Ξέρω… δεν ξέρω…
Ξέρω, ξέρεις, ξέρει…
Δεν ξέρω, δεν ξέρεις, δεν ξέρει…
Παίζουμε με τις λέξεις… παίζουμε με τις έννοιες…
Ξέρω εκείνα που δεν ξέρεις…
Ξέρεις εκείνα που δεν ξέρω…
Ξέρουμε εκείνα που μας κρύβουν…
Όχι… τελικά δεν ξέρω… όχι γιατί δεν με νοιάζει, αλλά γιατί δεν θέλω πια να ξέρω…
Δεν θέλω να ξέρω τίποτα πιο πολύ από εκείνο που μου λένε τα μάτια μου… δεν θέλω να ξέρω τίποτα πιο πολύ από εκείνο που μου λέει το ένστικτό μου…
Ξέρω… ξέρεις… δεν ξέρεις… δεν ξέρω…
Και που ξέρω ? Αλλάζει τίποτα ?
Και που έμαθα τι άλλαξε ?
Τίποτα…
Πάει καιρός τώρα που δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να μαθαίνω…
Πάει καιρός τώρα που δεν ψάχνω, δεν αναζητώ…
Δεν ψάχνω για τα παιχνίδια πίσω από τις κλειστές πόρτες… δεν ψάχνω για τα λόγια που αλλάζουν… δεν ψάχνω τίποτα γιατί απλά δεν θέλω να ξέρω…
Το κακό όμως είναι πως ακόμα κι αν δεν τα ξέρει η λογική… τα ξέρει το ένστικτο… τα ξέρουν τα μάτια… τα ξέρω εγώ κι ας κάνω πως δεν τα ξέρω…
*αναδημοσίευση από : Βαγγέλης Φραδέλος,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου