Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να
κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί
ψευδώς να την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο.
Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα"αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας",
είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω
από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και δεκαετίες,
για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου.
Η Πανευρώπη
Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ένας από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας
της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν επίσης ο άνθρωπος που σχεδίασε την προγραμματισμένη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα σκοτεινό πρόσωπο, του οποίου οι μάζες αγνοούν την ύπαρξη, αλλά οι ισχυροί τον θεωρούν ως τον ιδρυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το όνομά του είναι Richard Coudenhove Kalergi.
Ο πατέρας του ήταν ο Αυστριακός διπλωμάτης Heinrich vonCoudenhove-Kalergi
(με κάποιες ρίζες από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων) και η μητέρα του
η Γιαπωνέζα Mitsuko Aoyama. Ο Kalergi λοιπόν, έχοντας στενές επαφές με όλη την
ευρωπαϊκή αριστοκρατία και τους Ευρωπαίους πολιτικούς, εξ αιτίας των διασυνδέσεων
του αριστοκράτη -διπλωμάτη πατέρα του, κινούμενος στα παρασκήνια, μακριά από
τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στα σχέδιά του τους πιο
σημαντικούς αρχηγούς κρατών, κάνοντάς τους υποστηρικτές και συνεργάτες του
στο «έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης».
Ο Richard Nikolaus Eijiro von Coudenhove-Kalergi
γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1894 και πέθανε στις 27 Ιουλίου 1972.
Ήταν ο ιδρυτής και ο πρόεδρος για 49 χρόνια, της Πανευρωπαϊκής Ένωσης.
Θρησκευτικά, ανατράφηκε ως Καθολικός.
Όπως λέει η βιογραφία του, ο πατέρας του - που στα νιάτα του ήταν «αντισημίτης»,
αλλά μετά άλλαξε και έγινε ένθερμος υποστηρικτής των Εβραίων - τον πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Μια Μεγάλη Παρασκευή, την ώρα που ακουγόταν στην
καθολική Θεία Λειτουργία η προτροπή "oremus et pro perfidis Judaeis"
(«Ας προσευχηθούμε επίσης για τους άπιστους Εβραίους»), ο Richard σηκώθηκε
και αποχώρησε από την εκκλησία, ως διαμαρτυρία εναντίον αυτής της δήθεν
έκφρασης «αντισημιτισμού».[1]
Το 1922 ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία
μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την
ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο
βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Μεταξύ των πρώτων οπαδών του, συγκαταλέγονται οι Τσέχοι πολιτικοί Tomáš
Masarykκαι Edvard Beneš καθώς και ο τραπεζίτης Max Warburg, ο οποίος διέθεσε
τα πρώτα 60.000 μάρκα. Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel και ο επόμενος
πρόεδρος της ΑυστρίαςKarl Renner ανέλαβαν στην συνέχεια υπεύθυνοι για την καθοδήγηση του κινήματος της «Πανευρώπης».
Αργότερα θα προσφέρουν την βοήθειά τους Γάλλοι πολιτικοί, όπως ο Léon Bloum,
ο Aristide Briand, ο Ιταλός πολικός Alcide De Gasperiκαι άλλοι.
Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη, το σχέδιο τίθεται υπό νάρκωση,
και η «Πανευρωπαϊκή» κίνηση αναγκάζεται να διαλυθεί, αλλά μετά από τον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Kalergi , χάρη σε μία ξέφρενη και ακούραστη
δραστηριότητα, καθώς και την υποστήριξη του Winston Churchill,
της ιουδαϊκής μασονικής στοάς B'nai B'rith και σημαντικών εφημερίδων,
όπως οι New York Times, καταφέρνει το σχέδιο του να γίνει αποδεκτό από την
κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στην συνέχεια η CIA αναλαμβάνει την αποπεράτωση του σχεδίου της
ενωμένης Ευρώπης.
Η πεμπτουσία του σχεδίου Kalergi.
Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi δηλώνει ότι οι κάτοικοι των
μελλοντικών "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί
της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από
επιμιξία. Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της Ευρώπης να διασταυρωθούν
με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό
κοπάδι χωρίς ποιότητα και εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη.[2]
Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων
ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ,
θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε μία μικτή φυλή μαύρων, λευκών, και Ασιατών.
Ποια όμως είναι αυτή η ελίτ;
Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού:
O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής.
Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης
του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης.
Η ευρωασιατική-νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους
αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων.
Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας.
Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από τα Γκέττο-φυλακές, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης.
Συνεπώς η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπημια νέα φυλή αριστοκρατίας με
τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή φεουδαλική
αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Ιουδαίων
[εννοείται με τις διαταγές και τα μέτρα που πήρε η γαλλική επανάσταση]»[3]
Αν και κανένα σχολικό βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι
κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πεποίθηση ότι οι λαοί
της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να καταστραφεί
η ταυτότητα και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των
κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων.
Αυτό δεν γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί
με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία.
Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove- Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση
του εγκληματικού σχεδίου του.
Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η Angela Merkel και
ο Herman Van Rompuy.
Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων
των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια μεταναστών,
έτσι ώστε να αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο
του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη,
με τίτλο
«Μετανάστευση αντικατάστασης:
Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», η Ευρώπη θα έχει ανάγκη
έως το 2025 από 159.000.000 μετανάστες. Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό
να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση, αν δεν ήταν ένα
προμελετημένο σχέδιο.
Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί
μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών.
Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων που θα προστατευθεί
η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η
εξαφάνισή της. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς
έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή .
Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi ήταν και εξακολουθούν
να είναι, η βάση των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν
στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης.
Ο G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού
Υγείας (WHO), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του Kalergi όταν λέει:
«Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους
(μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια
ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.» [4]
Συμπεράσματα
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του Kalergi φαίνεται να υλοποιείται πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης.
Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες:
«Τα παιδιά του Kalergi». Υπό τη διπλή πίεση της παραπληροφόρησης και την
ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής πληροφόρησης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν
την εθνική τους ταυτότητα.
Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη,
ότι ο "ρατσισμός" είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνoυν
όλους τυφλούς καταναλωτές. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς
τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος, να αφυπνιστεί το πνεύμα
της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το
γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία.
NOTE:
[1] Tra i suoi seguaci della prima ora si incontrano i politici cechi Masarik e Benes, così come il banchiere Max Warburg che ha messo a sua disposizione i primi 60.000 marchi. Il cancelliere austriaco Monsignor Ignaz Seipel e il successivo presidente austriaco Karl Renner si incaricarono successivamente di guidare il movimento Paneuropa. Kalergi stesso indicava che alti politici francesi approvavano il suo movimento per reprimere la ripresa della Germania. Così il primo ministro francese Edouard Herriot e il suo governo, come i leaders britannici di tutti gli ambiti politici e, tra loro, il redattore capo del Times, Noel Baker, caddero nelle macchinazioni di questo cospiratore. Infine riuscì ad attrarre Winston Churchill. Nello stesso anno, quello che più tardi si trasformerà nel genocida ceco di 300.000 tedeschi dei Sudeti, Edvard Benes, fu nominato presidente onorario. Egli ha finora quasi disconosciuto Kalergi, ma negoziava anche con Mussolini per restringere il diritto di autodeterminazione degli austriaci e favorire ancora di più le nazioni vittoriose, ma fallì. Nell’interminabile lista degli alti politici del XX secolo, c’è da menzionare particolarmente Konrad Adenauer, l’ex ministro della giustizia spagnolo, Rios, e John Foster Dulles (EEUU). Senza rispettare i fondamenti della democrazia e con l’aiuto del New York Times e del New York Herald Tribune, Kalergi presentò al Congresso Americano il suo piano. Il suo disprezzo per il governo popolare lo manifestò in una frase del 1966, nella quale ricorda la sua attività del dopoguerra: << I successivi cinque anni del movimento Paneuropeo furono dedicati principalmente a questa meta: con la mobilitazione dei parlamenti si trattava di forzare i governi a costruire la Paneuropa >>. Aiutato da Robert Schuman, ministro degli esteri francese, Kalergi riesce a togliere al popolo tedesco la gestione della sua produzione dell’acciaio, ferro e carbone e la trasferisce a sovranità sovranazionale, ossia antidemocratica. Appaiono altri nomi: De Gasperi, il traditore dell’autodeterminazione dei tirolesi del sud, e Spaak, il leader socialista belga. Finge di voler stabilire la pace tra il popolo tedesco e quello francese, attraverso gli eredi di Clemenceau, quelli che idearono il piano genocida di Versailles. E negli anni venti sceglie il colore azzurro per la bandiera dell’Unione Europea. Il ruolo guida di Kalergi nella creazione dell’Europa multiculturale e nella restrizione del potere esecutivo dei parlamenti e dei governi, è evidente ai giorni nostri, e si palesa col conferimento del premio “Coudenhove Kalergi” dal cancelliere Helmut Kohl come ringraziamento per seguire questo piano, così come l’elogio e l’adulazione del potente personaggio da parte del massone e polito europeo il primo ministro del Lussemburgo, Junker. Nel 1928 si aggiunsero celebri politici e massoni francesi: Leon Blum (più tardi primo ministro), Aristide Briand, E. M. Herriot, Loucheur. Tra i suoi associati si incontrava gente molto diversa come lo scrittore Thomas Mann e il figlio del Kaiser, Otto d’Asburgo. Tra i suoi promotori, a parte i già menzionati Benes, Masarik e la banca Warburg, si incontrava anche il massone Churchill, la CIA, la loggia massonica B’nai B’rith, il “New York Times” e tutta la stampa americana. Kalergi fu il primo a cui fu assegnato il premio Carlomagno nella località di Aachen; e quando lo ricevette Adenauer, Kalergi era presente. Nel 1966 mantiene i contatti con i suoi collaboratori più importanti. Tutti coloro che sono stati insigniti di questo premio fanno parte del circolo di Kalergi e della massoneria, o si sforzarono di rappresentare gli interessi degli USA in Germania. Nell’anno 1948 Kalergi riesce a convertire il “Congresso degli europarlamentari” di Interlaken in uno strumento per obbligare i governi a tornare a occuparsi della “questione europea”, vale a dire, a realizzare il suo piano. Proprio allora si fonda il Consiglio europeo e in cima alla delegazione tedesca troviamo Konrad Adenauer appoggiato dalla CIA.
(Gerd Honsik, “Il Piano Kalergi”)
[2] Kalergi, Praktischer Idealismus
[3] Honsik, op.cit.
[4] «USA Magazine», 12/08/1955
ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΔΩ
http://xn--identit-fwa.com/blog/2012/12/11/il-piano-kalergi-il-genocidio-dei-popoli-europei/
ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ από τα Ιταλικά
Μετάφραση -επιμέλεια: Ελευθέριος Αναστασιάδης
https://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/460292_shedio-coudenhove-kalergi-i-genoktonia-
ton-laon-tis-eyropis?fbclid=IwAR3PFXwyu8OKlXtmimUPAWOcbhANiWCg2Xvt6Iqk_1lL-Oi1RiGjm8rrT9w
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου