...έτσι είναι αγαπητέ μου, ούτε χάνεις ούτε κερδίζεις, μαθαίνεις...

Ο Ρέι Τσαρλς έχασε την όρασή του στα εφτά του, και 
τη μητέρα του στα δεκαπέντε.
Πριν χάσει την όραση του, είχε δει τον μικρότερο αδελφό του 
να πνίγεται.
«Είχα την επιλογή», είπε «να καθίσω σε μια γωνιά του δρόμου με ένα 
λευκό ραβδί κι έναν δίσκο να ζητιανεύω ή να κάνω τα πάντα για να γίνω μουσικός».
Παραδοχή καθαρά στωική, η οποία ταιριάζει με τη φράση του Επίκτητου: 
«Το μόνο που εξαρτάται από εσένα είναι να αποδεχτείς ή να 
απορρίψεις αυτό που δεν εξαρτάται από εσένα». 
Ο Ρέι Τσαρλς δεν ξόδεψε άσκοπα τις δυνάμεις του μεμψιμοιρώντας. 
Δέχτηκε την τύφλωση που δεν εξαρτιόταν από αυτόν για να προσπαθήσει 
να γίνει ο μουσικός και ο τραγουδιστής ιδιοφυΐα στον οποίο οφείλουμε 
τραγούδια όπως το Whal’d I Say, το Hit the Road Jack ή 
το Georgia on My Mind. 
Ίσως ακόμα και ο ίδιος να έπρεπε να παρακινηθεί από τη δύναμη 
τής παραδοχής για να γίνει ο Ρέι Τσαρλς. 
«Είμαι τυφλός, αλλά υπάρχει πάντα κάτι πιο λυπηρό από αυτό, 
θα μπορούσα να είμαι μαύρος!» αστειεύτηκε μία μέρα σε 
έναν δημοσιογράφο.

...έτσι είναι αγαπητέ μου,
ούτε χάνεις ούτε κερδίζεις,μαθαίνεις...
i-rena