... όταν κυλιέσαι μαζί της...

Ειναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου.
Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα....
Δεν ξέρω τίποτα άλλο να σου πω. Έζησα τόσα χρόνια σε τούτη τη γη.
Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου.
Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι.
Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από το φόβο μην πληγωθείς;
Αξίζει να βάζεις αμπάρες στην ψυχή σου, από το φόβο μην μπει κανείς και σε ληστέψει;
Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να ‘χεις το θάρρος να λες:
Με γεια μου με χαρά μου.
Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες.
Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν τη ζεις. Όταν κυλιέσαι μαζί της.
Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα τις αναμνήσεις σου και προχώρα….

 *Αλκυόνη Παπαδάκη