....και τα πτώματα εκτίθονταν για να
τα αναγνωρίσουν και να τα κουτσομπολέψουν…
....τον 19ο αιώνα, το Νεκροτομείο του Παρισιού ήταν αγαπημένος τόπος διασκέδασης για τους επισκέπτες και τους ντόπιους. Χτίστηκε το 1864 στο νότιο τμήμα του Ile de la cite´ ακριβώς πίσω από την Παναγία των Παρισίων. Σκοπός ήταν να συγκεντρωθούν τα πτώματα της πόλης που δεν είχαν αναγνωριστεί. Στο Νεκροτομείο έφερναν κυρίως πτώματα που ανέσυραν από τον ποταμό Σηκουάνα. Πολλά ανήκαν σε αυτόχειρες που δεν ήταν γνωστή η ταυτότητά τους....
Τα τοποθετούσαν σε μαρμάρινα τραπέζια με κλίση, ώστε να φαίνονται εύκολα
από το γυαλί και στη συνέχεια καλούσαν την οικογένεια ή τους φίλους
του θανόντος για αναγνώριση.
Σύντομα το Νεκροτομείο έγινε πόλος έλξης προσελκύοντας ανθρώπους
από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Το επισκέπτονταν ακόμη και παιδιά.
Τουριστικό αξιοθέατο ισάξιο του Αϊφελ Το πλήθος συγκεντρωνόταν για να
κουτσομπολέψει και να κάνει εικασίες για τις πιθανές αιτίες θανάτου κάθε πτώματος.
Οι πλανόδιοι πωλητές έστησαν τους πάγκους τους με λιχουδιές και η περιοχή
έγινε στέκι καθώς το Νεκροτομείο αναφέρονταν πλέον στους κορυφαίους
ταξιδιωτικούς οδηγούς της πόλης στην ίδια λίστα με τον Πύργο του Αϊφελ!
Είναι επίσης γνωστό ότι ο Κάρολος Ντίκενς ήταν από τους συχνές επισκέπτες.
Το κτήριο του νεκροτομείου ήταν τριώροφο και παρέμενε ανοιχτό από
το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα.
Για να καθυστερεί η σήψη των πτωμάτων έσταζαν συνεχώς κρύο νερό από βρύσες,
που ήταν πάνω από τα πτώματα.
Πίσω από τους νεκρούς τοποθετούσαν σε κρεμάστρες τα ρούχα και
τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Ο Arthur Mark Cummings περιγράφει μια επίσκεψη στο Νεκροτομείο:
«πρόσωπα ξεσκισμένα κτηνωδώς και πρησμένα, πτώματα χωρίς
χέρι ή πόδι ακόμα και ακέφαλα ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχε
μόνο ένα χέρι που είχε πιαστεί στα δίχτυα ενός ψαρά …»
Το 1864 το Νεκροτομείο είχε 376 πτώματα, 58 γυναίκες και 318 άντρες .
Το λουκέτο προκάλεσε αντιδράσεις
Το 1907 το Νεκροτομείο έκλεισε για το κοινό για λόγους ηθικής.
Όταν έκλεισε οι εφημερίδες διαμαρτυρήθηκαν έντονα, γιατί έχασαν μια
βασική πηγή των ρεπορτάζ για φριχτά εγκλήματα ή ατυχήματα που
προκαλούσαν αίσθηση.
Ένας δημοσιογράφος της εποχής έγραψε:
«Είναι το πρώτο θέατρο που ανακοινώνει ότι κλείνει. Οι θεατές δεν έχουν
το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν επειδή δεν πληρώνουν.
Το θέαμα ήταν δωρεάν.
Ήταν το πρώτο δωρεάν θέατρο και τώρα μας λένε ότι κλείνει !»
Σήμερα στο σημείο αυτό υπάρχει ένα πάρκο,
το square de l” Ile de France με ένα μνημείο για τον Β Παγκόσμιο πόλεμο ....
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου