Διαφημιστικά φυλλάδια στο παρμπρίζ...

...σχολάω από τη δουλειά στις εννέα παρά το βράδυ.
Εμφανώς κουρασμένος και κάπως εκνευρισμένος, αποτέλεσμα της δεκατετράωρης εργασίας. Μπαίνω στο αμάξι, βάζω «μπρος», στρίβω 
ένα τσιγάρο και «κουμπώνω» την όπισθεν με σκοπό να ξε-παρκάρω. 
Κοιτώντας από τον κεντρικό καθρέπτη, βλέπω το κλασικό πλέον, διαφημιστικό στο παρμπρίζ. Όσα θα ακολουθήσουν είναι σκέψεις 
περίπου δέκα δευτερολέπτων, που πέρασαν ακαριαία από το μυαλό μου.
Εν έτει 2018, κάποιες επιχειρήσεις επιλέγουν να διαφημιστούν με φέιγ-βολάν. Δεν διαφωνώ, δικά σου τα λεφτά, μπορείς να τα σκορπάς όπως θέλεις, αλλά 
βρε αγόρι μου, με αυτόν τον ρυθμό σε πενήντα περίπου χρόνια το 
δάσος του Αμαζονίου δεν θα υπάρχει και δεν υπερβάλω καθόλου. 
Πέρα από την προφανή οικολογική καταστροφή που προκαλείς από την 
αφέλεια σου, αυτός ο τρόπος διαφήμισης είναι ξεπερασμένος για έναν και μοναδικό λόγο. Δεν είναι αποδοτικός.
Έχεις ακουστά το διαδίκτυο; 
Με τα ίδια ή και λιγότερα χρήματα, μπορείς να πετύχεις τα διπλά αποτελέσματα. Κι εξηγώ. Μπορείς να διαφημιστείς στοχευμένα. Δηλαδή εμένα δεν μου 
«καίγεται καρφί» για την τιμή του μαλακτικού σε προσφορά, αντιθέτως αυτό 
θα ενδιέφερε πολύ τη μέση Ελληνίδα νοικοκυρά. Αν διαφημιζόσουν στο διαδίκτυο θα ήξερες πως εγώ «καίγομαι» για το playstation 4 και «τσακ», 
θα μου το «πετούσες» φάτσα φόρα. 
Οι πιθανότητες να έδινα λίγη από την προσοχή μου στο προϊόν σου 
θα ήταν δεκαπλάσιες.

Εν συνεχεία, είναι εκνευριστικό. Κάθε μέρα βρίσκω δυο ή και περισσότερα διαφημιστικά στο παρμπρίζ μου. Άκου τη διαδικασία. 
Τα παίρνω, τα τσαλακώνω και χωρίς καν να τα κοιτάξω περπατάω δέκα, είκοσι, τριάντα μέτρα ως τον κάδο σκουπιδιών όπου και τα αποθέτω. 
Τι κέρδισες; Απλά κάθε μέρα σε μισώ και λίγο παραπάνω.

Η παραμικρή ελπίδα να γίνω πελάτης σου μόλις εξανεμίστηκε. 
Δεν με ενδιαφέρει η υπέρ-προσφορά του γυμναστηρίου. 
Όταν θα με ενδιαφέρει τότε θα μπω στον κόπο να ψάξω λίγο στο διαδίκτυο 
και να βρω αυτό που με καλύπτει και αν όντως έχεις την καλύτερη προσφορά, τότε με κέρδισες με το «σπαθί» σου. Μέχρι όμως να έρθει αυτή η ώρα δεν 
με απασχολεί η ύπαρξη σου, μην απασχολείς κι εσύ εμένα.

Επιπλέον, ποιος σου έχει δώσει το δικαίωμα να επεμβαίνεις στο αυτοκίνητο μου, έστω και με αυτόν τον «άκακο» τρόπο; Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά το αυτοκίνητο του καθενός αποτελεί ιδιοκτησία και εσύ δεν έχεις καμία δικαιοδοσία επάνω του. Συν τοις άλλοις, αν ο ιδιοκτήτης είναι κανένας «ψείρας» σαν και του λόγου μου, πατάς το κουμπί του και δεν θα σου βγει σε καλό. 
Ώρες-ώρες εύχομαι να είχα λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο. 
Ξέρεις τι θα έκανα; Μήνυση. Ναι μήνυση ρε φίλε. Θα έβρισκα έναν καλό δικηγόρο και θα αρχίζαμε. Παρενόχληση, καταπάτηση ξένης περιούσιας, παραπλανητική διαφήμιση (ναι συμβαίνει και το ξέρεις) και ο,τι άλλο μας κατέβαινε στο κεφάλι.

Μετά από μια χρόνια δικαστική διαμάχη σίγουρα θα έβγαινα δικαιωμένος. 
Όχι σε όλα, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα απαγορευόταν αυτή 
η αηδία. 
Έπειτα όποιος συνάδελφος σου θα τολμούσε το ίδιο, θα υπήρχε το 
δεδικασμένο και τα πράγματα θα ήταν τόσο απλά. 
Εκλιπαρώ όποιον διαβάζει το παρόν άρθρο, συμμερίζεται τον καημό μου 
και διαθέτει και τον ανάλογο χρόνο να το επιχειρήσει.
Θα κάνεις ένα πολύ μεγάλο καλό σε όλους εμάς και θα σώσεις 
αρκετές δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους. 
Επιπλέον θα είσαι κι ένας μικρός «θεούλης» για το θάρρος και 
την αποφασιστικότητα σου.
Ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα και την εποχή της πληροφορίας. 
Με το πάτημα ενός κουμπιού μπορώ να βρω την καλύτερη τιμή πανελλαδικά 
σε κάθε προϊόν κι εσύ ακόμα μου κολλάς «χαρτάκια».
Έλεος, έλεος και καλά μυαλά.

https://www.mindthetrap.gr/kala_miala/item351/B6