Το παραγνωρισμένο «παιδί» της Παλαιοντολογίας, η Ταφονομία, φέρνει στο φως σημαντικά ευρήματα και ανατρέπει επιστημονικά δεδομένα

                                                                     
                                                                       Ανασκαφή Δαφνερού Κοζάνης, 
                                                    οστεοπαγές που βρέθηκε με τη μέθοδο της Ταφονομίας. 
                                                      Επί το έργον ο καθηγητής Παλαιοντολογίας 
                                                                    ΑΠΘ, Γιώργος Κουφός

Στο Διαδίκτυο κόλαση και παράδεισος συνυπάρχουν, εν είδει πληροφόρησης.

Απ' τα παραλειπόμενα μιας συζήτησης γεννιέται από σύμπτωση το θέμα της στήλης: περίεργο, αλλά και παράξενο.
Η σημασία του ταυτισμένη με τη διαδικασία ανασκαφής του... παρελθόντος, με χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον. «Ταφονομία».
Ενας όρος αποκρουστικός που έμελλε να αποκτήσει επιστημονικές διαστάσεις
ως «παιδί» της Παλαιοντολογίας.
Οπως όμως και στον κινηματογράφο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο δεύτερος ρόλος
κάνει τη διαφορά...
Ξεναγός μας σε αυτό το ιδιαίτερο επιστημονικό οδοιπορικό, ο Δημήτρης Κωστόπουλος,
επίκουρος καθηγητής Παλαιοντολογίας στο τμήμα Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης: «Παρ' όλο που η Ταφονομία συνδέεται άμεσα με τις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις, η καθοριστική συμβολή της έχει οδηγήσει σε αναθεωρήσεις ή και καταρρίψεις παλαιότερων επιστημονικών πεποιθήσεων».
Σε πολλές περιπτώσεις, οι σύγχρονες αυτές αναλύσεις έδωσαν «αληθοφανείς λύσεις σε άλυτα επιστημονικά προβλήματα.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση των ρωμαιοβρετανικών "κοιμητηρίων του Warbrook",
όπου η ιδιότυπη συνάθροιση κρανίων θεωρούνταν επί δεκαετίες σημάδι κάποιας θρησκευτικής πρακτικής. Εως ότου οι ταφονομικές αναλύσεις και τα πειράματα μπόρεσαν να "μιλήσουν" ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για επιλεκτικές συγκεντρώσεις κρανίων, λόγω πλημμυρών»...

Αποδείξεις
Ταφονομικές μελέτες «του είδους θραύσεις οστών των απολιθωμένων θηλαστικών ηλικίας 1,4 εκατομμυρίου ετών, της θέσης Venta Micena της Ισπανίας, αποκάλυψαν ότι το σύνολο των απολιθωμάτων οφείλεται στη δράση πτωματοφάγων σαρκοφάγων ζώων (ύαινες).
Με μία παρόμοιας φύσης ανάλυση των δομών θραύσης και ιχνών, όπως σε απολιθωμένα οστά πρωτόγονων ανθρώπων από την Αγγλία (Gough's Cave) και την Ισπανία (Atapuerca),
η ομάδα της δρος Φερνάντεζ Χάλβο (Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Μαδρίτης)
απέδειξε ότι οι πρώιμοι αυτοί άνθρωποι εξασκούσαν διατροφικό ή και θρησκευτικό κανιβαλισμό».

Σύγχρονα εργαλεία, όπως «οι ισοτοπικές αναλύσεις, οι σαρωτικές και μαγνητικές τομογραφίες,
τα γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών κ.λπ. εντάσσονται -μαζί με πειραματικά δεδομένα-
στην ταφονομική έρευνα, προσφέροντας μερικές φορές αξιοσημείωτα αποτελέσματα:
η ανάλυση ενός στρώματος από κοχύλια στις ακτές του Ομάν,
το οποίο δημιουργήθηκε από το τσουνάμι του σεισμού μεγέθους 8,1 της κλίμακας Ρίχτερ
στις 28 Νοεμβρίου 1945 στο Πακιστάν, οδήγησε στην ταυτοποίηση ταφονομικών δεικτών,
μέσω των οποίων μπορούμε πλέον να αναγνωρίσουμε "απολιθωμένα τσουνάμι"
που οφείλονται σε σεισμούς του παρελθόντος».      ( ... )

         
 Στην Ελληνική πραγματικότητα με την 
πενιχρή μουσειακή παιδεία, η Ταφονομία ως 
πρακτική αποτελεί ακόμα είδος πολυτελείας, 
εκτός από εξαιρέσεις πρωτόλειων εργασιών 
ορισμένων ειδικών καθηγητών.


                                                                                            * πηγή : www.enet.gr