έσκιζαν το πρόσωπό του… και οι σκέψεις κατέληγαν σε ηδονές επίπλαστες,
καθώς τα πρόσωπα των αγοριών κουρασμένα από την αγρύπνια και την
κοπιαστική δουλειά στις φτωχογειτονιές του
Ατταρίν πουλούσαν μια στιγμιαία απόλαυση στον ποιητή που τα πλήρωνε
με κάτι γρόσια για να κοιμούνται μαζί του.
Τόσο εύκολα αγοράζονταν οι ηδονές, με κάποια γροσια, φευγαλέες ματιές,
έρωτες σε χυδαία δωμάτια κρυμμένα πάνω από ταβέρνες, τυλιγμένοι
σε σεντόνια που διατηρούσαν ακόμη τη ζεστασιά του προηγουμένου
κρυφού ζευγαριού που κυλίστηκε σ αυτά και ήταν ακόμη νωπή η μυρωδιά
του έρωτά του στην ατμόσφαιρα».
*Ανδρέα Καραγιάν , «Ιστορίες Ημερολογίου», υπό έκδοση.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ 70 ΧΡΟΝΩΝ ΖΩΗς,
ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΠΑΣΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ
ΓΙΑΥΤΟ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ "ΤΟΛΜΗΡΑ" ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΛΜΗΡΗ.
*από : Andreas KarayanΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου