Είναι γυναίκες που άφησαν και αφήνουν ακόμη το σημάδι τους στην ιστορία, γιατί πέτυχαν εκπληκτικά πράγματα με την επιστημοσύνη, την καρδιά, το ταλέντο και τα όνειρά τους.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ Ζ' ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Η Κλεοπάτρα ήταν κόρη του βασιλιά της Αιγύπτου, Πτολεμαίου ΙΒ΄ Αυλητή, και της Κλεοπάτρας Εʹ Τρύφαινας. Λίγα είναι πραγματικά γνωστά για την παιδική της ηλικία, μα
θα πρέπει να υπήρξε μάρτυρας της αυξανόμενης δυσαρέσκειας του απλού λαού προς το βασιλικό οίκο των Πτολεμαίων, που κορυφώθηκε κατά τη βασιλεία του πατέρα της.
Η αναρχία αυτή προέκυψε για πολλούς λόγους, ανάμεσα στους οποίους είναι ο φυσικός
και ηθικός εκφυλισμός των κυβερνώντων, ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας και η διαφθορά. Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την απώλεια της Κύπρου και της Κυρηναϊκής, κάνοντας τη βασιλεία του Πτολεμαίου ΙΒ΄ μια από τις πιο ολέθριες της δυναστείας.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ Ζ' ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Η Κλεοπάτρα ήταν κόρη του βασιλιά της Αιγύπτου, Πτολεμαίου ΙΒ΄ Αυλητή, και της Κλεοπάτρας Εʹ Τρύφαινας. Λίγα είναι πραγματικά γνωστά για την παιδική της ηλικία, μα
θα πρέπει να υπήρξε μάρτυρας της αυξανόμενης δυσαρέσκειας του απλού λαού προς το βασιλικό οίκο των Πτολεμαίων, που κορυφώθηκε κατά τη βασιλεία του πατέρα της.
Η αναρχία αυτή προέκυψε για πολλούς λόγους, ανάμεσα στους οποίους είναι ο φυσικός
και ηθικός εκφυλισμός των κυβερνώντων, ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας και η διαφθορά. Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την απώλεια της Κύπρου και της Κυρηναϊκής, κάνοντας τη βασιλεία του Πτολεμαίου ΙΒ΄ μια από τις πιο ολέθριες της δυναστείας.
- Όταν η Κλεοπάτρα ανέβηκε στο θρόνο, το βασίλειό της ήδη έμοιαζε να έχει φτάσει στη δύση του: σημαντικές επαρχίες του, η Κοίλη Συρία, η Κυρήνη, η Κύπρος, ήδη είχαν χαθεί. Η δημοτικότητα του βασιλικού οίκου επίσης ποτέ δεν ήταν χαμηλότερη, καθώς πλέον οι Ρωμαίοι επενέβαιναν απρόσκοπτα στα εσωτερικά του κράτους, το οποίο είχε μεταλλαχθεί σε ανεπίσημη ρωμαϊκή επαρχία. Όλα έδειχναν πως οι Πτολεμαίοι θα έσβηναν άδοξα όπως οι Σελευκίδες, λίγα χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, η δυναστεία λίγο πριν το τέλος, έμελλε να γνωρίσει μια τελευταία αναλαμπή δόξας, αγγίζοντας το όνειρο της κατάκτησης μιας αυτοκρατορίας μεγαλύτερης εδαφικά κι από το κράτος των πρώτων Πτολεμαίων. Και επειδή η στρατιωτική δύναμη του κράτους δεν μπορούσε να παραβγεί με αυτή του ρωμαϊκού κολοσσού, η τελευταία ηγεμόνας δεν χρησιμοποίησε όπως οι πρόγονοί της τη δύναμη των όπλων, αλλά μια νέα: αυτή της προσωπικής γοητείας.
- Οι πηγές αναφέρουν πως την χαρακτήριζε μια ασυνήθιστη για τους Έλληνες της εποχής ικανότητα να μαθαίνει ξένες γλώσσες, όχι μόνο τα αιγυπτιακά, τη μητρική γλώσσα των υπηκόων της, αλλά και τα Αραμαϊκά, τα Εβραϊκά, τα Αραβικά, τα Περσικά και τα Αιθιοπικά. Ο Πλούταρχος αναφέρει πως δεν ήταν εξαιρετικά όμορφη, όπως γενικά πιστεύεται στις μέρες μας, ωστόσο, ήταν ικανότατη στην τέχνη της συζήτησης, στο να γίνεται ευχάριστη και να ψυχαγωγεί, στο να δείχνει ζωντάνια και ευφυΐα, κάτι που αιχμαλώτιζε τους συνομιλητές της.
- Η Κλεοπάτρα, επονομαζόμενη και «Βασίλισσα των Βασιλέων», από τον Frederick Arthur Bridgman (1896), ανέβηκε στο θρόνο της Αιγύπτου σε ηλικία δεκαεπτά ή δεκαοχτώ ετών. Οι σπουδαιότεροι άντρες της ζωής της ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρ και ο συμπατριώτης του στρατηγός και πολιτικός Μάρκος Αντώνιος.
- Το 30 π.Χ. ο Οκταβιανός Καίσαρ μπήκε στην Αίγυπτο από τη Συρία με το στρατό του χωρίς μεγάλη δυσκολία, καθώς ο Αντώνιος ( που ήταν σύντροφος της Κλεοπάτρας) δεν είχε αξιόπιστες δυνάμεις να αντιπαρατάξει. Όταν έφτασε στα τείχη της Αλεξάνδρειας, η Κλεοπάτρα κλείστηκε σε ένα ταφικό μνημείο κάπου στην πόλη δίνοντας στον Αντώνιο την εντύπωση ότι αυτοκτόνησε. Μαζί είχε δύο από τις γυναίκες της, που τα ονόματά τους ήταν Ειράς και Χάρμιον. Ο Αντώνιος κατάφερε χτύπημα στον εαυτό του με το σπαθί του, αλλά δεν πέθανε προτού μπει στο μέρος όπου κρυβόταν η Κλεοπάτρα. Κανείς δεν ξέρει τι συνέβη εκεί παρά μονάχα η βασίλισσα και οι δύο γυναίκες. Όταν οι Ρωμαίοι έφτασαν εκεί βρήκαν απλώς το άψυχο σώμα του.
- Όταν ο νέος αυτοκράτορας Οκταβιανός εισήλθε σαν κατακτητής στην Αλεξάνδρεια την 1 Αυγούστου του 30 π.Χ., συναντήθηκε με τη βασίλισσα στο παλάτι των Πτολεμαίων. Αργότερα ειπώθηκε, ότι η Κλεοπάτρα, στο τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας της προσπάθησε για άλλη μια φορά να αποπλανήσει τον νέο κατακτητή, αλλά δεν τα κατάφερε μπροστά στην ψυχρή αδιαλλαξία του νεαρού Καίσαρα. Ωστόσο είναι πιθανόν αυτή η εκδοχή της ιστορίας να ήταν παρά ένα μεταγενέστερο κατασκεύασμα με σκοπό να παγιώσει την εικόνα της Κλεοπάτρας ως ξεδιάντροπης πόρνης. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως καθένας τους προσπάθησε να επιβληθεί στον άλλο και πως ο Οκταβιανός δεν επιθυμούσε το θάνατό της, τουλάχιστον όχι προτού την διαπομπεύσει στην Ρώμη ώστε να αποδείξει το θρίαμβό του.
- Η Κλεοπάτρα όμως τον πρόλαβε με τον θάνατό της. Σύμφωνα με την ιστορία, κατάφερε να της σταλούν μυστικά μία ή δύο οχιές, στις οποίες επέτρεψε να την δαγκώσουν. Η Ειράς, η υπηρέτρια της, βρέθηκε κι εκείνη νεκρή στα πόδια της κυρίας της, ενώ η Χάρμιον στα πρόθυρα του θανάτου. Φίδι δεν βρέθηκε στο δωμάτιο, αλλά την αιτία του θανάτου της φανέρωναν τα μικρά σημάδια από δάγκωμα που βρέθηκαν στο σώμα της..
ΙΩΑΝΝΑ ΤΗΣ ΛΩΡΑΙΝΗΣ
Ο Καρλ Μαρξ είχε πει: “Την ιστορία την φτιάχνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά δεν την φτιάχνουν έτσι όπως θα ήθελαν. Δεν την φτιάχνουν κάτω από περιστάσεις που διαλέγουν οι ίδιοι, αλλά κάτω από τις περιστάσεις στις οποίες βρίσκονται”.
- Αυτό συνέβη με τη 17χρονη Παρθένο της Ορλεάνης, Ιωάννα της Λωραίνης, που πολέμησε, κυνηγήθηκε και καταδικάστηκε ως αιρετική, να καεί ζωντανή.
- Η Ιωάννα της Λωρραίνης ή Ζαν ντ'Αρκ[11] (Jeanne d'Arc, γνωστή και ως Παρθένος της Ορλεάνης, Ντομρεμύ, 6 Ιανουαρίου 1412 - Ρουέν, 30 Μαΐου 1431) ήταν Γαλλίδα η οποία τέθηκε επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο (1337-1453) κατά των Άγγλων στη Γαλλία. Κατηγορήθηκε ως αιρετική αλλά εκτελέσθηκε με την κατηγορία ότi φορούσε αντρικά ρούχα σε ηλικία μόλις 19 ετών. 24 χρόνια μετά τον θάνατό της αθωώθηκε και αγιοποιήθηκε από την Καθολική Εκκλησία. Η μνήμη της τιμάται στις 30 Μαΐου και θεωρείται προστάτιδα της Γαλλίας όπως επίσης και των αιχμαλώτων, των στρατιωτικών και όσων χλευάζονται για την πίστη τους.
- Η Ιωάννα έχει καταστεί θρυλική φυσιογνωμία τόσο για τη Γαλλία όσο και για πολλές χώρες ανά την υφήλιο. Πληθώρα από λογοτεχνικά, ιστορικά, μουσικά, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα έχουν ως πηγή έμπνευσης την προσωπικότητά της. Μερικοί και μερικές από τους/τις δημιουργούς αυτών των έργων είναι η Κριστίν ντε Πιζάν, ο Σαίξπηρ, ο Βολταίρος, ο Σίλερ, ο Βέρντι, ο Τσαϊκόφσκι, ο Τουαίην, ο Σω, ο Μπρεχτ, ο Άντερσον, ο Χόνεγκερ, ο Κοέν και ο Ανούιγ .
ΜΑΝΤΑΜ ΚΙΟΥΡΙ (Μαρία Σαλώμη Σκουοντόφσκα-Κιουρί)
Η πρωτοπόρος φυσικός επιστήμονας Μαρί Κιουρί ήταν μια παθιασμένη γυναίκα που με ζήλο και ανιδιοτέλεια καταπιανόταν με οτιδήποτε είχε σχέση με τη φυσική και τη χημεία. Στις 10 Δεκεμβρίου 1903 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά της πάνω στη ραδιενέργεια. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε δύο Νόμπελ και η πρώτη γυναίκα που της παραχωρήθηκε έδρα στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης το 1906!..
- Αν και βοήθησε αρκετά στην κατανόηση της ραδιενέργειας και ενίσχυσε με καινοτόμο ιατρικό εξοπλισμό νοσοκομεία της Γαλλίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σκάνδαλο που ξέσπασε για ερωτική σχέση με μικρότερο παντρεμένο συνάδελφό της (τον οποίο παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο και πήρε το όνομά του), την ακολούθησε έως το τέλος της ζωής της. Γιόρτασαν τον μήνα του μέλιτος πραγματοποιώντας τον γύρο της Γαλλίας με ποδήλατα..Μαζί με τον άντρα της, Πιερ Κιουρί, η Μαρί μελέτησε το φαινόμενο της ακτινοβολίας και απομόνωσε δύο νέα χημικά στοιχεία, το ράδιο και το πολώνιο ].
4. ΑΝΝΑ ΦΡΑΝΚ (Ανελίς «Άνε» Μαρί Φρανκ) :
[ Νεαρή Γερμανοεβραία, ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το ημερολόγιο, που κρατούσε κατά τη δίχρονη παραμονή της οικογένειας της σ' ένα κρησφύγετο στο γερμανοκρατούμενο Άμστερνταμ, είναι ένα από τα πιο πολυμεταφρασμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως.
- Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, η οικογένεια Φρανκ μετακόμισε στο Άμστερνταμ. Αρχικά, ο Ότο Φρανκ δούλεψε σε μία εταιρεία παραγωγής πηκτίνης και το 1938 ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, ασχολούμενος με το χονδρεμπόριο φρούτων. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ολλανδία το 1941, η Άννα αναγκάστηκε να μεταγραφεί από το Μοντεσοριανό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, σ’ ένα ειδικό σχολείο για Εβραίους.
- Η οικογένεια Φρανκ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου η μητέρα της Άννας, Εντίτ, πέθανε από τις κακουχίες στις 6 Ιανουαρίου του 1945. Η Άννα και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν και πέθαναν εκεί από τύφο, η μεν Μαργκότ στις 9 Μαρτίου 1945, η δε Άννα τρεις ημέρες αργότερα. Ο Ότο Φρανκ ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που επέζησε. Βρέθηκε ζωντανός στο Άουσβιτς και απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό.
- Μετά τη σύλληψη των Φρανκ στο Άμστερνταμ, φίλοι της οικογένειας ερεύνησαν το κρησφύγετο και παρέδωσαν στον Ότο Φρανκ διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το ημερολόγιο της Άννας, που ήταν γραμμένο στα ολλανδικά. Ο πατέρας της το εξέδωσε το 1947 με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) ή όπως είναι γνωστό στη χώρα μας Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.
- Το βιβλίο διακρίνεται για το ώριμο ύφος και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του και αποκαλύπτει τη συναισθηματική ωρίμαση της νεαρής συγγραφέως μέσα από τις αντιξοότητες, που δεν την εμπόδισαν να γράψει: «Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί» ].
ΙΣΙΔΩΡΑ ΝΤΑΝΚΑΝ
Η μεγάλη Αμερικανίδα χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν, που έφυγε με τραγικό τρόπο και πρόωρα από τη ζωή, έδωσε νέα πνοή στην τέχνη του χορού και σφράγισε τον 20ο αιώνα με την απαράμιλλη κίνησή της. Για πολλούς η Ισιδώρα Ντάνκαν αποτελεί τη δημιουργό του μοντέρνου χορού.
- Έζησε και δούλεψε σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, ενώ στο Λονδίνο ήρθε σε επαφή με πρωτοποριακούς πνευματικούς κύκλους της εποχής, μέσω των οποίων μυήθηκε στην αρχαιοελληνική γλυπτική, στην ιταλική ζωγραφική της αναγεννησιακής περιόδου αλλά και στη συμφωνική μουσική.
- Στη δε Γερμανία, γνώρισε τη φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε για τον οποίο ο χορός αποτελούσε τρόπο σκέψης, Η Ντάγκαν συνήθιζε να λέει: «Η τέχνη μου δεν είναι παρά μια προσπάθεια να εκφράσω την ύπαρξή μου»Σύμφωνα με την ίδια, η τέχνη της θα έπρεπε στο εξής να προσανατολιστεί στα αρχαιοελληνικά της πρότυπα: τη φυσικότητα και την ελευθερία.
Η ΡΟΖΑ ΠΑΡΚΣ
[ Η Ρόζα Παρκς (Rosa Louise McCauley, 1913 -2005) ήταν Αμερικανίδα ακτιβίστρια. Ήταν μία έγχρωμη μοδίστρα που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς. Η πράξη αυτή πολιτικής ανυπακοής γέννησε ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη αυτή, που άμεσα εκφράστηκε με μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες, και βοήθησε έναν από τους διοργανωτές του κινήματος αυτού, ονόματι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα στην Αμερική. Για τους λόγους αυτούς, η Ρόζα Παρκς σήμερα αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων».
- Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου ].
ΝΙΝΑ ΣΙΜΟΝ
Αν και οι ειδικοί την κατατάσσουν στους καλλιτέχνες της τζαζ μουσικής, η ίδια δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτήν την τυποποίηση. Από γενική άποψη το έργο της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από τη μπλουζ, τη rhythm ‘n’ blues έως τη σόουλ μουσική. Η φωνή της χαρακτηρίζεται από πάθος, μεγάλες αναπνοές και τρέμουλο.Η Αμερικανίδα Νίνα Σιμόν ήταν πολυδιάστατη ως καλλιτέχνης και αυτό ήταν έκδηλο στο σύνολο της μουσικής της, που συχνά είχε την απλότητα της παραδοσιακής μουσικής. Σε μία και μόνη συναυλία, μπορούσε με ευκολία να περνάει από γκόσπελ ήχους σε μπλουζ και τζαζ, και από κομμάτια όπως το «For All We Know», σε κομμάτια εμποτισμένα με κλασσικές ευρωπαϊκές επιρροές. Στην κινηματογραφική επιτυχία του Νόρμαν Τζούισον, «The Thomas Crown Affair» του 1968, με πρωταγωνιστές τον Στιβ Μακ Κουίν και τη Φέη Ντάναγουεϊ, ξεχώριζε το τραγούδι «Sinner Man» και έφερε τη μουσική της Νίνα Σιμόν κοντά σε ένα ευρύτερο κοινό.
- Το μεγαλοπρεπές της παρουσιαστικό και η επιβλητική της παρουσία πάνω στη σκηνή, χάρισαν στη Σιμόν τον τίτλο της «Αρχιέρειας της Σόουλ». Κατά τη δεκαετία του 1960 η Σιμόν αναμείχθηκε στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα και ηχογράφησε μία σειρά στρατευμένων τραγουδιών, όπως τα «To Be Young, Gifted And Black» (που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία σε εκτέλεση της Αρίθα Φράνκλιν) «Blacklash Blues», «Mississippi Goddam» (με αφορμή τη δολοφονία του Μαύρου αγωνιστή Μέντγκαρ Έβερς και την έκρηξη βόμβας σε εκκλησία, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, όπου σκοτώθηκαν τέσσερα Μαύρα παιδιά), «I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free» και το «Pirate Jenny» του Κουρτ Βάιλ (από την Όπερα της Πεντάρας).
ΚΟΚΟ ΣΑΝΕΛ
[ Η θρυλική σχεδιάστρια μόδας ήταν μια γυναίκα που ήταν μπροστά από την εποχή της. Η Γαλλίδα Κοκό σχεδίασε το μικρό μαύρο φόρεμα το 1926 και ήταν από τις πρώτες γυναίκες που φόρεσε παντελόνια, τα οποία έβαλε και στην κολεξιόν της το 1930.Τελειομανής, δυναμική, αμφιλεγόμενη, αποφασισμένη να συνδέσει το όνομα της με κάτι σπουδαίο που θα διαρκούσε στο χρόνο.
- Παιδί φτωχής οικογένειας, η Σανέλ κατάλαβε σε μικρή ηλικία τι θα πει ανέχεια και έγινε θερμή υποστηρίκτρια της άποψης που λέει ότι αν οι συνθήκες δεν σου επιτρέπουν να ζήσεις όπως ακριβώς επιθυμείς, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις τον τρόπο να τις δημιουργήσεις.
- Το 1923 δημιούργησε το διάσημο άρωμα της «Σανέλ № 5», ένα άρωμα μοντέρνο και διαχρονικό, για το οποίο λίγα χρόνια αργότερα η Μέριλιν Μονρόε θα δήλωνε ότι δεν κοιμάται αν δεν ψεκάσει τον λαιμό της με λίγες από τις σταγόνες του. Είναι η εποχή που η Σανέλ ήδη είχε καταφέρει να χτίσει τον μύθο της στο Παρίσι με μια σειρά επικερδών μπουτίκ, οι οποίες της έδιναν τη δυνατότητα να οδηγεί μια μπλε Rolls Royce και να μένει σε μια βίλα στη Νότια Γαλλία.
- Το 1954 παρουσίασε ολοκληρωμένο το κλασικό «Ταγιέρ», με τη χαρακτηριστική ζακέτα χωρίς πέτα, φινιρισμένη με σειρήτια.
- Η Σανέλ άφησε εποχή γιατί ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Το περιοδικό Time την συμπεριέλαβε ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ο αιώνα, ενώ η ίδια δήλωσε ότι μιλά περισσότερο για θηλυκότητα παρά για φεμινισμό
ΑΜΕΛΙΑ ΕΡΧΑΡΤ
Ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα. , η πρώτη γυναίκα πιλότος που διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό και έσπασε κάθε πιθανό ρεκόρ, εξερευνώντας τους αιθέρες. Ενέπνευσε γυναίκες και άνδρες να κυνηγήσουν το όνειρό τους, έγραψε βιβλία που γνώρισαν τεράστια επιτυχία και υπήρξε διεθνής διασημότητα κατά τη διάρκεια της
ζωής της.
- Έγινε ιδρύτρια και πρόεδρος της πρώτης ένωσης γυναικών πιλότων. Τα 99 μέλη της ένωσης έδωσαν και το χαρακτηριστικό όνομα «The Ninety-Nines».
- Αποφασισμένη να δικαιώσει τη φήμη της, η Έρχαρτ πέταξε μόνη πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, το διήμερο 20-21 Μαΐου 1932, δημιουργώντας ένα νέο γυναικείο αεροπορικό ρεκόρ. Ακολούθησαν δεκάδες πτήσεις και ρεκόρ και παράλληλα υποστήριξε το άνοιγμα της αεροπορίας στις γυναίκες πιλότους. Η Έρχαρτ εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, προσπαθώντας να κάνει έναν απίστευτο άθλο… τον γύρο του κόσμου. Χάθηκε στη θάλασσα στις 19 Ιουλίου του 1937 και κηρύχθηκε νεκρή στις 5 Ιανουαρίου
του 1939.
ΜΑΡΙΑ ΜΟΝΤΕΣΣΟΡΙ (1870-1952)
Η Μαρία Μοντεσσόρι ήταν Ιταλίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος και γιατρός, γνωστή για τα γραπτά της στην επιστημονική παιδαγωγική και για την φιλοσοφία της εκπαίδευσης που φέρει το όνομά της, το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, ή «μοντεσσοριανή μέθοδος», το οποίο αποτέλεσε πρωτοπορία για την εποχή του και εξακολουθεί να εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα σε αρκετά σχολεία, τα επονομαζόμενα «μοντεσσοριανά σχολεία» ή «μοντεσσοριανές σχολές».
- Σε νεαρή ηλικία, η Μοντεσσόρι κατέρριψε τις φυλετικές προσδοκίες όταν εγγράφηκε σε μια τεχνική σχολή μόνο για αγόρια για να γίνει μηχανικός. Σύντομα άλλαξε γνώμη και ξεκίνησε σπουδές στην ιατρική σχολή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, από όπου αποφοίτησε με τιμητικές διακρίσεις το 1896. Ήταν ελεύθερη μητέρα. Η εκπαιδευτική της μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε πολλά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε όλο τον κόσμο.
- Το 1901, η Μοντεσσόρι έφυγε από την Ορθοφρενική σχολή και τον ιδιωτικό τομέα και το 1902 ξεκίνησε προπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
(Η φιλοσοφία εκείνη την εποχή περιελάμβανε ένα μεγάλο μέρος από αυτό που σήμερα θεωρούμε ψυχολογία). Μελέτησε τη θεωρητική και την ηθική φιλοσοφία, την ιστορία της φιλοσοφίας καθώς και την ψυχολογία αλλά δεν αποφοίτησε ποτέ. Ξεκίνησε σπουδές πάνω στην ανθρωπολογία και τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης, διεξήγαγε παρατηρήσεις και πειραματική έρευνα σε δημοτικά σχολεία και μελέτησε ξανά τα έργα των Ιτάρ και Séguin, μεταφράζοντας τα βιβλία τους στα Ιταλικά. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ξεκίνησε να εφαρμόζει τις μεθόδους που ανέπτυξε πάνω στην εκπαίδευση των παιδιών με διανοητικά προβλήματα, στην «κανονική» εκπαίδευση.
- Το έργο της Μοντεσσόρι πάνω σε αυτό που αργότερα θα αποκαλούσε «επιστημονική παιδαγωγική» συνέχισε και κατά τα επόμενα χρόνια. Το 1902, η Μοντεσσόρι παρουσίασε μια έρευνα σε ένα παιδαγωγικό συνέδριο στη Νάπολη. Το 1903 δημοσίευσε δυο άρθρα με θέμα την παιδαγωγική και ακόμα δυο άρθρα το επόμενο έτος. Το 1903 και το 1904, έκανε μια ανθρωπολογική έρευνα με Ιταλούς μαθητές και το 1904 εξελέγη λέκτορας ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Προσκλήθηκε να δώσει διαλέξεις στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Πανεπιστημίου της Ρώμης και κατείχε αυτήν την θέση έως το 1908. Οι διαλέξεις της δημοσιεύτηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Pedagogical Anthropology το 1910.
- Γρήγορα, διαπίστωσε ότι η αγάπη της για τα παιδιά υπερτερεί από όλα τα άλλα κι αφοσιώνεται σε αυτά. Διατελεί διευθύντρια της Ορθοφρενικής σχολής της Ρώμης (ίδρυμα για μη ομαλά αναπτυγμένα παιδιά) και ιδρύει δύο «Παιδικά Σπίτια» (το Μοντεσσοριανό περιβάλλον για παιδιά από δυόμισυ έως έξη χρόνων ονομάζεται «Παιδικό Σπίτι».
Γυρίζει όλο τον κόσμο κηρύσσοντας ότι το καλύτερο όπλο που χρειάζονται τα παιδιά για να εξελιχθούν σε θετικά στελέχη της κοινωνίας είναι η αγάπη προς αυτά. Μέσα από την παιδιατρική οδηγήθηκε, ως ψυχολόγος και ταλαντούχος παιδαγωγός που ήταν, στην προσπάθεια για την ψυχολογική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού, ασχολούμενη αρχικά με παιδιά με νοητική καθυστέρηση ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.
- Έφτιαξε παιδαγωγικό υλικό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού για όλα τα μαθήματα, θετικά και θεωρητικά, που αφορούν στη μόρφωσή του. Δημιούργησε μόνη της εποπτικά μέσα διδασκαλίας και παιδαγωγικό υλικό για να γίνονται μέσω των αισθήσεων κατανοητά τα μαθήματα του σχολείου.
- Η επιτυχία της μεθόδου της αναστάτωσε τον παιδαγωγικό κόσμο διεθνώς. Ακόμα και παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έμπαιναν σιγά-σιγά στις κανονικές τάξεις του σχολείου, καθώς απελευθερωνόταν το πνεύμα και η ψυχή τους. Γι' αυτό μερικοί άνθρωποι, ακόμη και επιστήμονες, συνέδεσαν το όνομά της με τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Η Μαρία Μοντεσσόρι όμως ασχολήθηκε κατά βάση σε όλη τη ζωή της με όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως δείκτη νοημοσύνης ή μαθησιακής ικανότητας, και ίδρυσε σχολές σε πολλά κράτη για να εκπαιδεύεται προσωπικό στη χρησιμοποίηση του παιδαγωγικού υλικού αυτού, αλλά κυρίως στην κατανόηση της φιλοσοφίας της μεθόδου της, γιατί δίδαξε πως αυτό είναι το πρώτο θέμα για την επιτυχία.
Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του παιδιού είναι η πρώτη αρχή της μεθόδου, και
έπειτα η ελευθερία που θα βγει από την πειθαρχία.
Άλλες αρχές της μοντεσσοριανής μεθόδου είναι:
*Η εσωτερική και εξωτερική τάξη στη συγκρότηση του ανθρώπου.
*Ο σεβασμός στο έμψυχο και άψυχο περιβάλλον.
*Η ατομική προσπάθεια αλλά και η καλή συνεργασία με τον κόσμο του περιβάλλοντος.
*Η μάθηση μέσω της έρευνας που θα δώσει τη χαρά για τη δουλειά και την ικανοποίηση
για το αποτέλεσμα.
*Η παντοειδής άσκηση για την απόκτηση δυνατοτήτων.
*Ικανός άνθρωπος ίσον ευτυχής άνθρωπος.
- Μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Ιταλία από το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, η Μοντεσσόρι εξορίστηκε στην Ισπανία. Κατόπιν, ύστερα από την επικράτηση του καθεστώτος Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο, εγκαταστάθηκε στην Ολλανδία. Το 1939 μετανάστευσε εκ νέου στην Ινδία, όπου θα παρέμενε καθ' όλη την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η Ολλανδία βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή. Τέλος, ξαναγύρισε στην Ολλανδία το 1949, όπου και απεβίωσε το 1952 σε ηλικία 82 ετών.
- Από τότε μέχρι σήμερα ο διεθνής οργανισμός που δημιουργήθηκε («Association Montessori International») καθοδηγεί και εποπτεύει τα Μοντεσσοριανά Σχολεία σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, στις Η.Π.Α., στον Καναδά, στην Αφρική και στην Ασία, σε δεκάδες κράτη στον κόσμο λειτουργούν σήμερα Μοντεσσοριανά σχολεία.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λυρικό καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, η Ελληνίδα ντίβα Μαρία Κάλλας κυριάρχησε και άλλαξε για πάντα την πορεία της όπερας. Διαθέτοντας εκ φύσεως φωνή δραματικής υψιφώνου, είχε την τύχη να διδαχτεί την τεχνική και το ρεπερτόριο του ιταλικού ρομαντικού μπελ κάντο στην Αθήνα, πλάι στη διάσημη Ισπανίδα κολορατούρα υψίφωνο Ελβίρα ντε Ιντάλγκο. Τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας της στην ΕΛΣ, αλλά και, μετέπειτα, στην Ιταλία, ερμήνευε δραματικά έργα των Βέρντι, Βάγκνερ και Πουτσίνι.
- Το 1949, της δόθηκε η ευκαιρία να φανερώσει το ταλέντο της στη Βενετία, αντικαθιστώντας σε ελάχιστο χρόνο την πρωταγωνίστρια παράστασης των άκρως δεξιοτεχνικών «Πουριτανών» του Μπελίνι, λίγες μέρες αφότου η ίδια είχε ολοκληρώσει τις εμφανίσεις της στην όπερα «Βαλκυρία» του Βάγκνερ, όπου ερμήνευε τη Βρουνχίλδη. Έτσι, σταδιακά, ερμήνευσε περισσότερους ρόλους του ιταλικού Ρομαντισμού, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αναγέννηση λησμονημένων έργων των Μπελίνι, Ντονιτσέτι και Ροσίνι.
- Ακούραστα εργατική, δεν σταματούσε, παρά μόνο όταν θεωρούσε ότι είχε αγγίζει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Υπήρξε η απόλυτη ντίβα. Η μαγνητική σκηνική παρουσία και το θερμό ταπεραμέντο της δημιουργούσαν αίσθηση, όπου κι αν εμφανιζόταν. Η μουσική της κατάρτιση, η πρωτοτυπία στις ερμηνείες της - με την ικανότητά της να πλάθει χαρακτήρες, να διεισδύει σε βάθος και, στην ουσία, να γίνεται η ίδια ο ρόλος - και η απόλυτη κυριαρχία της στο κοινό υπήρξαν αναμφισβήτητες.
- Πρωθιέρεια και μητέρα, εγκαταλειμμένη ερωμένη και εκδικητική αντίπαλος (Νόρμα), γυναίκα ερωτευμένη που χάνει τα λογικά της, όταν υποχρεώνεται σε γάμο συμφέροντος (Λουτσία ντι Λαμερμούρ), φθισική ηρωίδα του Δουμά που σβήνει στο άνθος της ηλικίας της στο Παρίσι (Τραβιάτα), ψυχρή Κινέζα πριγκίπισσα που θερμαίνεται από τη φλόγα του έρωτα (Τουραντότ), αιχμάλωτη πριγκίπισσα στην αυλή των Φαραώ που συντρίβεται ανάμεσα στον έρωτα για τον κατακτητή και το χρέος απέναντι στην πατρίδα (Αΐντα), μητέρα που θυσιάζει ακόμα και τα παιδιά της, όταν προδίδεται από τον σύζυγό της (Μήδεια), ζηλιάρα πριμαντόνα που σκοτώνει τον βασανιστή της (Τόσκα), η Κάλλας μπορούσε να είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Η τραγουδίστρια που αναβίωσε το ξεχασμένο ρεπερτόριο του μπελ κάντο, η ερμηνεύτρια που μετέτρεψε τη σκηνή σε ένα συναρπαστικό θέαμα και αληθινό θέατρο, η προσωπικότητα που είχε την απόλυτη λάμψη της κορυφής. Η Μαρία Κάλλας ήταν η όπερα.
ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ ΠΑΡΡΕΝ
H Kαλλιρρόη Παρρέν υπήρξε πρωτοπόρος του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα και η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος, καθώς εξέδωσε το 1888 την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών», με συντάκτες και παραλήπτες αποκλειστικά τις γυναίκες. Η Ρεθυμνιώτισσα Καλλιρρόη Παρρέν υπήρξε διευθύντρια του παρθεναγωγείου της ελληνικής κοινότητας στην Οδησσό. Ήταν σύζυγος του γαλλοαγγλικής καταγωγής δημοσιογράφου και ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου, Ιωάννη Παρρέν. Η γυναικεία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών» που εξέδιδε, φτάνοντας και τα 5.000 αντίτυπα, αποτέλεσε το κύριο βήμα της Καλλιρρόης Παρρέν για τη διεκδίκηση ίσων ευκαιριών εκπαίδευσης και εργασίας των Ελληνίδων γυναικών. Η εφημερίδα, κυκλοφορούσε δύο φορές το μήνα, για τριάντα-ένα χρόνια, μέχρι την απότομη διακοπή της το 1917 οπότε και η Καλλιρρόη Παρρέν εξορίζεται για τις πολιτικές της πεποιθήσεις. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, με σημαντικότερα έργα της την «Ιστορία της γυναικός», «Η χειραφετημένη», «Το νέον συμβόλαιον», «Η νέα γυναίκα». Ίδρυσε ακόμη τη «Σχολή της Κυριακής των Απόρων Γυναικών και Κορασίων», το «Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης», το «Άσυλον των Ανιάτων», τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο», την «Ένωσιν υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών», και υπό την προεδρία της δημιουργήθηκε η «Ένωσις των Ελληνίδων». Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1940.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ
Περιβεβλημένη με την αχλή του μύθου, προβάλει στο πάνθεον των ελληνικών γραμμάτων η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα. Οραματίστηκε την μεγάλη Ελλάδα, πλάι στον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο – αν και στα πρώτα της χρόνια και με τις επιδράσεις της μεγαλοαστικής καταγωγής της, είχε ασπαστεί τη βασιλεία – εξύμνησε την ηθική ευγένεια των Ελλήνων και γαλούχησε πνευματικά με το μεγαλείο της φυλής, μέσω των άχραντων ηθικά γραπτών της, τους Ελληνόπαιδες.
Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν η εισηγήτρια στην Ελλάδα, του καθυστερημένου να εμφανιστεί, μυθιστορήματος μαθητείας και διαπαιδαγώγησης. Και με ενάργεια προώθησε στα βιβλία της, μέσω της νεοεμφανιζόμενης φιλελεύθερης αστικής ιδεολογίας, την πίστη στις δυνατότητες του νέου ελληνισμού. Μια αντιπαραβολή των βιβλίων της «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου» και «Τα μυστικά του βάλτου» με τον «Βίλχελμ Μάιστερ» του Γκαίτε θα μας πείσει για τον χαρακτήρα διαπαιδαγώγησης του μυθιστορήματός της. Μυθιστόρημα που καλείται να παίξει στο νεοπαγές εμφανιζόμενο κοινωνικό μας τοπίο και κάτω από τις επιδράσεις στον εθνικό κορμό της ταπεινωτικής ήττας του 1897, το ρόλο της εθνικής διαφώτισης. Η Δέλτα είχε εδραία την πεποίθηση μέσα της ότι η ελληνική φυλή είναι προικοδοτημένη από την ιστορία με ορμέμφυτη φυσική ευγένεια. Έλεγε χαρακτηριστικά ότι η Ελληνίδα μητέρα της επαρχίας, καίτοι δεν διάβασε και δεν μορφώθηκε είναι ευγενέστερη και καλύτερη από τις άλλες γυναίκες της ιδίας τάξης άλλων χωρών. Με απώτερο σκοπό να υπηρετήσει την εθνική ολοκλήρωση, χτυπάει τον ευδαιμονισμό της μεγάλης και μεσαίας αστικής τάξης, χωρίς συνάμα να διακατέχεται από σοσιαλιστικές τάσεις. Βίωσε με θρησκευτική ευλάβεια τα πένθη, τα πάθη και τα μεγαλεία του ελληνισμού και πίστευε ακράδαντα μέσα της στην επικράτηση ηθικοπνευματικά των Ελλήνων, στο ιστορικό προσκήνιο. Έτρεφε η Δέλτα ακόμα μεγάλη εκτίμηση για τον αγγλικό πολιτισμό, ενώ ένοιωθε και μεγάλη αποστροφή για την ανεπάρκεια τον Έλληνα δάσκαλου, που χωρίς να λάβει ποτέ του ανατροφή, ανελάμβανε να μεταδώσει στον ευαίσθητο κόσμο των παιδιών, την πίστη για την Ελλάδα. Στο γλωσσικό εργαλείο χρησιμοποίησε τη δημοτική, που παράλληλα με την πλαστικότητά της, προσφέρονταν ιδεωδώς για τον ταχύτερο εξελληνισμό των κυμαινόμενων πληθυσμών της βόρειας Μακεδονίας. Στο κέντρο των μυθιστορημάτων της Πηνελόπης Δέλτα είναι η ηθική διάσταση του ανθρώπου και ο πατριωτικός ενθουσιασμός. Έχοντας ως βάση της την ιστορική ύλη του Schlumberger, έγραψε τον «Καιρό του Βουλγαροκτόνου» που αποτέλεσε για γενιές γενεών, ευαγγέλιο της εθνικής μας ιδέας. Τα μυθιστορήματα της Δέλτα ήταν με αριστοτεχνική τελειότητα φτιαγμένα για να μεταδώσουν στις ψυχές των ελληνοπαίδων το μεγαλείο και την ηθική υπεροχή του ελληνισμού. Και συνεγείρουν συνειδήσεις με την θέρμη, την πίστη τους και την αισθητικής τους αρμονία. Κατόρθωνε η σπουδαία αυτή Ελληνίδα με την εμπνευσμένη από τα νάματα του ελληνικού μεγαλείου γραφίδα της, να διαπλάθει συνειδήσεις και να δημιουργεί παιδιά με ιδανισμό. Θαρρείς πώς ήταν από την ιστορία των Ελλήνων σταλμένη, να υπηρετήσει με την υψηλόφρονη παιδαγωγική της παρουσία τα ιδανικά της πατρίδας, την ώρα που ο ταπεινωτικός πόλεμος του 1897 είχε κάμψει συνειδήσεις. Για τούτο άλλωστε και οι έξοχα ηθικές μορφές των έργων της, δεν αποτελούσαν εγκεφαλικές συλλήψεις, αλλά ήταν δανεισμένες από τη πολύπλαγκτη ζωή του έθνους μας σε κρίσιμες ώρες της ιστορίας.
- Η Πηνελόπη Δέλτα όπως με ηθική έξαρση βίωσε το μεγαλείο του ελληνισμού, έτσι έφυγε και από την ζωή, μη μπορώντας να συμβιβαστεί με την ιδέα της υποδούλωσης του λαού μας. Όταν η γερμανική σκλαβιά σκέπασε τον υπέροχο αττικό ουρανό, η Πηνελόπη Δέλτα ήταν πια 66 χρονών και σχεδόν παράλυτη. Αδύναμη να βοηθήσει, στην υπόθεση της αντίστασης, όπως με τόση ζωτικότητα είχε κάνει άλλοτε, στη Μικρασιατική καταστροφή. Και έπειτα όλος αυτός ο κόσμος στον οποίο είχε πιστέψει, η φιλελεύθερη αστική Ελλάδα και ο ευρωπαϊκός ουμανισμός, έδειχναν να σβήνουν από τον ιστορικό ορίζοντα. Τη μέρα που η ναζιστική μπότα μάτωνε την αττική γή, η μεγάλη ελληνίδα αυτοδηλητηριάστηκε. Είχε κλείσει ο κύκλος της πολυδιάστατης πνευματικής παρουσίας της σπουδαίας αυτής ελληνίδας. Στο απέριττο τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της στην Κηφισιά, χαράχτηκε μια μονάχα λέξη, «Σιωπή». Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν κόρη του μεγαλοαστού Εμμανουήλ Μπενάκη – πρώτου Δημάρχου Αθηναίων – και της Βιργινίας Χωρέμη.Το 1882 είχε παντρευτεί τον πλούσιο Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα – ιδρυτή του Κολεγίου Αθηνών – και απέκτησε μαζί του τρεις κόρες, τις Σοφία, Αλεξάνδρα και Βιργινία. Συνδέθηκε με έναν φλογερό έρωτα με τον ευγενή διανοούμενο και ευπατρίδη Ίωνα Δραγούμη, τότε υποπρόξενο της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να αντιταχθεί στις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής και στην αφοσίωση προς τον σύζυγό και τα παιδιά της. Τέλος την συνέδεε μεγάλη και ανιδιοτελής φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, του οποίου υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής. Τα κυριότερα έργα της Δέλτα είναι: ''Τα μυστικά του Βάλτου'', (εκτυλίσσεται στη λίμνη των Γιαννιτσών την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα), ''Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου'', ''Ο «Τρελαντώνης'' (με αφορμή τις παιδικές περιπέτειες του αδελφού της Αντώνη στην Αλεξάνδρεια), ''Μάγκας'', ''Η ζωή του Χριστού'', ''Για την Πατρίδα'', ''Παραμύθι δίχως όνομα'' (με αφορμή το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί)...
ΕΛΕΝΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ (21ος αιώνας)
Ζει έξι μήνες στο Σικάγο και έξι στη Σίλικον Βάλεϊ, εργάζεται ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά πρότζεκτ που αφορούν την αναγεννητική ιατρική και τη νανοτεχνολογία, ενώ ένα μήνα τον χρόνο προσφέρει εθελοντική εργασία σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λατινική Αμερική. Ανακηρύχθηκε «γυναίκα της χρονιάς το 2013» σύμφωνα με την κριτική επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards», που επέλεξε την 25χρονη Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου. «Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρά σου, δεν θα τα πιάσεις ποτέ» λέει συγκινημένη στην «Κ» μέσω skype, σε ένα κενό μεταξύ των διαλέξεών της στο πανεπιστήμιο του Illinois. «Ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη για μένα η διάκριση αυτή». H εν λόγω διάκριση, που γίνεται σε ετήσια βάση στη Μ. Βρετανία, απονέμεται κατ' εξοχήν σε γυναίκες Βρετανίδες επιστήμονες μεγαλύτερης ηλικίας.
- Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που το χαμογελαστό κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη διαψεύδει όλα τα προγνωστικά. «Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκανα λόγο για τη δημιουργία τεχνητών ιστών και νευρώνων, όλοι με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια» θυμάται «τα θεωρούσαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας». Η Ελένη ξεκίνησε τις σπουδές στην Ελλάδα στο νεοσύστατο τότε τμήμα «Πληροφορική με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική» στο πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, στη Λαμία. «Όλοι με προέτρεπαν να στοχεύσω σε μια παραδοσιακή σχολή». Η Ελένη, όμως, έχοντας και την υποστήριξη του πατέρα της, έκλεισε τα αυτιά της στις σειρήνες και προχώρησε στον στόχο της, μια που «από παιδί με μάγευε η Ιατρική και η Πληροφορική». Το 2008 φεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στη Μ. Βρετανία και έκτοτε ξεκινάει για την Ελένη η «απογείωση».
- «Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιατρικής, ο καθ. Αlexander Seifalian» διηγείται η 25χρονη επιστήμων. «Μαζί με τη συμφοιτήτριά μου, Claire Crowley, δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν».
- Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London.Με τη δημοσιοποίηση στον ακαδημαϊκό κόσμο της εν λόγω επιτυχίας, πρώτης στα ιατρικά χρονικά, αλλά και την ίδρυση της εταιρείας Τransplants Without Donors LLC (Μεταμοσχεύσεις χωρίς δότες) που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο, πολλαπλασιάζονται οι επαγγελματικές προτάσεις στην Ελένη, η οποία υπέκυψε στη γοητεία των ΗΠΑ, όπου εκπονεί τη διατριβή της στο πανεπιστήμιο του Ιllinois έχοντας εννέα υποτροφίες!
«Είμαι η μοναδική γυναίκα στο τμήμα μου και η μοναδική Ευρωπαία»
επισημαίνει η Ελένη σκιαγραφώντας τη νέα της ζωή.
«Ο ανταγωνισμός είναι έντονος, ενώ κατέβαλα επιπλέον προσπάθεια για
να με αποδεχτούν και ως Ελληνίδα».
- Παράλληλα, η NASA την επέλεξε το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη
NASA Academy. Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας
και Εξερεύνησης του πλανήτη Άρη» στη Σίλικον Βάλεϊ.
http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/oi-gunaikes-pou-simadepsan-
kai-simadeuoun-ton-kosmo-kai-tin-patrida-mas/10.131392#.XIJRHARzK8I.twitter
- Οι πηγές αναφέρουν πως την χαρακτήριζε μια ασυνήθιστη για τους Έλληνες της εποχής ικανότητα να μαθαίνει ξένες γλώσσες, όχι μόνο τα αιγυπτιακά, τη μητρική γλώσσα των υπηκόων της, αλλά και τα Αραμαϊκά, τα Εβραϊκά, τα Αραβικά, τα Περσικά και τα Αιθιοπικά. Ο Πλούταρχος αναφέρει πως δεν ήταν εξαιρετικά όμορφη, όπως γενικά πιστεύεται στις μέρες μας, ωστόσο, ήταν ικανότατη στην τέχνη της συζήτησης, στο να γίνεται ευχάριστη και να ψυχαγωγεί, στο να δείχνει ζωντάνια και ευφυΐα, κάτι που αιχμαλώτιζε τους συνομιλητές της.
- Η Κλεοπάτρα, επονομαζόμενη και «Βασίλισσα των Βασιλέων», από τον Frederick Arthur Bridgman (1896), ανέβηκε στο θρόνο της Αιγύπτου σε ηλικία δεκαεπτά ή δεκαοχτώ ετών. Οι σπουδαιότεροι άντρες της ζωής της ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρ και ο συμπατριώτης του στρατηγός και πολιτικός Μάρκος Αντώνιος.
- Το 30 π.Χ. ο Οκταβιανός Καίσαρ μπήκε στην Αίγυπτο από τη Συρία με το στρατό του χωρίς μεγάλη δυσκολία, καθώς ο Αντώνιος ( που ήταν σύντροφος της Κλεοπάτρας) δεν είχε αξιόπιστες δυνάμεις να αντιπαρατάξει. Όταν έφτασε στα τείχη της Αλεξάνδρειας, η Κλεοπάτρα κλείστηκε σε ένα ταφικό μνημείο κάπου στην πόλη δίνοντας στον Αντώνιο την εντύπωση ότι αυτοκτόνησε. Μαζί είχε δύο από τις γυναίκες της, που τα ονόματά τους ήταν Ειράς και Χάρμιον. Ο Αντώνιος κατάφερε χτύπημα στον εαυτό του με το σπαθί του, αλλά δεν πέθανε προτού μπει στο μέρος όπου κρυβόταν η Κλεοπάτρα. Κανείς δεν ξέρει τι συνέβη εκεί παρά μονάχα η βασίλισσα και οι δύο γυναίκες. Όταν οι Ρωμαίοι έφτασαν εκεί βρήκαν απλώς το άψυχο σώμα του.
- Όταν ο νέος αυτοκράτορας Οκταβιανός εισήλθε σαν κατακτητής στην Αλεξάνδρεια την 1 Αυγούστου του 30 π.Χ., συναντήθηκε με τη βασίλισσα στο παλάτι των Πτολεμαίων. Αργότερα ειπώθηκε, ότι η Κλεοπάτρα, στο τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας της προσπάθησε για άλλη μια φορά να αποπλανήσει τον νέο κατακτητή, αλλά δεν τα κατάφερε μπροστά στην ψυχρή αδιαλλαξία του νεαρού Καίσαρα. Ωστόσο είναι πιθανόν αυτή η εκδοχή της ιστορίας να ήταν παρά ένα μεταγενέστερο κατασκεύασμα με σκοπό να παγιώσει την εικόνα της Κλεοπάτρας ως ξεδιάντροπης πόρνης. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως καθένας τους προσπάθησε να επιβληθεί στον άλλο και πως ο Οκταβιανός δεν επιθυμούσε το θάνατό της, τουλάχιστον όχι προτού την διαπομπεύσει στην Ρώμη ώστε να αποδείξει το θρίαμβό του.
- Η Κλεοπάτρα όμως τον πρόλαβε με τον θάνατό της. Σύμφωνα με την ιστορία, κατάφερε να της σταλούν μυστικά μία ή δύο οχιές, στις οποίες επέτρεψε να την δαγκώσουν. Η Ειράς, η υπηρέτρια της, βρέθηκε κι εκείνη νεκρή στα πόδια της κυρίας της, ενώ η Χάρμιον στα πρόθυρα του θανάτου. Φίδι δεν βρέθηκε στο δωμάτιο, αλλά την αιτία του θανάτου της φανέρωναν τα μικρά σημάδια από δάγκωμα που βρέθηκαν στο σώμα της..
ΙΩΑΝΝΑ ΤΗΣ ΛΩΡΑΙΝΗΣ
Ο Καρλ Μαρξ είχε πει: “Την ιστορία την φτιάχνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά δεν την φτιάχνουν έτσι όπως θα ήθελαν. Δεν την φτιάχνουν κάτω από περιστάσεις που διαλέγουν οι ίδιοι, αλλά κάτω από τις περιστάσεις στις οποίες βρίσκονται”.
- Αυτό συνέβη με τη 17χρονη Παρθένο της Ορλεάνης, Ιωάννα της Λωραίνης, που πολέμησε, κυνηγήθηκε και καταδικάστηκε ως αιρετική, να καεί ζωντανή.
- Η Ιωάννα της Λωρραίνης ή Ζαν ντ'Αρκ[11] (Jeanne d'Arc, γνωστή και ως Παρθένος της Ορλεάνης, Ντομρεμύ, 6 Ιανουαρίου 1412 - Ρουέν, 30 Μαΐου 1431) ήταν Γαλλίδα η οποία τέθηκε επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο (1337-1453) κατά των Άγγλων στη Γαλλία. Κατηγορήθηκε ως αιρετική αλλά εκτελέσθηκε με την κατηγορία ότi φορούσε αντρικά ρούχα σε ηλικία μόλις 19 ετών. 24 χρόνια μετά τον θάνατό της αθωώθηκε και αγιοποιήθηκε από την Καθολική Εκκλησία. Η μνήμη της τιμάται στις 30 Μαΐου και θεωρείται προστάτιδα της Γαλλίας όπως επίσης και των αιχμαλώτων, των στρατιωτικών και όσων χλευάζονται για την πίστη τους.
- Η Ιωάννα έχει καταστεί θρυλική φυσιογνωμία τόσο για τη Γαλλία όσο και για πολλές χώρες ανά την υφήλιο. Πληθώρα από λογοτεχνικά, ιστορικά, μουσικά, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα έχουν ως πηγή έμπνευσης την προσωπικότητά της. Μερικοί και μερικές από τους/τις δημιουργούς αυτών των έργων είναι η Κριστίν ντε Πιζάν, ο Σαίξπηρ, ο Βολταίρος, ο Σίλερ, ο Βέρντι, ο Τσαϊκόφσκι, ο Τουαίην, ο Σω, ο Μπρεχτ, ο Άντερσον, ο Χόνεγκερ, ο Κοέν και ο Ανούιγ .
ΜΑΝΤΑΜ ΚΙΟΥΡΙ (Μαρία Σαλώμη Σκουοντόφσκα-Κιουρί)
Η πρωτοπόρος φυσικός επιστήμονας Μαρί Κιουρί ήταν μια παθιασμένη γυναίκα που με ζήλο και ανιδιοτέλεια καταπιανόταν με οτιδήποτε είχε σχέση με τη φυσική και τη χημεία. Στις 10 Δεκεμβρίου 1903 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά της πάνω στη ραδιενέργεια. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε δύο Νόμπελ και η πρώτη γυναίκα που της παραχωρήθηκε έδρα στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης το 1906!..
- Αν και βοήθησε αρκετά στην κατανόηση της ραδιενέργειας και ενίσχυσε με καινοτόμο ιατρικό εξοπλισμό νοσοκομεία της Γαλλίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σκάνδαλο που ξέσπασε για ερωτική σχέση με μικρότερο παντρεμένο συνάδελφό της (τον οποίο παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο και πήρε το όνομά του), την ακολούθησε έως το τέλος της ζωής της. Γιόρτασαν τον μήνα του μέλιτος πραγματοποιώντας τον γύρο της Γαλλίας με ποδήλατα..Μαζί με τον άντρα της, Πιερ Κιουρί, η Μαρί μελέτησε το φαινόμενο της ακτινοβολίας και απομόνωσε δύο νέα χημικά στοιχεία, το ράδιο και το πολώνιο ].
4. ΑΝΝΑ ΦΡΑΝΚ (Ανελίς «Άνε» Μαρί Φρανκ) :
[ Νεαρή Γερμανοεβραία, ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το ημερολόγιο, που κρατούσε κατά τη δίχρονη παραμονή της οικογένειας της σ' ένα κρησφύγετο στο γερμανοκρατούμενο Άμστερνταμ, είναι ένα από τα πιο πολυμεταφρασμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως.
- Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, η οικογένεια Φρανκ μετακόμισε στο Άμστερνταμ. Αρχικά, ο Ότο Φρανκ δούλεψε σε μία εταιρεία παραγωγής πηκτίνης και το 1938 ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, ασχολούμενος με το χονδρεμπόριο φρούτων. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ολλανδία το 1941, η Άννα αναγκάστηκε να μεταγραφεί από το Μοντεσοριανό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, σ’ ένα ειδικό σχολείο για Εβραίους.
- Η οικογένεια Φρανκ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου η μητέρα της Άννας, Εντίτ, πέθανε από τις κακουχίες στις 6 Ιανουαρίου του 1945. Η Άννα και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν και πέθαναν εκεί από τύφο, η μεν Μαργκότ στις 9 Μαρτίου 1945, η δε Άννα τρεις ημέρες αργότερα. Ο Ότο Φρανκ ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που επέζησε. Βρέθηκε ζωντανός στο Άουσβιτς και απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό.
- Μετά τη σύλληψη των Φρανκ στο Άμστερνταμ, φίλοι της οικογένειας ερεύνησαν το κρησφύγετο και παρέδωσαν στον Ότο Φρανκ διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το ημερολόγιο της Άννας, που ήταν γραμμένο στα ολλανδικά. Ο πατέρας της το εξέδωσε το 1947 με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) ή όπως είναι γνωστό στη χώρα μας Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.
- Το βιβλίο διακρίνεται για το ώριμο ύφος και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του και αποκαλύπτει τη συναισθηματική ωρίμαση της νεαρής συγγραφέως μέσα από τις αντιξοότητες, που δεν την εμπόδισαν να γράψει: «Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί» ].
ΙΣΙΔΩΡΑ ΝΤΑΝΚΑΝ
Η μεγάλη Αμερικανίδα χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν, που έφυγε με τραγικό τρόπο και πρόωρα από τη ζωή, έδωσε νέα πνοή στην τέχνη του χορού και σφράγισε τον 20ο αιώνα με την απαράμιλλη κίνησή της. Για πολλούς η Ισιδώρα Ντάνκαν αποτελεί τη δημιουργό του μοντέρνου χορού.
- Έζησε και δούλεψε σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, ενώ στο Λονδίνο ήρθε σε επαφή με πρωτοποριακούς πνευματικούς κύκλους της εποχής, μέσω των οποίων μυήθηκε στην αρχαιοελληνική γλυπτική, στην ιταλική ζωγραφική της αναγεννησιακής περιόδου αλλά και στη συμφωνική μουσική.
- Στη δε Γερμανία, γνώρισε τη φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε για τον οποίο ο χορός αποτελούσε τρόπο σκέψης, Η Ντάγκαν συνήθιζε να λέει: «Η τέχνη μου δεν είναι παρά μια προσπάθεια να εκφράσω την ύπαρξή μου»Σύμφωνα με την ίδια, η τέχνη της θα έπρεπε στο εξής να προσανατολιστεί στα αρχαιοελληνικά της πρότυπα: τη φυσικότητα και την ελευθερία.
Η ΡΟΖΑ ΠΑΡΚΣ
[ Η Ρόζα Παρκς (Rosa Louise McCauley, 1913 -2005) ήταν Αμερικανίδα ακτιβίστρια. Ήταν μία έγχρωμη μοδίστρα που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς. Η πράξη αυτή πολιτικής ανυπακοής γέννησε ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη αυτή, που άμεσα εκφράστηκε με μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες, και βοήθησε έναν από τους διοργανωτές του κινήματος αυτού, ονόματι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα στην Αμερική. Για τους λόγους αυτούς, η Ρόζα Παρκς σήμερα αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων».
- Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου ].
ΝΙΝΑ ΣΙΜΟΝ
Αν και οι ειδικοί την κατατάσσουν στους καλλιτέχνες της τζαζ μουσικής, η ίδια δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτήν την τυποποίηση. Από γενική άποψη το έργο της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από τη μπλουζ, τη rhythm ‘n’ blues έως τη σόουλ μουσική. Η φωνή της χαρακτηρίζεται από πάθος, μεγάλες αναπνοές και τρέμουλο.Η Αμερικανίδα Νίνα Σιμόν ήταν πολυδιάστατη ως καλλιτέχνης και αυτό ήταν έκδηλο στο σύνολο της μουσικής της, που συχνά είχε την απλότητα της παραδοσιακής μουσικής. Σε μία και μόνη συναυλία, μπορούσε με ευκολία να περνάει από γκόσπελ ήχους σε μπλουζ και τζαζ, και από κομμάτια όπως το «For All We Know», σε κομμάτια εμποτισμένα με κλασσικές ευρωπαϊκές επιρροές. Στην κινηματογραφική επιτυχία του Νόρμαν Τζούισον, «The Thomas Crown Affair» του 1968, με πρωταγωνιστές τον Στιβ Μακ Κουίν και τη Φέη Ντάναγουεϊ, ξεχώριζε το τραγούδι «Sinner Man» και έφερε τη μουσική της Νίνα Σιμόν κοντά σε ένα ευρύτερο κοινό.
- Το μεγαλοπρεπές της παρουσιαστικό και η επιβλητική της παρουσία πάνω στη σκηνή, χάρισαν στη Σιμόν τον τίτλο της «Αρχιέρειας της Σόουλ». Κατά τη δεκαετία του 1960 η Σιμόν αναμείχθηκε στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα και ηχογράφησε μία σειρά στρατευμένων τραγουδιών, όπως τα «To Be Young, Gifted And Black» (που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία σε εκτέλεση της Αρίθα Φράνκλιν) «Blacklash Blues», «Mississippi Goddam» (με αφορμή τη δολοφονία του Μαύρου αγωνιστή Μέντγκαρ Έβερς και την έκρηξη βόμβας σε εκκλησία, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, όπου σκοτώθηκαν τέσσερα Μαύρα παιδιά), «I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free» και το «Pirate Jenny» του Κουρτ Βάιλ (από την Όπερα της Πεντάρας).
ΚΟΚΟ ΣΑΝΕΛ
[ Η θρυλική σχεδιάστρια μόδας ήταν μια γυναίκα που ήταν μπροστά από την εποχή της. Η Γαλλίδα Κοκό σχεδίασε το μικρό μαύρο φόρεμα το 1926 και ήταν από τις πρώτες γυναίκες που φόρεσε παντελόνια, τα οποία έβαλε και στην κολεξιόν της το 1930.Τελειομανής, δυναμική, αμφιλεγόμενη, αποφασισμένη να συνδέσει το όνομα της με κάτι σπουδαίο που θα διαρκούσε στο χρόνο.
- Παιδί φτωχής οικογένειας, η Σανέλ κατάλαβε σε μικρή ηλικία τι θα πει ανέχεια και έγινε θερμή υποστηρίκτρια της άποψης που λέει ότι αν οι συνθήκες δεν σου επιτρέπουν να ζήσεις όπως ακριβώς επιθυμείς, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις τον τρόπο να τις δημιουργήσεις.
- Το 1923 δημιούργησε το διάσημο άρωμα της «Σανέλ № 5», ένα άρωμα μοντέρνο και διαχρονικό, για το οποίο λίγα χρόνια αργότερα η Μέριλιν Μονρόε θα δήλωνε ότι δεν κοιμάται αν δεν ψεκάσει τον λαιμό της με λίγες από τις σταγόνες του. Είναι η εποχή που η Σανέλ ήδη είχε καταφέρει να χτίσει τον μύθο της στο Παρίσι με μια σειρά επικερδών μπουτίκ, οι οποίες της έδιναν τη δυνατότητα να οδηγεί μια μπλε Rolls Royce και να μένει σε μια βίλα στη Νότια Γαλλία.
- Το 1954 παρουσίασε ολοκληρωμένο το κλασικό «Ταγιέρ», με τη χαρακτηριστική ζακέτα χωρίς πέτα, φινιρισμένη με σειρήτια.
- Η Σανέλ άφησε εποχή γιατί ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Το περιοδικό Time την συμπεριέλαβε ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ο αιώνα, ενώ η ίδια δήλωσε ότι μιλά περισσότερο για θηλυκότητα παρά για φεμινισμό
ΑΜΕΛΙΑ ΕΡΧΑΡΤ
Ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα. , η πρώτη γυναίκα πιλότος που διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό και έσπασε κάθε πιθανό ρεκόρ, εξερευνώντας τους αιθέρες. Ενέπνευσε γυναίκες και άνδρες να κυνηγήσουν το όνειρό τους, έγραψε βιβλία που γνώρισαν τεράστια επιτυχία και υπήρξε διεθνής διασημότητα κατά τη διάρκεια της
ζωής της.
- Έγινε ιδρύτρια και πρόεδρος της πρώτης ένωσης γυναικών πιλότων. Τα 99 μέλη της ένωσης έδωσαν και το χαρακτηριστικό όνομα «The Ninety-Nines».
- Αποφασισμένη να δικαιώσει τη φήμη της, η Έρχαρτ πέταξε μόνη πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, το διήμερο 20-21 Μαΐου 1932, δημιουργώντας ένα νέο γυναικείο αεροπορικό ρεκόρ. Ακολούθησαν δεκάδες πτήσεις και ρεκόρ και παράλληλα υποστήριξε το άνοιγμα της αεροπορίας στις γυναίκες πιλότους. Η Έρχαρτ εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, προσπαθώντας να κάνει έναν απίστευτο άθλο… τον γύρο του κόσμου. Χάθηκε στη θάλασσα στις 19 Ιουλίου του 1937 και κηρύχθηκε νεκρή στις 5 Ιανουαρίου
του 1939.
ΜΑΡΙΑ ΜΟΝΤΕΣΣΟΡΙ (1870-1952)
Η Μαρία Μοντεσσόρι ήταν Ιταλίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος και γιατρός, γνωστή για τα γραπτά της στην επιστημονική παιδαγωγική και για την φιλοσοφία της εκπαίδευσης που φέρει το όνομά της, το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, ή «μοντεσσοριανή μέθοδος», το οποίο αποτέλεσε πρωτοπορία για την εποχή του και εξακολουθεί να εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα σε αρκετά σχολεία, τα επονομαζόμενα «μοντεσσοριανά σχολεία» ή «μοντεσσοριανές σχολές».
- Σε νεαρή ηλικία, η Μοντεσσόρι κατέρριψε τις φυλετικές προσδοκίες όταν εγγράφηκε σε μια τεχνική σχολή μόνο για αγόρια για να γίνει μηχανικός. Σύντομα άλλαξε γνώμη και ξεκίνησε σπουδές στην ιατρική σχολή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, από όπου αποφοίτησε με τιμητικές διακρίσεις το 1896. Ήταν ελεύθερη μητέρα. Η εκπαιδευτική της μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε πολλά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε όλο τον κόσμο.
- Το 1901, η Μοντεσσόρι έφυγε από την Ορθοφρενική σχολή και τον ιδιωτικό τομέα και το 1902 ξεκίνησε προπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
(Η φιλοσοφία εκείνη την εποχή περιελάμβανε ένα μεγάλο μέρος από αυτό που σήμερα θεωρούμε ψυχολογία). Μελέτησε τη θεωρητική και την ηθική φιλοσοφία, την ιστορία της φιλοσοφίας καθώς και την ψυχολογία αλλά δεν αποφοίτησε ποτέ. Ξεκίνησε σπουδές πάνω στην ανθρωπολογία και τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης, διεξήγαγε παρατηρήσεις και πειραματική έρευνα σε δημοτικά σχολεία και μελέτησε ξανά τα έργα των Ιτάρ και Séguin, μεταφράζοντας τα βιβλία τους στα Ιταλικά. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ξεκίνησε να εφαρμόζει τις μεθόδους που ανέπτυξε πάνω στην εκπαίδευση των παιδιών με διανοητικά προβλήματα, στην «κανονική» εκπαίδευση.
- Το έργο της Μοντεσσόρι πάνω σε αυτό που αργότερα θα αποκαλούσε «επιστημονική παιδαγωγική» συνέχισε και κατά τα επόμενα χρόνια. Το 1902, η Μοντεσσόρι παρουσίασε μια έρευνα σε ένα παιδαγωγικό συνέδριο στη Νάπολη. Το 1903 δημοσίευσε δυο άρθρα με θέμα την παιδαγωγική και ακόμα δυο άρθρα το επόμενο έτος. Το 1903 και το 1904, έκανε μια ανθρωπολογική έρευνα με Ιταλούς μαθητές και το 1904 εξελέγη λέκτορας ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Προσκλήθηκε να δώσει διαλέξεις στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Πανεπιστημίου της Ρώμης και κατείχε αυτήν την θέση έως το 1908. Οι διαλέξεις της δημοσιεύτηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Pedagogical Anthropology το 1910.
- Γρήγορα, διαπίστωσε ότι η αγάπη της για τα παιδιά υπερτερεί από όλα τα άλλα κι αφοσιώνεται σε αυτά. Διατελεί διευθύντρια της Ορθοφρενικής σχολής της Ρώμης (ίδρυμα για μη ομαλά αναπτυγμένα παιδιά) και ιδρύει δύο «Παιδικά Σπίτια» (το Μοντεσσοριανό περιβάλλον για παιδιά από δυόμισυ έως έξη χρόνων ονομάζεται «Παιδικό Σπίτι».
Γυρίζει όλο τον κόσμο κηρύσσοντας ότι το καλύτερο όπλο που χρειάζονται τα παιδιά για να εξελιχθούν σε θετικά στελέχη της κοινωνίας είναι η αγάπη προς αυτά. Μέσα από την παιδιατρική οδηγήθηκε, ως ψυχολόγος και ταλαντούχος παιδαγωγός που ήταν, στην προσπάθεια για την ψυχολογική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού, ασχολούμενη αρχικά με παιδιά με νοητική καθυστέρηση ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.
- Έφτιαξε παιδαγωγικό υλικό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού για όλα τα μαθήματα, θετικά και θεωρητικά, που αφορούν στη μόρφωσή του. Δημιούργησε μόνη της εποπτικά μέσα διδασκαλίας και παιδαγωγικό υλικό για να γίνονται μέσω των αισθήσεων κατανοητά τα μαθήματα του σχολείου.
- Η επιτυχία της μεθόδου της αναστάτωσε τον παιδαγωγικό κόσμο διεθνώς. Ακόμα και παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έμπαιναν σιγά-σιγά στις κανονικές τάξεις του σχολείου, καθώς απελευθερωνόταν το πνεύμα και η ψυχή τους. Γι' αυτό μερικοί άνθρωποι, ακόμη και επιστήμονες, συνέδεσαν το όνομά της με τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Η Μαρία Μοντεσσόρι όμως ασχολήθηκε κατά βάση σε όλη τη ζωή της με όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως δείκτη νοημοσύνης ή μαθησιακής ικανότητας, και ίδρυσε σχολές σε πολλά κράτη για να εκπαιδεύεται προσωπικό στη χρησιμοποίηση του παιδαγωγικού υλικού αυτού, αλλά κυρίως στην κατανόηση της φιλοσοφίας της μεθόδου της, γιατί δίδαξε πως αυτό είναι το πρώτο θέμα για την επιτυχία.
Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του παιδιού είναι η πρώτη αρχή της μεθόδου, και
έπειτα η ελευθερία που θα βγει από την πειθαρχία.
Άλλες αρχές της μοντεσσοριανής μεθόδου είναι:
*Η εσωτερική και εξωτερική τάξη στη συγκρότηση του ανθρώπου.
*Ο σεβασμός στο έμψυχο και άψυχο περιβάλλον.
*Η ατομική προσπάθεια αλλά και η καλή συνεργασία με τον κόσμο του περιβάλλοντος.
*Η μάθηση μέσω της έρευνας που θα δώσει τη χαρά για τη δουλειά και την ικανοποίηση
για το αποτέλεσμα.
*Η παντοειδής άσκηση για την απόκτηση δυνατοτήτων.
*Ικανός άνθρωπος ίσον ευτυχής άνθρωπος.
- Μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Ιταλία από το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, η Μοντεσσόρι εξορίστηκε στην Ισπανία. Κατόπιν, ύστερα από την επικράτηση του καθεστώτος Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο, εγκαταστάθηκε στην Ολλανδία. Το 1939 μετανάστευσε εκ νέου στην Ινδία, όπου θα παρέμενε καθ' όλη την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η Ολλανδία βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή. Τέλος, ξαναγύρισε στην Ολλανδία το 1949, όπου και απεβίωσε το 1952 σε ηλικία 82 ετών.
- Από τότε μέχρι σήμερα ο διεθνής οργανισμός που δημιουργήθηκε («Association Montessori International») καθοδηγεί και εποπτεύει τα Μοντεσσοριανά Σχολεία σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, στις Η.Π.Α., στον Καναδά, στην Αφρική και στην Ασία, σε δεκάδες κράτη στον κόσμο λειτουργούν σήμερα Μοντεσσοριανά σχολεία.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λυρικό καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, η Ελληνίδα ντίβα Μαρία Κάλλας κυριάρχησε και άλλαξε για πάντα την πορεία της όπερας. Διαθέτοντας εκ φύσεως φωνή δραματικής υψιφώνου, είχε την τύχη να διδαχτεί την τεχνική και το ρεπερτόριο του ιταλικού ρομαντικού μπελ κάντο στην Αθήνα, πλάι στη διάσημη Ισπανίδα κολορατούρα υψίφωνο Ελβίρα ντε Ιντάλγκο. Τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας της στην ΕΛΣ, αλλά και, μετέπειτα, στην Ιταλία, ερμήνευε δραματικά έργα των Βέρντι, Βάγκνερ και Πουτσίνι.
- Το 1949, της δόθηκε η ευκαιρία να φανερώσει το ταλέντο της στη Βενετία, αντικαθιστώντας σε ελάχιστο χρόνο την πρωταγωνίστρια παράστασης των άκρως δεξιοτεχνικών «Πουριτανών» του Μπελίνι, λίγες μέρες αφότου η ίδια είχε ολοκληρώσει τις εμφανίσεις της στην όπερα «Βαλκυρία» του Βάγκνερ, όπου ερμήνευε τη Βρουνχίλδη. Έτσι, σταδιακά, ερμήνευσε περισσότερους ρόλους του ιταλικού Ρομαντισμού, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αναγέννηση λησμονημένων έργων των Μπελίνι, Ντονιτσέτι και Ροσίνι.
- Ακούραστα εργατική, δεν σταματούσε, παρά μόνο όταν θεωρούσε ότι είχε αγγίζει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Υπήρξε η απόλυτη ντίβα. Η μαγνητική σκηνική παρουσία και το θερμό ταπεραμέντο της δημιουργούσαν αίσθηση, όπου κι αν εμφανιζόταν. Η μουσική της κατάρτιση, η πρωτοτυπία στις ερμηνείες της - με την ικανότητά της να πλάθει χαρακτήρες, να διεισδύει σε βάθος και, στην ουσία, να γίνεται η ίδια ο ρόλος - και η απόλυτη κυριαρχία της στο κοινό υπήρξαν αναμφισβήτητες.
- Πρωθιέρεια και μητέρα, εγκαταλειμμένη ερωμένη και εκδικητική αντίπαλος (Νόρμα), γυναίκα ερωτευμένη που χάνει τα λογικά της, όταν υποχρεώνεται σε γάμο συμφέροντος (Λουτσία ντι Λαμερμούρ), φθισική ηρωίδα του Δουμά που σβήνει στο άνθος της ηλικίας της στο Παρίσι (Τραβιάτα), ψυχρή Κινέζα πριγκίπισσα που θερμαίνεται από τη φλόγα του έρωτα (Τουραντότ), αιχμάλωτη πριγκίπισσα στην αυλή των Φαραώ που συντρίβεται ανάμεσα στον έρωτα για τον κατακτητή και το χρέος απέναντι στην πατρίδα (Αΐντα), μητέρα που θυσιάζει ακόμα και τα παιδιά της, όταν προδίδεται από τον σύζυγό της (Μήδεια), ζηλιάρα πριμαντόνα που σκοτώνει τον βασανιστή της (Τόσκα), η Κάλλας μπορούσε να είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Η τραγουδίστρια που αναβίωσε το ξεχασμένο ρεπερτόριο του μπελ κάντο, η ερμηνεύτρια που μετέτρεψε τη σκηνή σε ένα συναρπαστικό θέαμα και αληθινό θέατρο, η προσωπικότητα που είχε την απόλυτη λάμψη της κορυφής. Η Μαρία Κάλλας ήταν η όπερα.
ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ ΠΑΡΡΕΝ
H Kαλλιρρόη Παρρέν υπήρξε πρωτοπόρος του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα και η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος, καθώς εξέδωσε το 1888 την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών», με συντάκτες και παραλήπτες αποκλειστικά τις γυναίκες. Η Ρεθυμνιώτισσα Καλλιρρόη Παρρέν υπήρξε διευθύντρια του παρθεναγωγείου της ελληνικής κοινότητας στην Οδησσό. Ήταν σύζυγος του γαλλοαγγλικής καταγωγής δημοσιογράφου και ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου, Ιωάννη Παρρέν. Η γυναικεία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών» που εξέδιδε, φτάνοντας και τα 5.000 αντίτυπα, αποτέλεσε το κύριο βήμα της Καλλιρρόης Παρρέν για τη διεκδίκηση ίσων ευκαιριών εκπαίδευσης και εργασίας των Ελληνίδων γυναικών. Η εφημερίδα, κυκλοφορούσε δύο φορές το μήνα, για τριάντα-ένα χρόνια, μέχρι την απότομη διακοπή της το 1917 οπότε και η Καλλιρρόη Παρρέν εξορίζεται για τις πολιτικές της πεποιθήσεις. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, με σημαντικότερα έργα της την «Ιστορία της γυναικός», «Η χειραφετημένη», «Το νέον συμβόλαιον», «Η νέα γυναίκα». Ίδρυσε ακόμη τη «Σχολή της Κυριακής των Απόρων Γυναικών και Κορασίων», το «Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης», το «Άσυλον των Ανιάτων», τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο», την «Ένωσιν υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών», και υπό την προεδρία της δημιουργήθηκε η «Ένωσις των Ελληνίδων». Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1940.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ
Περιβεβλημένη με την αχλή του μύθου, προβάλει στο πάνθεον των ελληνικών γραμμάτων η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα. Οραματίστηκε την μεγάλη Ελλάδα, πλάι στον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο – αν και στα πρώτα της χρόνια και με τις επιδράσεις της μεγαλοαστικής καταγωγής της, είχε ασπαστεί τη βασιλεία – εξύμνησε την ηθική ευγένεια των Ελλήνων και γαλούχησε πνευματικά με το μεγαλείο της φυλής, μέσω των άχραντων ηθικά γραπτών της, τους Ελληνόπαιδες.
Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν η εισηγήτρια στην Ελλάδα, του καθυστερημένου να εμφανιστεί, μυθιστορήματος μαθητείας και διαπαιδαγώγησης. Και με ενάργεια προώθησε στα βιβλία της, μέσω της νεοεμφανιζόμενης φιλελεύθερης αστικής ιδεολογίας, την πίστη στις δυνατότητες του νέου ελληνισμού. Μια αντιπαραβολή των βιβλίων της «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου» και «Τα μυστικά του βάλτου» με τον «Βίλχελμ Μάιστερ» του Γκαίτε θα μας πείσει για τον χαρακτήρα διαπαιδαγώγησης του μυθιστορήματός της. Μυθιστόρημα που καλείται να παίξει στο νεοπαγές εμφανιζόμενο κοινωνικό μας τοπίο και κάτω από τις επιδράσεις στον εθνικό κορμό της ταπεινωτικής ήττας του 1897, το ρόλο της εθνικής διαφώτισης. Η Δέλτα είχε εδραία την πεποίθηση μέσα της ότι η ελληνική φυλή είναι προικοδοτημένη από την ιστορία με ορμέμφυτη φυσική ευγένεια. Έλεγε χαρακτηριστικά ότι η Ελληνίδα μητέρα της επαρχίας, καίτοι δεν διάβασε και δεν μορφώθηκε είναι ευγενέστερη και καλύτερη από τις άλλες γυναίκες της ιδίας τάξης άλλων χωρών. Με απώτερο σκοπό να υπηρετήσει την εθνική ολοκλήρωση, χτυπάει τον ευδαιμονισμό της μεγάλης και μεσαίας αστικής τάξης, χωρίς συνάμα να διακατέχεται από σοσιαλιστικές τάσεις. Βίωσε με θρησκευτική ευλάβεια τα πένθη, τα πάθη και τα μεγαλεία του ελληνισμού και πίστευε ακράδαντα μέσα της στην επικράτηση ηθικοπνευματικά των Ελλήνων, στο ιστορικό προσκήνιο. Έτρεφε η Δέλτα ακόμα μεγάλη εκτίμηση για τον αγγλικό πολιτισμό, ενώ ένοιωθε και μεγάλη αποστροφή για την ανεπάρκεια τον Έλληνα δάσκαλου, που χωρίς να λάβει ποτέ του ανατροφή, ανελάμβανε να μεταδώσει στον ευαίσθητο κόσμο των παιδιών, την πίστη για την Ελλάδα. Στο γλωσσικό εργαλείο χρησιμοποίησε τη δημοτική, που παράλληλα με την πλαστικότητά της, προσφέρονταν ιδεωδώς για τον ταχύτερο εξελληνισμό των κυμαινόμενων πληθυσμών της βόρειας Μακεδονίας. Στο κέντρο των μυθιστορημάτων της Πηνελόπης Δέλτα είναι η ηθική διάσταση του ανθρώπου και ο πατριωτικός ενθουσιασμός. Έχοντας ως βάση της την ιστορική ύλη του Schlumberger, έγραψε τον «Καιρό του Βουλγαροκτόνου» που αποτέλεσε για γενιές γενεών, ευαγγέλιο της εθνικής μας ιδέας. Τα μυθιστορήματα της Δέλτα ήταν με αριστοτεχνική τελειότητα φτιαγμένα για να μεταδώσουν στις ψυχές των ελληνοπαίδων το μεγαλείο και την ηθική υπεροχή του ελληνισμού. Και συνεγείρουν συνειδήσεις με την θέρμη, την πίστη τους και την αισθητικής τους αρμονία. Κατόρθωνε η σπουδαία αυτή Ελληνίδα με την εμπνευσμένη από τα νάματα του ελληνικού μεγαλείου γραφίδα της, να διαπλάθει συνειδήσεις και να δημιουργεί παιδιά με ιδανισμό. Θαρρείς πώς ήταν από την ιστορία των Ελλήνων σταλμένη, να υπηρετήσει με την υψηλόφρονη παιδαγωγική της παρουσία τα ιδανικά της πατρίδας, την ώρα που ο ταπεινωτικός πόλεμος του 1897 είχε κάμψει συνειδήσεις. Για τούτο άλλωστε και οι έξοχα ηθικές μορφές των έργων της, δεν αποτελούσαν εγκεφαλικές συλλήψεις, αλλά ήταν δανεισμένες από τη πολύπλαγκτη ζωή του έθνους μας σε κρίσιμες ώρες της ιστορίας.
- Η Πηνελόπη Δέλτα όπως με ηθική έξαρση βίωσε το μεγαλείο του ελληνισμού, έτσι έφυγε και από την ζωή, μη μπορώντας να συμβιβαστεί με την ιδέα της υποδούλωσης του λαού μας. Όταν η γερμανική σκλαβιά σκέπασε τον υπέροχο αττικό ουρανό, η Πηνελόπη Δέλτα ήταν πια 66 χρονών και σχεδόν παράλυτη. Αδύναμη να βοηθήσει, στην υπόθεση της αντίστασης, όπως με τόση ζωτικότητα είχε κάνει άλλοτε, στη Μικρασιατική καταστροφή. Και έπειτα όλος αυτός ο κόσμος στον οποίο είχε πιστέψει, η φιλελεύθερη αστική Ελλάδα και ο ευρωπαϊκός ουμανισμός, έδειχναν να σβήνουν από τον ιστορικό ορίζοντα. Τη μέρα που η ναζιστική μπότα μάτωνε την αττική γή, η μεγάλη ελληνίδα αυτοδηλητηριάστηκε. Είχε κλείσει ο κύκλος της πολυδιάστατης πνευματικής παρουσίας της σπουδαίας αυτής ελληνίδας. Στο απέριττο τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της στην Κηφισιά, χαράχτηκε μια μονάχα λέξη, «Σιωπή». Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν κόρη του μεγαλοαστού Εμμανουήλ Μπενάκη – πρώτου Δημάρχου Αθηναίων – και της Βιργινίας Χωρέμη.Το 1882 είχε παντρευτεί τον πλούσιο Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα – ιδρυτή του Κολεγίου Αθηνών – και απέκτησε μαζί του τρεις κόρες, τις Σοφία, Αλεξάνδρα και Βιργινία. Συνδέθηκε με έναν φλογερό έρωτα με τον ευγενή διανοούμενο και ευπατρίδη Ίωνα Δραγούμη, τότε υποπρόξενο της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να αντιταχθεί στις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής και στην αφοσίωση προς τον σύζυγό και τα παιδιά της. Τέλος την συνέδεε μεγάλη και ανιδιοτελής φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, του οποίου υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής. Τα κυριότερα έργα της Δέλτα είναι: ''Τα μυστικά του Βάλτου'', (εκτυλίσσεται στη λίμνη των Γιαννιτσών την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα), ''Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου'', ''Ο «Τρελαντώνης'' (με αφορμή τις παιδικές περιπέτειες του αδελφού της Αντώνη στην Αλεξάνδρεια), ''Μάγκας'', ''Η ζωή του Χριστού'', ''Για την Πατρίδα'', ''Παραμύθι δίχως όνομα'' (με αφορμή το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί)...
ΕΛΕΝΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ (21ος αιώνας)
Ζει έξι μήνες στο Σικάγο και έξι στη Σίλικον Βάλεϊ, εργάζεται ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά πρότζεκτ που αφορούν την αναγεννητική ιατρική και τη νανοτεχνολογία, ενώ ένα μήνα τον χρόνο προσφέρει εθελοντική εργασία σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λατινική Αμερική. Ανακηρύχθηκε «γυναίκα της χρονιάς το 2013» σύμφωνα με την κριτική επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards», που επέλεξε την 25χρονη Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου. «Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρά σου, δεν θα τα πιάσεις ποτέ» λέει συγκινημένη στην «Κ» μέσω skype, σε ένα κενό μεταξύ των διαλέξεών της στο πανεπιστήμιο του Illinois. «Ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη για μένα η διάκριση αυτή». H εν λόγω διάκριση, που γίνεται σε ετήσια βάση στη Μ. Βρετανία, απονέμεται κατ' εξοχήν σε γυναίκες Βρετανίδες επιστήμονες μεγαλύτερης ηλικίας.
- Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που το χαμογελαστό κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη διαψεύδει όλα τα προγνωστικά. «Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκανα λόγο για τη δημιουργία τεχνητών ιστών και νευρώνων, όλοι με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια» θυμάται «τα θεωρούσαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας». Η Ελένη ξεκίνησε τις σπουδές στην Ελλάδα στο νεοσύστατο τότε τμήμα «Πληροφορική με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική» στο πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, στη Λαμία. «Όλοι με προέτρεπαν να στοχεύσω σε μια παραδοσιακή σχολή». Η Ελένη, όμως, έχοντας και την υποστήριξη του πατέρα της, έκλεισε τα αυτιά της στις σειρήνες και προχώρησε στον στόχο της, μια που «από παιδί με μάγευε η Ιατρική και η Πληροφορική». Το 2008 φεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στη Μ. Βρετανία και έκτοτε ξεκινάει για την Ελένη η «απογείωση».
- «Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιατρικής, ο καθ. Αlexander Seifalian» διηγείται η 25χρονη επιστήμων. «Μαζί με τη συμφοιτήτριά μου, Claire Crowley, δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν».
- Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London.Με τη δημοσιοποίηση στον ακαδημαϊκό κόσμο της εν λόγω επιτυχίας, πρώτης στα ιατρικά χρονικά, αλλά και την ίδρυση της εταιρείας Τransplants Without Donors LLC (Μεταμοσχεύσεις χωρίς δότες) που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο, πολλαπλασιάζονται οι επαγγελματικές προτάσεις στην Ελένη, η οποία υπέκυψε στη γοητεία των ΗΠΑ, όπου εκπονεί τη διατριβή της στο πανεπιστήμιο του Ιllinois έχοντας εννέα υποτροφίες!
«Είμαι η μοναδική γυναίκα στο τμήμα μου και η μοναδική Ευρωπαία»
επισημαίνει η Ελένη σκιαγραφώντας τη νέα της ζωή.
«Ο ανταγωνισμός είναι έντονος, ενώ κατέβαλα επιπλέον προσπάθεια για
να με αποδεχτούν και ως Ελληνίδα».
- Παράλληλα, η NASA την επέλεξε το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη
NASA Academy. Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας
και Εξερεύνησης του πλανήτη Άρη» στη Σίλικον Βάλεϊ.
http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/oi-gunaikes-pou-simadepsan-
kai-simadeuoun-ton-kosmo-kai-tin-patrida-mas/10.131392#.XIJRHARzK8I.twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου