Ο Αλεξάντερ Πόουπ ( 21 Μαΐου 1688–30 Μαΐου 1744) ήταν
Άγγλος ποιητής του 18ου αιώνα.
- Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 21 Μαΐου του 1688 και ήταν γιος Ρωμαιοκαθολικών γονιών.Ο πατέρας του ήταν έμπορος υφασμάτων.
Το 1690 και στην ηλικία των δύο ετών,ο Πόουπ νόσησε από φυματίωση,
η οποία είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει η σωματική του ανάπτυξη και
τον κατέστησε ασθενικό άτομο.
Ο Πόουπ αντιμετώπισε τους περιορισμούς που ασκούσε η αγγλικανική εκκλησία εναντίον των Καθολικών στο επίπεδο της διαβίωσης
και της εκπαίδευσης.
Έμαθε ανάγνωση από τη θεία του και πήγε στο Twyford School
περίπου το 1698-1699.
Εκπαιδεύτηκε από καθολικούς ιερωμένους και έμαθε λατινικά, αρχαία ελληνικά, γαλλικά και ιταλικά. Ωστόσο, επειδή η πανεπιστημιακή εκπαίδευση
τού ήταν απαγορευμένη και η σωματική του κατάσταση τον εμπόδιζε να ασχοληθεί σε οποιοδήποτε επάγγελμα, καταπιάστηκε με την ποίηση,
στην οποία είχε μεγάλη έφεση.
Το 1711 δημοσίευσε ένα ποίημα περί ποιητικής τέχνης, το Δοκίμιο για την Κριτική, όπου «συμπύκνωνε τον Οράτιο και τον Μπουαλώ σε 744 στίχους»
και εξέπληξε τους κριτικούς. Το 1712 με την Αρπαγή της Μπούκλας
(ποιητική απόδοση ενός πραγματικού ερωτικού επεισοδίου της εποχής) διασκέδασε την καλή κοινωνία του Λονδίνου και χαρακτηρίστηκε ως ο ευφυέστερος ποιητής της Αγγλίας.
Το 1715 άρχισε να εκδίδεται η μετάφρασή του της Ιλιάδας,
την οποία μετέφρασε πρώτος στα αγγλικά.
Η επιτυχία που σημείωσε ήταν τεράστια, σε φιλολογικό και οικονομικό επίπεδο. Αγόρασε μια έπαυλη στο Τουίκενχαμ με κήπο πέντε στρεμμάτων, τον οποίο σχεδίασε σε «φυσικό» στυλ και κατασκεύασε ένα σπήλαιο με φανταστική διακόσμηση. Εκεί δεχόταν τους φίλους του, τον Σουίφτ, τον Μπόλινμπροκ, την λαίδη Μόνταγκιου και τον Βολταίρο.
Το 1728 δημοσίευσε την Βλακειάδα (The Dunciad), επιτιθέμενος
εναντίον των εχθρών του, συγγραφέων και κριτικών.[ https://www.britannica.com/topic/The-Dunciad]
Το βιβλίο έγινε ανάρπαστο και σε μεταγενέστερες εκδόσεις οι επιθέσεις επεκτάθηκαν σε παιδαγωγούς, ελεύθερους στοχαστές και άλλες κατηγορίες
που κατά την γνώμη του Πόουπ πληρούσαν τα κριτήρια για να
συμπεριληφθούν στο έργο του.
Το 1733 δημοσίευσε το φιλοσοφικό ποίημα Δοκίμιον Περί του Ανθρώπου,
στο οποίο είναι φανερή η επίδραση του Μπόλινμπροκ, προς τον οποίο απευθύνεται το ποίημα. Πρόκειται για έργο στο οποίο εκφράζονται
ντεϊστικές απόψεις.
Παρά την Καθολική του πίστη και παρά την εμπεριεχόμενη παρότρυνσή του
στο ποίημα να ακολουθείται ο δρόμος του Θεού, ο Θεός του Πόουπ είναι
η Πρώτη Αιτία και μόνο.
Το 1735 άρχισε ξανά επιθέσεις κατά των εχθρών του, με την αυτοβιογραφική του Επιστολή προς τον Δρ. Άρμπουθνοτ.
Από το 1741 έπασχε από υδρωπικία, η οποία τον εμπόδιζε να περπατήσει,
και από άσθμα, το οποίο δυσκόλευε την αναπνοή του.
Απεβίωσε στη βίλα του στο Τουίκεναμ, στις 30 Μαΐου του 1744.
Άγγλος ποιητής του 18ου αιώνα.
- Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 21 Μαΐου του 1688 και ήταν γιος Ρωμαιοκαθολικών γονιών.Ο πατέρας του ήταν έμπορος υφασμάτων.
Το 1690 και στην ηλικία των δύο ετών,ο Πόουπ νόσησε από φυματίωση,
η οποία είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει η σωματική του ανάπτυξη και
τον κατέστησε ασθενικό άτομο.
Ο Πόουπ αντιμετώπισε τους περιορισμούς που ασκούσε η αγγλικανική εκκλησία εναντίον των Καθολικών στο επίπεδο της διαβίωσης
και της εκπαίδευσης.
Έμαθε ανάγνωση από τη θεία του και πήγε στο Twyford School
περίπου το 1698-1699.
Εκπαιδεύτηκε από καθολικούς ιερωμένους και έμαθε λατινικά, αρχαία ελληνικά, γαλλικά και ιταλικά. Ωστόσο, επειδή η πανεπιστημιακή εκπαίδευση
τού ήταν απαγορευμένη και η σωματική του κατάσταση τον εμπόδιζε να ασχοληθεί σε οποιοδήποτε επάγγελμα, καταπιάστηκε με την ποίηση,
στην οποία είχε μεγάλη έφεση.
Το 1711 δημοσίευσε ένα ποίημα περί ποιητικής τέχνης, το Δοκίμιο για την Κριτική, όπου «συμπύκνωνε τον Οράτιο και τον Μπουαλώ σε 744 στίχους»
και εξέπληξε τους κριτικούς. Το 1712 με την Αρπαγή της Μπούκλας
(ποιητική απόδοση ενός πραγματικού ερωτικού επεισοδίου της εποχής) διασκέδασε την καλή κοινωνία του Λονδίνου και χαρακτηρίστηκε ως ο ευφυέστερος ποιητής της Αγγλίας.
Το 1715 άρχισε να εκδίδεται η μετάφρασή του της Ιλιάδας,
την οποία μετέφρασε πρώτος στα αγγλικά.
Η επιτυχία που σημείωσε ήταν τεράστια, σε φιλολογικό και οικονομικό επίπεδο. Αγόρασε μια έπαυλη στο Τουίκενχαμ με κήπο πέντε στρεμμάτων, τον οποίο σχεδίασε σε «φυσικό» στυλ και κατασκεύασε ένα σπήλαιο με φανταστική διακόσμηση. Εκεί δεχόταν τους φίλους του, τον Σουίφτ, τον Μπόλινμπροκ, την λαίδη Μόνταγκιου και τον Βολταίρο.
Το 1728 δημοσίευσε την Βλακειάδα (The Dunciad), επιτιθέμενος
εναντίον των εχθρών του, συγγραφέων και κριτικών.[ https://www.britannica.com/topic/The-Dunciad]
Το βιβλίο έγινε ανάρπαστο και σε μεταγενέστερες εκδόσεις οι επιθέσεις επεκτάθηκαν σε παιδαγωγούς, ελεύθερους στοχαστές και άλλες κατηγορίες
που κατά την γνώμη του Πόουπ πληρούσαν τα κριτήρια για να
συμπεριληφθούν στο έργο του.
Το 1733 δημοσίευσε το φιλοσοφικό ποίημα Δοκίμιον Περί του Ανθρώπου,
στο οποίο είναι φανερή η επίδραση του Μπόλινμπροκ, προς τον οποίο απευθύνεται το ποίημα. Πρόκειται για έργο στο οποίο εκφράζονται
ντεϊστικές απόψεις.
Παρά την Καθολική του πίστη και παρά την εμπεριεχόμενη παρότρυνσή του
στο ποίημα να ακολουθείται ο δρόμος του Θεού, ο Θεός του Πόουπ είναι
η Πρώτη Αιτία και μόνο.
Το 1735 άρχισε ξανά επιθέσεις κατά των εχθρών του, με την αυτοβιογραφική του Επιστολή προς τον Δρ. Άρμπουθνοτ.
Από το 1741 έπασχε από υδρωπικία, η οποία τον εμπόδιζε να περπατήσει,
και από άσθμα, το οποίο δυσκόλευε την αναπνοή του.
Απεβίωσε στη βίλα του στο Τουίκεναμ, στις 30 Μαΐου του 1744.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου