....ένας αριστερός που λείπει....*Μιχάλης Παπαγιαννάκης...*Ευρωπαϊστής, αριστερός και δημοκράτης...

19.8.1941-26.5.2009

Όταν μιλάς για πολιτική, πρέπει να μιλάς και για εξουσία, 
αλλιώς υποκρίνεσαι. Μερικά πράγματα, μερικά κλειδιά των αλλαγών 
περνάνε με νόμους και διατάγματα. 
Περνάνε από την αστυνόμευση και μιλάω για.....
την κατασταλτική λειτουργία του κράτους. 
Όμως περνούν πολύ περισσότερο και με μακροβιότητα από την κοινωνία, 
δηλαδή από την οργανωμένη δράση των ανθρώπων, από τα κοινωνικά κινήματα, 
από την ενεργό παρουσία των πολιτών ενός-ενός, ή συλλογικά εκφραζομένων. 
Πες το αντιεξουσιαστικό ή μη αντιεξουσιαστικό, δεν έχει μεγάλη σημασία. 
Σε αυτήν την προοπτική νομίζω ότι εάν θέλουμε να είμαστε πειστικοί και σοβαροί, 
είναι απαραίτητο να συνδυάζουμε τον άκρατο ρεαλισμό με τον άκρατο ριζοσπαστισμό. 
Είναι ηλίθιο δηλαδή να θέλεις να αλλάξεις πράγματα που ξέρεις τα συγκεκριμένα 
εμπόδιά τους λέγοντας ότι θα το κάνεις σε μια μέρα, απογοητεύοντας τον κόσμο.

Δεν υπάρχει αριστερότερη θέση σήμερα από αυτήν που θέλει την πλήρη ενοποίηση 
της Ευρώπης, και δεν πρόκειται εδώ για την πολιτική των συντηρητικών, 
που λέγεται ότι τη θέλουν. Όσο πιο συντηρητικά είναι τα κόμματα, τόσο μεγαλύτερες υπονομεύσεις κάνουν στην υπόθεση της ενοποίησης. 
Αλλά τι σημαίνει ενοποίηση; 
Σημαίνει όλο και περισσότερο υπερεθνική κυβέρνηση και υπερεθνικά 
κοινοβουλευτικά όργανα, σημαίνει κυβέρνηση ομοσπονδιακού 
ή συνομοσπονδιακού τύπου. 
Όταν το κοινοβούλιο έχει πραγματικές εξουσίες, η αριστερά θα μπορεί 
να δίνει μάχες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μέσα στο κοινοβούλιο…

*Αποσπάσματα από συνέντευξη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη στον Άκη Κοσώνα, 
*περιοδικό Αντί, περ. Β΄ αρ. 346.... 8/5/1987