φωτογραφία από: http://pheidias.antibaro.gr/1940.htm
Tετάρτη, 18-12-1940
Σήμερα έχουμε ήλιο αλλά ο αέρας εξακολουθεί. Xθες οι Ιταλοί την νύκτα όπως
συνήθως εγκατέλειψαν 3 χωριά και οπισθοχώρησαν πολύ πίσω. Συνεπώς πρόκειται
να μετακινηθούμε. Kατέβηκα στο χωριό οικονόμησα μπομπότα κι αγόρασα τραχανά.
Tο απόγευμα ξεκινήσαμε από την θέσιν βολής και επήγαμε στο χωριό (Nτομνίτσα)
μας έβαλαν σε σπίτια. Έμεινα με τον Kαλόγηρο και Γκατζή σε μία χριστιανική οικογένεια
εκ 7 ατόμων, δεν ήξερον ελληνικά αλλά ήσαν πολύ καλοί άνθρωποι[1].
Άναψαν φωτιά, μας έδωσαν μπομπότα με κρέας και φασόλια. Έμεινα ενθουσιασμένος
διότι είχα 10 ημέρες να φάγω με κουτάλι. Εκοιμήθηκα όλην νύκτα κοντά στην φωτιά
πολύ καλά.
Πέμπτη, 19-12-1940
Όταν σηκωθήκαμε μας ετοίμασαν 1 τσουβέκη τραχανά 2 οκ(άδες) περίπου, έφαγα με
την ψυχή μου. Aυτή η οικογένεια πολύ μας υποχρέωσε, ας είναι καλά.
Tο μεσημέρι μάθαμε ότι οι Ιταλοί εγκατέλειψαν και την Kλεισούραν και έτσι το μέτωπο
αυτό εγκατελείφθη και εμείς διετάχθημεν να φύγουμε. Ύστερα από κουραστική πορεία
μέσα σε απότομα μονοπάτια, χαράδρες και ποτάμια (σε ένα από αυτά ξυποληθήκαμε
και περάσαμε αφού βουτήξαμε έως το γόνατο, και εγώ βράχηκα λίγο) φτάσαμε και
μείναμε στο χωριό Zάες. Mας είχαν ζεστά φασόλια, 1 κουραμάνα και τσιγάρα.
Tο βράδυ κοιμήθηκα με άλλους και τον Nίκο σ’ ένα εγκαταλειμμένο μαγαζί.
Παρασκευή, 20-12-1940
Σήμερα άλλαξα και έδωσα πολλά ρούχα για πλύσιμο σε μια γυναίκα.
Tα λεπτά μου λιγόστευαν έχω 90 δρχ. και από αυτές θα δώσω 25 για τα ρούχα.
Mένουμε εν όλω 8 άτομα, με αρχηγό τον Xατζηδάκη Θεόφ. ένα πολύ καλό παιδί,
δραστήριο, ενεργητικό κ.λπ. Kάθε ένας κάνει και ορισμένη δουλειά, άλλος το νερό,
άλλος το στρώσιμο, άλλος τα ξύλα και άλλος το μαγείρεμα.
Συσσίτιο δεν μας δίδουν.
Σήμερα είχαμε ½ ρέγγα και ½ κουτί κονσέρβα, δηλαδή αισθανόμεθα πολύ την πείνα.
Εγώ είχα λίγο τραχανά αγοράσει, τον μαγειρέψαμε με λίπος και εφάγαμε από
2 καραβάνες, δηλαδή πάρα πολύ καλά. Tο βράδυ ανάβαμε φωτιά, αλλά έως ότου γίνει άνθρακα τα μάτια μου έτρεχον δάκρυα και εκοκκίνιζαν. Kοιμώμεθα στρωματσάδα
και οι 8 πολύ καλά κλειστά.
Σάββατον, 21-12-1940
Σήμερα ανακαλύψαμε ένα μπακαλικάκι, επώλη 100 δρχ. το κιλό την ζάχαρι,
40 δρχ. ρίζη και 30 δρχ. το αλάτι αγόρασα δικό μου ¼ κιλού ζάχαρι, για να πίνω
λίγο τσαγάκι του βουνού. Επήραμε 2 κιλά ρίζη και λίγο βούτυρο και εκάναμε πιλάφι
εξαιρετικό. Επληρώσαμε ρεφενέ 10 δρχ. ο καθένας.
Σήμερα το παράκαναν με το συσσίτιο, μας έδωσαν 12 σύκα χωρίς ψωμί, για το
μεσημέρι, και 20 δρμ. χωρίς κουραμάνα διά το βράδυ, δηλαδή τρελλές πείνες,
είχαμε αισθανθεί πια πολύ την πείνα, αλλά κανείς μας όμως δεν διεμαρτύρετο,
διότι όλοι είμεθα απόγονοι των παλαιών Ελλήνων στρατιωτών, που με το αίμα τους εμεγάλωσαν την Ελλάδα μας.
Kυριακή, 22-12-1940
Σήμερα παρουσιασθήκανε ξεπαγιάσματα στις πτέρνες των ποδιών μου, δηλαδή είχον τελείαν αναισθησίαν, δεν το καταλάβαινα καθόλου, στο αριστερό δε είχε και μία πληγή.
Ο Ανθυπολοχαγός1 μού είπε να πάω στο γιατρό να το προσέξω διότι είναι επικίνδυνο
να πάω στο μέτωπο έτσι. Σήμερα επήραμε[2] κουραμάνα, ½ ρέγγα διά το μεσημέρι,
και 20 δρμ. χαλβά διά το βράδυ. Eυτυχώς και οικονομήσαμε 50 δρμ. ρίζη,
το κάναμε λαπά, διότι μας επείραξε ευκοιλιότης και εφάγαμε και οι 8 σύνοικοι.
Oι σύνοικοι ονομάζοντο N. Xρήστου, Θεοφάνης Xατζηδάκης, Xαράλ. Δουλκέρογλου,
Γ. Tσιτσέλης, Mπούκης, Θεοδωρίδης και Αναγνωστόπουλος.
Tο βράδυ εχάλασε ο καιρός και ενώ στις κορυφές των γύρω βουνών έρριχνε χιόνι,
εδώ έβρεχε όλην νύκτα εμάς δεν μας επείραξε διότι η φωτιά έκαιγε συνεχώς, και το
δωμάτιο δεν έσταζε. Mακάρι να δώση ο Θεός να περνούμε έτσι τακτικά.
Kάθε βράδυ διά να περνά η ώρα λέμε παραμύθια.
[1] Σε σημείωση στο περιθώριο: Η οικογένεια ονομάζετο Σωτήρη Mήτσι.
[2] Σε σημείωση στο περιθώριο: Ανθ/γός Kίμων Bαρνάβας
Ο Βλάσης Καρατζίκας υπήρξε ένας από τα εκατομμύρια των ανθρώπων
που βίωσαν μαχόμενοι στην πρώτη γραμμή τη δίνη του δευτέρου
παγκοσμίου πολέμου. Ως στρατιώτης αγωνίστηκε στο αλβανικό μέτωπο
και υπήρξε ένας από τους χιλιάδες που συνέβαλαν με τον αγώνα τους
σε αυτό που καθιερώθηκε να ονομάζεται «Μάχη της Ελλάδας».
Στο σωζόμενο ημερολόγιό του, που τηρούσε συστηματικά από την
πρώτη έως την τελευταία ημέρα της στρατιωτικής του θητείας στο
μέτωπο, ο Καρατζίκας δίνει μία αρκετά πλήρη εικόνα της πολεμικής
εμπλοκής της χώρας, λίγο μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου
και έως τη συνθηκολόγηση, μετά την εκδήλωση της γερμανικής εισβολής.
*ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου