... χρόνια τώρα σπαταλιέμαι ...

«…Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα και όλους. 
Η ζωή περνά από μέσα μου,με διαποτίζει με την ασκήμια της, 
με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη,
με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’αντιδράσω, 
να επαναστατήσω αποτελεσματικά,
να υπερασπιστώ το μαζικό εξευτελισμό μας .

...Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα 

ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών,

αντάρτης,ληστής,πειρατής,ν’ανοίξω τα μάτια εκείνων
που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους,

όσο και εκείνων που εθελοτυφλούν.

... Όχι,
η επανάστασή μου δεν θα στρεφόταν κατά 
του κατεστημένου και του συστήματός του,
αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται.

Θα σκότωνα,θα τσάκιζα την κακομοιριά,την υποταγή,την ταπεινοφροσύνη.

Η γη έτσι κι αλλιώς δεν χωρά άλλους ταπεινωμένους...
όπως δεν χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης.

Η ζωή,γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα,
δεν μας ανήκει καν,
όπως δε μας ανήκει τίποτα,
... από τη γη που κατοικούμε ως τα πρόσωπά μας…»

... απόσπασμα από κείμενο του 78 τής Λιλής Ζωγράφου !