Το μήκος του υπολογίζεται γύρω στα 2.000 μέτρα και θεωρείται ως ενα απο
τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα σύμφωνα με τους ειδικούς,
ενω ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί πλήρως.
Μεγάλο τμήμα του σπηλαίου εξερευνήθηκε το 1953 απο το Γιάννη Πετροχείλου
και το Σουηδό σπηλαιολόγο K. Lindberg.
Αργότερα συνεχίστηκε η εξερεύνηση το 1972 απο το σπηλαιολόγο Ιωάννη Ιωάννου
οπου το χαρακτηρίζει ως "μνημείο της φύσης, και απο τα πιο σημαντικά σπήλαια
που διαθέτει η χώρα μας"
*["Το σπήλαιο καταφύγι Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας Μάνης"
Ψηφιακή βιβλιοθήκη Θεόφραστος,
Τμήμα γεωλογίας ΑΠΘ, Αριθ. σπ. μητρώου 36].
Το σπήλαιο είναι κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού, θεωρείται ως η παλαιά κοίτη
του σημερινού υπόγειου ποταμού που εκβάλλει στη θάλασσα σε απόσταση 200
μέτρων απο τo σπήλαιο, η οποία ονομάζεται Δράκος.
Η είσοδος του σπηλαίου υπήρξε η έξοδος του παλαιού ποταμού,
η οποία είναι εντυπωσιακή καθώς έχει δημιουργήθει ενα τεράστιο
αμφιθέατρο απαράμιλλης άγριας ομορφιάς.
Στο συγκεκριμένο σημείο έχει δημιουργηθεί φυσική παραλία με λείους βράχους
στους οποίους μπορεί άνετα κάποιος να ξαπλώσει πάνω.
Κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχει υποθαλάσσιο σπήλαιο ιδανικό για *σπηλαιοκατάδυση.
Το σπήλαιο υπήρξε ιδανική κρυψώνα για πολλούς ανθρώπους
(γιαυτο και η ονομασία "καταφύγι"), ιδίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλα όχι μόνο.
Το μεγάλο μήκος του, αλλα κυρίως η πολυμορφία και η αφθονία
των στοών-παρακλαδιών του, βοήθησε αρκετούς ντόπιους να βρίσκουν
καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές....
**Photo Yiannis_the greek
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου