Το μονο little black dress που ηξερα τοτε, ηταν της μαμας μου...
...Δεκαετιες αργοτερα εμαθα για Dior, Chanel και Givency...
...H ''Αudrey Hepburn'' των παιδικων μου χρονων ηταν η μαμα μου...και δεν ειχε διανοηθει ποτε να τρεχει στο Tiffany's για breakfast...
...Ειναι αληθεια πως ηταν το καλο της μαυρο φορεμα...αλλα
μη σκεφτειτε μελαγχολικα...ηταν φορεμα γιορτης...
...Του Αγιου Αντωνιου στις 17 Ιανουαριου, ηταν η μεγαλη γιορτη του σπιτιου μας...
γιορταζε ο μπαμπας !...
...Πως την περιμενα αυτη τη μερα...ολα γινοταν διαφορετικα...κι αν και καθε χρονο
ηταν τα ιδια, την περιμενα σαν να ηταν καθε φορα, η πρωτη φορα...
...Αλλαζε οψη το σπιτι μας...
...Η μαμα εβγαζε τα ''Φλοραλ'' καλυμματα απο τα επιπλα της τραπεζαριας
κι εμφανιζοταν τα δερματινα καθισματα και τα καλογυαλισμενα λιονταροποδαρα
στα τελειωματα των ποδιων των '50ς επιπλων απο τον ''Ζυμβραγο'' που ηταν
ο ''Σαριδης'' των Χανιων εκεινων των χρονων...κι εστρωνε το καλο χαλι που
ηταν διπλωμενο ολο τον χρονο πισω απο την κουρτινα...
...Εβαζε το σετ με τα σεμεν στον μπουφε και το τραπεζι που ειχε υφανει η θεια μου
στον αργαλειο που ειχε στο σπιτι της στο Νιο Χωριο και επιανε ολο το δωματιο
και καποια χρονια τα ειχε κανει δωρο στη γιορτη του μπαμπα... ηταν ο αδελφος
του αντρα της βλεπετε...
...Κρεμουσε και τις ''χειμωνιατικες'' κουρτινες που ηταν απο στοφα και ειχαν
λογχοειδη φυλλα σαν τους αθανατους που ηταν εξω απο το σπιτι της γιαγιας
στο χωριο, σε ολους τους τονους του πρασινου, μαζι με τις ιβουαρ απο βουαλ
με την ''πλουσια σουρα'' που ειχαν μια μεταξωτη στριφτη τρεσσα στο σημειο
που τελειωνε το στριφωμα...
...Τωρα που το σκεφτομαι...το στριφωμα παντα ηταν απαραιτητο σχεδον
στα παντα τοτε..και καλα στα ρουχα...το καταλαβαινω να εχουν 2,3 ποντους...
στα καλυμματα επειδη ''εμπαιναν'' στο πλυσιμο αντε ναχουν και
5...αλλα καμμια 40αρια που ειχαν οι κουρτινες...μονο ''για να ειναι πιο ωραιες''
μπορω να το εξηγησω η ''πιο μοντερνες'' και γι αυτο αλλωστε στολιζαν και τη ραφη...'
'να μη φαινεται''...δεν επρεπε...
...Εβγαζε κι απ' τον μπουφε που ηταν ευλαβικα τυλιγμενα σε ριζοχαρτα και τα
3 υπεροχα ανθοδοχεια ''Μουρανο'' που της ειχαν φερει απο τη Ροδο αφορολογητα...
ηταν χρωματιστα και μου θυμιζαν το ακαθοριστο ''Art Nouvau'' σχημα που περνει
το νερο στο τιναγμα του, οταν ριχνεις με δυναμη μια πετρα μεσα...φανταζαν ονειρικα
αυτα τα στραβοχυμενα κρυσταλλα με τα διαφανα χρωματα που ξεκιναγαν σκουρα
και κατελυγαν ανοικτοχρωμα ''ντεγκρανταροντας''...μωβ-φουξια και μελι-λαδι ηταν
τα δυο μικροτερα που εμπαιναν στον μπουφε και βαθυ πρασινομελιτζανι το μεγαλο
για το κεντρο του τραπεζιου...
...Η πραγματικη αγωνια ομως ηταν αν θα ειχε τριανταφυλλα ο κηπος της
θειας της Σοφιας, της αδελφης του μπαμπα στο χωριο, χειμωνα καιρο για να τα
στειλει με το ΚΤΕΛ και να στολισουμε τα βαζα...αν και ο κηπος ηταν προστατευμενος
απο την κακοκαιρια με ενα ψηλο τοιχο, ηταν βορεινος και παντα υπηρχε φοβος
να τα καψει το κρυο...η ο χιονιας...
....Ομως ω! του θαυματος,... δε θυμαμαι ουτε μια χρονια να ελειπαν αυτα τα
11 υπεροχα σωμον-τριανταφυλλι μπουμπουκια με τα ψηλολιγνα κοτσανια γεματα
αγκαθια στα ''Μουρανο'' της μαμας...11 παντα...απο 3 στο καθε μικρο και τα
5 στο μεγαλο...
...Ακομη ακουω τη φωνη της να με προειδοποιει απειλητικα...
...''Προσεχε τσι τσιτες ! '' καθως πλησιαζα να τα μυρισω και να τα ταχτοποιησω σε
μια ιδανικοτερη θεση...καθε λιγο και λιγακι τα ξανατακτοποιουσα...
...κι αυτο το αρωμα!! ...θυμαστε ποσο μυριζαν τα τριανταφυλλα τοτε...
...Μη πιασουμε τωρα το δραμα με τα φονταν με το ανθονερο που εφτιαχνε την
παραμονη και εγω τα ''βουταγα'' στην κρυσταλλιζε ζαχαρη να γινουν πιο γιορτινα,
η τα σοκολατακια-μαργαριτες και τα αμυγδαλωτα απο του ''Τζεδακη'' που δε με αφηνε
να φαω, παρα μονο ενα, μολις τα εφερνε και τα εβαζε στη μελι πιατελλα με τα
χαραγμενα κρινακια... και τα υπολοιπα... ''οταν φυγει ο κοσμος''...ευτυχως παντα
εμεναν αρκετα οταν εφευγε ο κοσμος...αλλα η ψυχικη οδυνη του διημερου της γιορτης,
δεν ξεπληρωνεται με τιποτα...παιδικα τραυματα ειναι αυτα ως γνωστον...
...Ολα μου ηταν τοσο επιθυμητα...ολα ηταν τοσο ακριβοθωρητα...μονο μια φορα τον χρονο...
...Τη μερα που φοραγε κι η μαμα αυτο το μαυρο φορεμα...
...Αυτο το μαυρο κοντο μαλλινο-μεταξωτο φορεμα που της ειχε ραψει η αδελφη της
η Κατινα που ηταν πολυ καλη μοδιστρα και ηξερε και πατρον...
....Δε ξερω για το πατρον...αυτο που με θαμπωνε εμενα ηταν η μαυρη κεντημενη
μαργαριτα απο πολυγωνικες μαυρες γυαλιστερες πετρες ''Art Deco'', που ειχε
στη δεξια πλευρα...πανω στη λοξη φασα που κρατουσε το ντραπαρισμα με
τις 4 μικρες πιεττες για να διαγραφεται το αριστερο στηθος... εκει που εκανε
το σταυρωμα...
...Τι ομορφη που θυμαμαι τη μαμα μου με τα καστανα μαλλια της απο το κομμωτηριο
με ''σεμνα'' ξασμενο κοντο καρε...τη μια χρονια προς τα μεσα...την αλλη προς τα εξω...''Τσαρλεστον'' αν θυμαστε...οταν με φωναζε να της ανεβασω το φερμουαρ επειδη
δεν εφτανε να το ανεβασει μονη της μεχρι ψηλα στον λαιμο, ενω εκεινη κουμπωνε
το χρυσο βραχιολι που ειχε αγορασει απο το χρυσοχοειο του ''Γαροφαλλακη'',
με την πρασινη τετραγωνη πετρα ψηλα στο δεξι χερι της, λιγο κατω απο τον αγκωνα ...
...και παντα ειχε αγχος να προλαβει να ετοιμαστει, μην ερθει η Κα Ζερβακη η γυναικα
του συνεταιρου του μπαμπα στο πρατηριο καυσιμων CALTEX που ειχαμε τοτε,
που παντα ερχοταν πρωτη στις 4...4,10' επειδη εμενε στον Κουμπε και επρεπε να
γυρισει πισω πριν νυχτωσει....φοβοταν...και με το δικιο της, μη την κλεψουν εκει στην ερημια.... φοραγε και τα χρυσαφικα της...αν και το Σουδιανο λεωφορειο την αφηνε
εξω απο την πορτα της...
...Ολα τα θυμαμαι....
...και τα δωρα που ανοιγα πρωτος πανω στο κρεββατι με το ολοχρυσο μπροκαρ καλυμμα...
6 ποδαρατα ποτηρακια του κονιακ σε διαφορετικα χρωματα...δυο αραπινες...ενα καδρακι
με χιονισμενο τοπιο σε ''σανζαν'' τυπωμα...μια φοντανιερα απο του ''Μαντωνανακη''....
κι αλλη φοντανιερα απο του ''Καλλιγερη''...2 κρυσταλλινα σταχτοδοχεια απο αγνωστο γυαλοπωλειο και μπουκαλια...πολλα μπουκαλια με ''απαγορευμενα'' ποτα...
...Ολα θελω να τα θυμαμαι...
...και τωρα που εχει μεινει μονο το little blak dress των εξιδανικευμενων παιδικων μου χρονων της δεκαετιας του '60 στα Χανια...
....Eιμαι το ιδιο χαρουμενο παιδι που ξαναειδα ολοζωντανη τη μαμα μου να το φοραει...
και ναι...η μαυρη μαργαριτα λαμπυριζει το ιδιο εντονα ...οπως τοτε στο φως του
τριφωτου που κρεμοταν πανω απο το τραπεζι της τραπεζαριας ...
...και σας βεβαιωνω...ειναι πιο ομορφη απο την Audrey Hepburn...
... Τυφλα να' χουν ο Dior ...η Coco...κι ο Givency μαζι...που δεν ειμαι σιγουρος αν
τους ηξερε κι η θεια μου η μοδιστρα...
...Να ειστε πολυχρονοι οσοι γιορταζετε σημερα...την ιδια μερα που γιορταζε
ο μπαμπας μου!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου