από τό...Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα.

...Άμα πεινάς, το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου.
Άμα κρυώνεις, το ίδιο.
Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις;
Γιατί: τι είναι αγάπη;
Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι σα φωτιά.

Μα είναι; Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα άλλος σα δοξαριά.
Τι είναι, τέλος πάντων… Κι αν, πάλι, αγάπη είναι κάτι που το λένε «αγάπη»,
είναι αυτό η αγάπη;
Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!

Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά; 
Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ’ ένα έρημο δάσος… 

Αν δεν τ’ ακούσει κανείς… είναι κελάηδηγμα; 
Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, 
αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού; ...



*Μενέλαος Λουντέμης



φωτογραφία από : Blanc & Noir - 黑與白