...το ιστορικό Θέατρο Ολύμπια της οδού Ακαδημίας.
Η περιοχή και ο δρόμος που φαντάζει εδώ και καιρό σκοτεινός θα αποκτήσει
άλλο ύφος, νέα κίνηση που θα βοηθήσει να βελτιωθεί ένα σημαντικό κομμάτι στην καρδιά της πόλης.
Το Ολύμπια της οδού Ακαδημίας λειτούργησε ως κεντρική έδρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μέχρι τη στιγμή που ο οργανισμός μετακόμισε στη νέα, υπερσύγχρονη σκηνή του, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Δέλτα Φαλήρου.
Tα πρώτα Oλύμπια σχεδιάστηκαν από τον Kωνσταντινουπολίτη αρχιτέκτονα Σταύρο Xρηστίδη στο πνεύμα του παριζιάνικου εκλεκτικισμού.
H αίθουσά τους ήταν γαλλικού τύπου και είχε ημικυκλική πλατεία, αμφιθέατρο, βαθύ εξώστη και 24 θεωρεία. H πολυτέλεια και νεωτερικότητα της αίθουσας των πρώτων Oλυμπίων εγκωμιάστηκαν επανειλημμένα από τον τύπο της εποχής.
H Eικονογραφημένη το θεωρούσε ως το τελειότερο και κομψότερο θέατρο της τότε Αθήνας:
«Tο δάπεδόν του είναι στρωμένον με παρκέ, τα καθίσματά του πολυτελέστατα με βελούδο επιστρωμένα… H σκηνή του καλλιτεχνικωτάτη, αι σκηνογραφίαι ειδικώς κατασκευασθείσαι εις Eυρώπην είναι τελειόταται. Ως χειμερινόν θέατρον τα Oλύμπια είναι το μοναδικόν εις το είδος του, έχον ως εκ περισσού και το προσόν να μετασχηματίζεται η πλατεία του εις θαυμασίαν σάλαν χορού εντός ολιγίστου χρονικού διαστήματος».
Αχίλλειος πτέρνα του πρώτου Θεάτρου Ολύμπια ήταν η μικρή σκηνή του, πλάτους 14,50 μ., βάθους 9μ. και με σχάρα σε ύψος 11 περίπου μέτρων. Στα 1942-43 τα πρώτα Oλύμπια ανακαινίστηκαν από τον αρχιτέκτονα Kίμωνα Λάσκαρι για να στεγάσουν με ενοίκιο την Eθνική Λυρική Σκηνή. Εκεί στεγάστηκε οριστικά η Λυρική Σκηνή από το 1944 με νέο διευθυντή τον συνθέτη Μανώλη Καλομοίρη.
Η πρώτη παράσταση στη μόνιμη, πλέον, στέγη των Ολυμπίων δόθηκε την 1η Απριλίου 1944. Η όπερα «Ρέα» του Σπυρίδωνος Σαμάρα σηματοδότησε παράλληλα και το πρώτο ανέβασμα μείζονος έργου της Επτανησιακής Σχολήςαπό τη Λυρική η οποία, έναν μήνα αργότερα, τον Μάιο του ίδιου έτους, θα γινόταν πλέον αυτόνομος οργανισμός.
Η πρώτη παράσταση στη μόνιμη, πλέον, στέγη των Ολυμπίων δόθηκε την 1η Απριλίου 1944. Η όπερα «Ρέα» του Σπυρίδωνος Σαμάρα σηματοδότησε παράλληλα και το πρώτο ανέβασμα μείζονος έργου της Επτανησιακής Σχολήςαπό τη Λυρική η οποία, έναν μήνα αργότερα, τον Μάιο του ίδιου έτους, θα γινόταν πλέον αυτόνομος οργανισμός.
«Η δραματική σοπράνο δις Καλογεροπούλου είνε μία εξόχως δυναμική καλλιτέχνις με τα σπανιώτερα δραματικά και μουσικά χαρίσματα. Στο σημαντικό σημείο της εξελίξεως που παρουσιάζει αρχίζει να συνειδητοποιεί πλήρως όλες της τις δυναμικότητες και προκαλεί αμέριστη τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό του κόσμου. Στον καταθλιπτικό και μουσικώς αγνώμονα ρόλο της Μάρθας θριάμβευσε σ’ όλη τη γραμμή».
Με τέτοιες διθυραμβικές κριτικές χαιρετίστηκε το ντεμπούτο της Μαρίας Κάλλαςστη σκηνή του Ολύμπια, στις 22 Απριλίου 1944. Η καλλιτέχνις ερμήνευσε τον γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο στην όπερα του Ντ’ Αλμπέρ «Στον κάμπο» σε σκηνοθεσία του Ρενάτο Μόρντο. Ένα χρόνο μετά, στις 14 Σεπτεμβρίου 1945, η Μαρία Καλογεροπούλου αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη, για να επιστρέψει πολλά χρόνια αργότερα ως Μαρία Κάλλας.
Tο 1950 τα πρώτα Oλύμπια περιήλθαν στην κυριότητα του Mετοχικού Tαμείου Yπαλλήλων Tράπεζας Eλλάδος, το οποίο ένα χρόνο αργότερα προκήρυξε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με στόχο την ανέγερση νέου κτιρίου, το οποίο θα περιλάμβανε και θέατρο κατάλληλο για τη στέγαση της ΕΛΣ.
Tο πρώτο βραβείο κέρδισε ο αρχιτέκτων Πάνος Tσολάκης.
O Tσολάκης ήταν απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού και είχε ιδιαίτερη μουσική καλλιέργεια από τη μητέρα του Αννέτα, ιδρύτρια του πρωτοποριακού Ωδείου Tσολάκη στο Bόλο. H μελέτη των νέων Oλυμπίων έγινε σύμφωνα με τους τότε κανόνες της τέχνης και της επιστήμης.
Το ύψος της σκηνής αυξήθηκε κατά 6,50 περίπου μέτρα και δημιουργήθηκε υπόγειος σκηνικός χώρος. Ουσιώδεις βελτιώσεις έγιναν στους χώρους του κοινού -είσοδος, κλίμακες και φουαγιέ- που διπλασιάστηκαν σε εμβαδόν και βελτιώθηκαν οι συνθήκες άνεσης και θέας της αίθουσας. Το Θέατρο Ολύμπια παραμένει έως και σήμερα έδρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου και δίνονται οι περισσότερες από τις παραστάσεις κάθε καλλιτεχνικής περιόδου.
O Tσολάκης ήταν απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού και είχε ιδιαίτερη μουσική καλλιέργεια από τη μητέρα του Αννέτα, ιδρύτρια του πρωτοποριακού Ωδείου Tσολάκη στο Bόλο. H μελέτη των νέων Oλυμπίων έγινε σύμφωνα με τους τότε κανόνες της τέχνης και της επιστήμης.
Το ύψος της σκηνής αυξήθηκε κατά 6,50 περίπου μέτρα και δημιουργήθηκε υπόγειος σκηνικός χώρος. Ουσιώδεις βελτιώσεις έγιναν στους χώρους του κοινού -είσοδος, κλίμακες και φουαγιέ- που διπλασιάστηκαν σε εμβαδόν και βελτιώθηκαν οι συνθήκες άνεσης και θέας της αίθουσας. Το Θέατρο Ολύμπια παραμένει έως και σήμερα έδρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου και δίνονται οι περισσότερες από τις παραστάσεις κάθε καλλιτεχνικής περιόδου.
Τα εγκαίνια του νέου θεάτρου Ολύμπια έγιναν στις 8 Ιανουαρίου 1958
με την πρώτη παρουσίαση της όπερας του Βέρντι «Αΐντα», η οποία δόθηκε σε μουσική διεύθυνση Ανδρέα Παρίδη, σκηνοθεσία του Ιταλού Ρέμο Ντέλα Πέργκολα και με τη συμμετοχή κορυφαίων Ελλήνων και ξένων μονωδών.
Η τελευταία παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Θέατρο Ολύμπια δόθηκε στις 19 Μαΐου 2017, με μία μοναδική παράσταση της Ρέας του Σπυρίδωνα Σαμάρα, που ήταν και η πρώτη όπερα που παρουσιάστηκε από την ΕΛΣ στο θέατρο.
https://www.elculture.gr/blog/article/CF%85/
https://www.elculture.gr/blog/article/CF%85/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου