....παράδοση αιώνων... στο χέρι μας

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα έθιμο που μετρά αιώνες πίσω στο χρόνο και μάλιστα 

λέγεται πως οι ρίζες του είναι στην Αρχαία Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, η μυθολογία θέλει το έθιμο να έχει ξεκινήσει από τα Ελευσίνια Μυστήρια, 
οι μύστες των οποίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Στις μέρες μας, από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά και όχι μόνο, 
φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη 
και κόκκινη κλωστή, γνωστή και ως “Μάρτης” ή “Μαρτιά”.

Η λαϊκή παράδοση, θέλει το συγκεκριμένο βραχιολάκι να προστατεύει τα πρόσωπα των 
παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. 
Έτσι, τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα 
του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Σε ορισμένες περιοχές, αξίζει να σημειωθεί πως ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο 
του ποδιού σαν δαχτυλίδι για... να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.

Σε κάθε όμως περίπτωση, το βραχιολάκι βγαίνει στο τέλος του μήνα, 
ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, 
για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα όμως γνωστή για το “Μάρτη” της.

Το έθιμο γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα 
και στην Αλβανία ως Βερόρε. 
Οι κάτοικοι των δυο χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για 
να μην τους “πιάσει” ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν 
το πρώτο χελιδόνι, όπως δηλαδή συμβαίνει και στην Ελλάδα.

Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν 
ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα 
βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, 
φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές γνωστές 
και ως Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, 
οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για 
να μην τους “κάψει η γιαγιά Μάρτα” (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), 
που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη.

Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, 
το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, 
συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.

Όσο για τη Ρουμανία, το έθιμο διατηρείται και εκεί, ως “Μαρτιζόρ” αυτή τη φορά. 
Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα 
του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με 
αρκετά έθιμα και παραδόσεις της χώρας.

Σύμφωνα με την μυθολογία τους, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα 
και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. 
Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί 
ο κόσμος στο σκοτάδι. 
Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και 
απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. 
Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. 
Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το “Μαρτισόρ”, 
με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς 
τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα. 
--> το διάβασα εδώ : http://www.news.gr