Να `χει παράδεισο και γη...

Απόψε θέλω να μεθύσω
Το πιο πικρό να πιω κρασί...
Τον κόσμο πίσω μου ν΄ αφήσω, 
Που τον αφήσαμε μαζί...


Κρασί πικρό από σταφύλι,
κι απ΄ τη δική σου τη μιλιά...
Να `χει της κόλασης τα χείλη,
Κι όλα σου να `χει τα φιλιά...

Να `χει παράξενο τραγούδι,
Να `χει παράδεισο και γη...
Απ΄ το κορμί σου να `χει χνούδι,
Και τη δική μου την οργή...

Ν΄ αφήνει μαύρο κατακάθι,
Ν΄ αφήνει πόνο και χολή...
Πικρό πολύ όσο τα λάθη,
κι όσο σ΄ αγάπησα πολύ...

Απόψε θέλω να μεθύσω,
και να μη σκέφτομαι γιατί...
Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω,
και να `ναι γύρω μου γιορτή... 


*Μιχάλης Νικολούδης