...όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;
μτφρ: Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά νομίζοντας ότι
η ζωή είναι όνειρο; ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;
*Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
*θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού
4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής & επιγραμματογράφος
που γεννήθηκε στη Χαλκίδα και έζησε στην Αλεξάνδρεια στις
αρχές του +5ου αι. σαν φτωχός δάσκαλος.
Ο επιγραμματικότερος των επιγραμματοποιών.
Ήταν Εθνικός σε μια δύσκολη για τους Έλληνες Εθνικούς εποχή.
Ήταν μια παράξενη μορφή αυτής της μεταβατικής περιόδου,
του λυκόφωτος ανάμεσα στον τέλος του Αρχαίου κόσμου και
στην επιβολή και επικράτηση του Χριστιανισμού.
Σώζονται 150 επιγράμματά του στην Παλατιανή Ανθολογία.
Μερικά από αυτά είναι εξαιρετικά πρωτότυπα.
Θεωρείται (λανθασμένα) Βυζαντινός ποιητής, αλλά ήταν ένας
αρχαίος Έλληνας που συνέθετε ποίηση ενώ είχε μπει για
τα καλά ο Μεσαίωνας.
Πικρός ποιητής και φοβερός σαρκαστής, έβαλε κατά της υποκρισίας,
της ανοησίας και της αμάθειας της εποχής του.
Έμεινε εθνικός, όπως μαρτυρούν τα εναντίον των μοναχών
επιγράμματά του.
Ο Αγαθίας διέσωσε 150 απ’ αυτά στον Κύκλο του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%
ο Παλλαδάς έζησε
σε μια εποχή που έφθινε ο εθνικός ελληνισμός ενώ ο χριστιανισμός
θριάμβευε ανακηρυσσόμενος επίσημη θρησκεία του κράτους.
Στην "Παλατινή Ανθολογία" σώζονται περί τα 160 επιγράμματά του
(ερωτικά, σκωπτικά, επιτύμβια, συμποτικά, αναθηματικά, επιδεικτικά, προτρεπτικά). Ποικίλο και πλούσιο το υλικό, αποσαφηνίζει το χαρακτήρα
της ποίησής του και φανερώνει τη δεξιότητά του.
Είχε εκπονήσει ο ίδιος μια συλλογή των επιγραμμάτων του, την οποία
περιέλαβε στον "Κύκλο" του ο Αγαθίας και κατόπιν ο Κωνσταντίνος
Κεφαλάς στην "Ανθολογία" του.
Πικρόχολα σκωπτικός και αυτοσαρκαστικός, γκρινιάζει για τη γραμματοδιδασκαλική ανέχειά του και για την κυρά του, ελεεινολογεί
την άστατη Τύχη, ενίσταται και ανθίσταται στον επελαύκοντα
χριστιανισμό, χλευάζοντας τους φανατικούς του, νοσταλγεί, ακουμπάει
στον επικουρισμό, στον στωικισμό αλλά και στον κυνισμό.
Ο Παλλαδάς, που αποκλήθηκε "Μετέωρος", ήταν αρκετά γνωστός
στον καιρό του, όπως μαρτυρεί το γεγονός ότι ένα επίγραμμά του
(το Χ 87) ήταν αναγραμμένο (με παραλλαγμένο τον δεύτερο στίχο)
σε δημόσιο αποχωρητήριο της Εφέσου.
"Αυτή η έλλειψη ενθουσιασμού" που τον διέκρινε, παρατηρεί η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, "συντείνει στο να τον κάνει τον μάρτυρα μίας μαύρης νύχτας.
Οι στίχοι αυτού του φτωχού Αλεξανδρινού δασκάλου προεικονίζουν
ορισμένες φορές τους μονόλογους του αποκαρδιωμένου Άμλετ
του Σαίξπηρ, την αφιά σάτιρα του Σουίφτ, την αποθαρρυμένη
ονειροπόληση του Μπωντλαίρ.
Σ' αυτές τις στιγμές είναι ένας μεγάλος ποιητής".
http://www.biblionet.gr/author/454
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου