...μα περισσότερα χάσαμε, γιατί μπερδέψαμε την αγάπη με την ανοχή...

Σε είδα μέσα σε μια γκρίζα παγωμένη λίμνη, να τριγυρνάς 
με τη βάρκα σου.Μου φάνηκες λυπημένος. Και είπα να 
κάνω την ψυχή μου νούφαρο, να ομορφαίνει τη λίμνη σου.
Δε φαντάστηκα πόσο άγρια χτυπούσαν τα κουπιά σου.
Όταν έπρεπε να κόψω όλους τους άγριους θάμνους να 
ελευθερωθεί το τοπίο δεν το 'κανα. Λυπήθηκα τα φίδια, 
που δεν είχαν άλλες φωλιές για να κρυφτούν. 
Όταν έπρεπε να φυλάξω λίγο νερό για ώρα ανάγκης 
δεν το 'κανα. Λυπήθηκα τ' αδέσποτα που διψούσαν.
Τώρα....
Τώρα, πώς να φυτρώσουν οι βολβοί;
Πώς να ποτιστούν τα όνειρα;
Παρ' όλα αυτά, δεν λέω πως δεν βρίσκω λύσεις. 
Πάντα υπάρχει ένα ξεχασμένο, άδειο κονσερβοκούτι στην ψυχή μου. 
Μου φτάνει για να φυτέψω ένα λουλούδι, εποχιακό.
Σημασία έχει ποια χέρια θα σ' αγκαλιάσουν και θα κάνουν το 
δέρμα σου να δακρύσει. Ποιο στόμα θα τσακίσει το φλοιό 
του μυαλού σου 
και θα σε τινάξει χωρίς ανάσα... στ' αστέρια.
Που βρίσκομαι ρωτάς;
Σε μια έρημο και περιφέρομαι άσκοπα.
Σε λίγο θα νυχτώσει και θα φοβάμαι.
Μου λείπει η σιγουριά της πάχνης στο τζάμι του δωματίου μου. 
Μου λείπει το κόκκινο σάλι μου. 
Μου λείπει η φλυαρία της ξεγνοιασιάς μου. 
Ο ζεστός καφές παρέα με τον φίλο μου.
Χάσαμε πολλά, γιατί δεν μάθαμε ποτέ να στήνουμε στην 
ψυχή μας αναχώματα.
Χάσαμε, γιατί δεν φορέσαμε στολές παραλλαγής.
Μα περισσότερα χάσαμε, γιατί μπερδέψαμε την 
αγάπη με την ανοχή...



Είσαι για ένα ταξίδι στ' ανοιχτά; Είσαι για ένα ρίσκο;
Θέλω να υποσχεθείς πως δεν θα πάρεις μετεωρολογικό δελτίο. 
Πως δεν θα χεις μαζί σου προμήθειες και αποσκευές. 
Πως δεν θα γεμίσεις το πλεούμενο με σωσίβια. 
Θα δέσουμε την άγκυρά μας στα φτερά των γλάρων.
Σ' όλη μου τη ζωή υποτίθεται ότι έψαχνα για ασφάλεια. 
Κάπου να ακουμπήσω. Κάπου να νοιώσω προστασία.
Ψεύδος!
Ψεύδος πλανερό.
Η αλήθεια είναι πως με παρέσερνε ένα άγριο κύμα. 
Μια μανία αυτοκαταστροφής. Σε μια έρημο βρίσκομαι. 
Και σε παρακαλώ μη με ρωτάς γιατί. Ξέρεις πως είμαι ανίκανη 
να δίνω εξηγήσεις. Όμως.. απ' όλα περισσότερο θέλεις να μάθεις 
τι μου λείπει;
Το παραμύθι....
Το παραμύθι πως θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!

*Αλκυόνη Παπαδάκη



...έτσι τυχαία...!!!
ρ