Φεύγεις που πας και που πιστεύεις...

Φεύγεις και πας είσαι καράβι..μπροστά κοιτάς η θάλασσά σου πυρκαγιές και πάγοι.
Μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει..ο γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει.
Φεύγεις που πας και που πιστεύεις..τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει..ποιον εαυτό γυρεύεις.
Όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα..κάθε ταξίδι είναι γυρισμός.
Φεύγεις και πας που επιστρέφεις..σε ποια στεριά η ξενιτιά σου είναι όσα έχεις.
Κι όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα..και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Εσύ γεννάς τη θάλασσα..και χτίζεις το καράβι..είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η γιορτή του γυρισμού..το δάκρυ του αποχωρισμού.
Και το ταξίδι σου είσαι εσύ..είσαι το κύμα το νησί
είσαι ο αέρας το πανί..και τ’ άσπρο μου μαντήλι.
Φεύγεις και πας που ταξιδεύεις..
δρόμοι ανοιχτοί τα σύνορά σου είναι όπου αντέχεις.

 Όλα είναι αλλού κι όλα για λίγο..όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.

 *αναδημοσίευση από : Nasim Alatras