Η Σάνο Χάλο (Ευθυμία Βαρυτιμίδου), «Αρχόντισσα του Πόντου»
και «Γιαγιά όλων των Ποντίων» όπως την αποκαλούσαν
οι απανταχού Πόντιοι, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 105 ετών.
Η Χάλο έζησε το 1920 τη γενοκτονία των Ποντίων.
Εχασε όλη την οικογένειά της, επέζησε μόνο.....
...αυτή καθώς οι γονείς της, για να τη σώσουν από το θάνατο,
την εμπιστεύθηκαν σε μια άλλη οικογένεια.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ και Καναδά,
η Ευθυμία Βαρυτιμίδου του Χαραλάμπους, σύζυγος Αβραάμ Χάλο,
«υπήρξε μια εξέχουσα προσωπικότητα, ένας ζωντανός θρύλος μαχητικότητας
κουράγιου, μια γυναίκα με όραμα και πίστη».
Οπως τονίζεται στην ανακοίνωση, «η Σάνο Χάλο με την προσωπική της μαρτυρία
για τα πάθη που είχε υποστεί πριν από 90 χρόνια στη γενέτειρα της, τον Πόντο,
όπως αυτές καταγράφηκαν από τη κόρη της Θία Χάλο (Thea Halo)
στο βιβλίο «Not Even My Name» («Ούτε το Ονομά Μου»),
πρόβαλε σε όλο τον κόσμο το μείζον εθνικό ζήτημα της Γενοκτονίας
των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και γενικότερα όλων
των χριστιανικών λαών της τότε παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας».
Το βιβλίο εξιστορεί τη δραματική πορεία θανάτου από τον Πόντο μέχρι
τον Λίβανο της δεκάχρονης τότε Σάνο, κατά την οποία ξεκληρίστηκε όλη
η οικογένειά της και την συνταρακτική αναζήτηση των πατρογονικών της εστιών
70 χρόνια μετά ώστε να ανακαλύψει την εθνική της ταυτότητα και
το οικογενειακό της όνομα μέσα από κάποιες θολές παιδικές αναμνήσεις.
Η Παμποντιακή Ομοσπονδία αναφέρει ότι «η Σάνο Χάλο ήθελε με "θείο" πείσμα,
όχι απλά να μην ξεχάσει, αλλά πολύ περισσότερο να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά,
κοινωνικά και ιστορικά. Και το πέτυχε μέσα από την ενδελεχή αναζήτηση
της κόρης της Θία.
Η Γιαγιά του Πόντου έμαθε επιτέλους το πραγματικό της όνομα, έμαθε ποια είναι.
Δεν έκανε το χατίρι των γενοκτόνων της.
Επέζησε, κράτησε σαν φυλακτό τις θύμησες,
τις διηγήθηκε και τις κατέγραφε με την πένα της κόρης της και δίδαξε την οικουμένη
το ανείπωτο δράμα των Ελλήνων του Πόντου, των χριστιανών της Μικράς Ασίας.
» Η Σάνο Χάλο υπήρξε αναμφισβήτητα μια θρυλική μορφή του Ελληνισμού
(ίσως τη μεγαλύτερη του απόδημου Ελληνισμού), ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο
της Ομογένειας μας, που δυστυχώς δεν έχει μελετηθεί σοβαρά και δεν έχει
αξιοποιηθεί κατάλληλα ακόμη.
Ο αδυσώπητος χρόνος προσπερνούσε την υπεραιωνόβια Γιαγιά του Πόντου,
όχι απλά με κατανόηση αλλά, με βαθύ σεβασμό γιατί γνώριζε ότι η παρουσία της
και το μήνυμά της αποτελούν πολύτιμες διαχρονικές αξίες που συμβάλλουν
στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής συνείδησης για σεβασμό στην
ανθρώπινη ύπαρξη και τις αξίες της».
Στην ανακοίνωση σημειώνεται επίσης ότι «σε μια συμβολική καμπή
της ιστορίας της Γιαγιάς το Πόντου, στα εκατοστά γενέθλιά της,
αποφάσισαν φίλοι και συγγενείς της, εκφράζοντας τον πόθο της ίδιας,
να εορτάσουν την 9η Μαΐου του 2009 τα εκατοστά γενέθλια της
στη Μονή της Παναγίας Σουμελά στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ».
Τέλος, επισημαίνεται ότι
«ήταν ημέρα Πέμπτη, 12η Ιουνίου 2009 στις 1:00 μμ στο Γενικό Προξενείο
της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, όπου οι κυρίες Σάνο και Θία Χάλο ορκίστηκαν
ενώπιον της Γενικής Προξένου Αγης Μπαλτά και τους απονεμήθηκε τιμητικά
η ελληνική υπηκοότητα.
Η τακτοποίηση της πολιτογράφησης των δύο κυριών, της μητέρας και κόρης,
αποτελούσε διακαή πόθο και των δύο και βέβαια πάγιο αίτημα των
Ποντίων της Αμερικής.
Η απόδοση επιτέλους της ελληνικής ιθαγένειας σε δύο γυναίκες που,
όχι απλά είναι Ελληνίδες, αλλά προέβαλαν τις αξίες και τα πάθη του Ποντιακού
Ελληνισμού σε όλη την ανθρωπότητα, ήταν επιβεβλημένη για την ελληνική πολιτεία
και χρέος για τους Ποντίους της Αμερικής να απαιτούν κάτι τέτοιο».
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου