Όλα τ’ άλλα είναι γνωστά. Σαν «ανοιχτό» βιβλίο...

Κλειστό είναι το ανοιχτό βιβλίο πού κρατάς.

Αλλιώς θα ανοίξει.
Όπως ανοίγει σφαλιστή δίφυλλη πόρτα.
Από τη μέση.
Στο στάχωμά τους θα χωρίσουνε τα φύλλα
και με τις έξω άκρες τους στα δάχτυλά σου τρίζοντας
αργά σαν σε ρεζέδες θα περιστραφούν.

Και τότε είναι που θα διαβάσεις το κενό
‒γιατί, ποιο άνοιγμα χωρίς κενό;

Έτσι κι όταν ανοίγω την ψυχή μου.
Για το κενό του ανοίγματος και μόνο.
Όλα τ’ άλλα είναι γνωστά. Σαν «ανοιχτό» βιβλίο.

ΤΟ ΜΕΘΥΣΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Βύρων Λεοντάρης,  Εν γη αλμυρά,  

εκδ. Έρασμος 1996

Βύρων Λεοντάρης 
1932-2004 από τους τελευταίους ποιητές της Μεταπολεμικής Γενιάς
Ολη του τη ζωή την πέρασε μέσα στην ποίηση, τη λογοτεχνία, 
την κριτική. Ο κριτικός, ποιητής και δοκιμιογράφος Βύρων Λεοντάρης, 
μια φιγούρα γλυκιά και λιγομίλητη, πέθανε χθες σε ηλικία 83 ετών. 
Γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών, αλλά έζησε στη Σάμο τα πρώτα 
παιδικά του χρόνια, όπου ήταν και ο τόπος καταγωγής των γονιών του. 
Το 1939 εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στην Αθήνα. 
Ηταν αδελφός του κριτικού Μανόλη Λαμπρίδη, του ποιητή Ανδρέα Λεοντάρη 
και έδεσε τη ζωή του με την ποιήτρια, επίσης, Ζέφη Δαράκη. 
Γιος του είναι ο σκηνοθέτης Γιάννης Λεοντάρης.

Ο Βύρων Λεοντάρης σπούδασε νομικά στην Αθήνα (1952-1956) 
και βιοπορίστηκε ως δικηγόρος. 
Η πρώτη του εμφάνιση στην ποίηση έγινε το 1954 με τη συλλογή 
«Γενική αίσθηση».

~~~

*φωτό τίτλου
Aleksander Deineka (1899-1969), Κοπέλα που διαβάζει. 1934. 
Κρατικό Ρωσικό Μουσείο. Αγ. Πετρούπολη. 
Μία υπέροχη προσωπογραφία μίας κοπέλας με ανοιχτό βιβλίο.
Ο Al. Deineka είναι Ρώσος και μετά τη Ρωσική επανάσταση Σοβιετικός ζωγράφος.