Ο Βάρναλης μάρτυρας στη δίκη του Λουντέμη...κα ο "ΚΟΝΤΑΡΟΜΑΧΟΣ"

…Είπαμε ότι ανάμεσα στους υπερασπιστές μου ήταν κι ο Δάσκαλος. 
Αλλά, πως ήρθε! Δεν είχε την υπομονή να περιμένει να τον ειδοποιήσουν.
Μόλις το πληροφορήθηκε απ΄ τις εφημερίδες ντύθηκε τα γιορτινά του κι ήρθε μόνος του. Δε λογάριασε ούτε γηρατειά, ούτε φόβο, ούτε κρύο. Διέσχισε τα πυκνά στίφη των πραιτωριανών (που χανε κυκλώσει ολόκληρο το τετράγωνο) και μπήκε στην αίθουσα.
-Κωνσταντίνος Βάρναλης… φώναξε ο κλητήρας.
Ο Δάσκαλος τον κοιτούσε με χλευαστική απάθεια.
-Δάσκαλε… Εσένα φωνάζουν… του 'πε ο Νίκος Παππάς.
-Εμένα; Τότε τι «Κωνσταντίνος» λέει αυτός ο… άντε ας μην το πω.
-Περάστε κ. Βάρναλη… του είπε ο Εισαγγελέας Κατεβαίνης, που 'κανε τον διανοούμενο.
Ο Δάσκαλος πλησίασε κάτω απ΄ την έδρα με το χέρι στ΄αφτί. 
Ο Πρόεδρος ρωτά:
-Πιο δυνατά! φώναξε ο Βάρναλης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έστω. Είναι ένοχος ο κατηγορούμενος;
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (Με έμφαση): Ένοχος; Όχι! Για να ναι ένοχος ένας Συγγραφέας πρέπει να δίνει αρνητικές απαντήσεις στις τρεις 
παρακάτω ερωτήσεις; 
Πρώτον: Ζώντας σε μια κοινωνία αδικίας με ποιους θα πάει; 
Με τους αδικητές ή με τους αδικημένους; 
Δεύτερο: Αν ο Λαός πέσει στα δεσμά της τυραννίας με ποιους 
θα συνταχθεί; Με τον τυραγνισμένο ή με τον τύραννο; 
Και τρίτο και τελευταίο: Αν η Πατρίδα πάει σ΄ εθνική σκλαβιά ποιους 
θα βοηθήσει; Τους κατακτητές ή τους κατακτημένους; 
Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα παλικάρια; 
Γνωρίζω τον κατηγορούμενο από έφηβο. Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και 
σαν Έλληνα. Και σας δηλώνω κατηγορηματικά: 
Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις απαντήσεις. 
Δεν είναι ένοχος.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Εις ένα από τα υπό κατηγορίαν κείμενά του και συγκεκριμένα εις 
το υπό τον τίτλον «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό»…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ε;…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Ο Συγγραφεύς -δια να σώσει την τρυφεράν Ειρηνούλαν από την βουλιμίαν των αφεντικών της- την παραδίδει εις τας χείρας των εργατών.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Καλά κάνει.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Δε θα μπορούσε , έξαφνα, να την παραδώσεις εις χείρας εκείνων οίτινες είναι εντεταλμένοι για την φρούρησιν της τιμής των…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ποιονών. Των χωροφυλάκων;
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Βεβαίως.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Όχι! Θα την πουλούσαν στο μπουρδέλο.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Κύριε Βάρναλη…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Τη γνώμη μου δε ζητήσατε; Τη γνώμη μου είπα. Ξέρω, εσείς έχετε άλλην γνώμη. Αλλά δεν είσθε σεις ο μάρτυρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τίποτε άλλο κ. Βάρναλη. Μπορείτε ν΄ αποσυρθείτε.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (δυνατά): Κοιτάξτε μην τύχει και τον αθωώσετε 
«λόγω αμφιβολιών»! Αν οι Νόμοι σας καταδικάζουν αυτές τις αρετές καταδικάστε τον! Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Κανένα! Σας το λέω εγώ!

*Η συγκλονιστική κατάθεση του Κ. Βάρναλη την οποία αφηγείται 
ο ίδιος ο Λουντέμης στο βιβλίο του ''Ο Κονταρομάχος''

Ὑπάρχουν βιβλία γραμμένα ἀπ’ τὸν Κώστα Βάρναλη. Πολλά. 
Δὲν ὑπάρχει ὅμως κανένα βιβλίο για τὸν Κώστα Βάρναλη. 
Ὁ Βάρναλης σὰν ποιητὴς καὶ προπάντων ὁ Βάρναλης σὰν ἄνθρωπος δὲν ἔγινε ἀκόμη βιβλίο. Νά!… Αὐτὸ τὸ χρέος καί, μαζί, αὐτὴν τὴν ἀποστολὴ ἔρχομαι νὰ ἐκπληρώσω σήμερα. Νὰ δώσω δηλαδὴ στους ἀνθρώπους τὸν ἄνθρωπο. Τὰ βιβλία ἑνὸς ποιητῆ διαβάζονται καὶ ξαναδιαβάζονται. Ἐκδίδονται κι ἐπανεκδίδονται. Τὸν ἄνθρωπο τὸν ἴδιο ὅμως ποτὲ δὲν μπορεῖς νὰ τὸν ἐπανεκδώσεις. Ἔχει μιὰ καὶ μόνη ἔκδοση. Τὴν ἐξαντλεῖ καὶ φεύγει. 
Νὰ γιατὶ καταπιάστηκα μ’ αὐτὸ τὸ γραφτό. Θέλω νὰ ἐπαναλάβω τὸν ἄνθρωπο. 
Νὰ τὸν χαρίσω στους ἀνθρώπους. Σ’ ὅσους δὲν τὸν γνώρισαν. 
Νὰ τοὺς κεράσω τὴν ἁπλότητά του, τὴ σεμνή του παλληκαριὰ καὶ τὴ λαϊκή του σοφία. Ὁ ποιητὴς πιὰ πάει, κατακυρώθηκε, θὰ μείνει. 
Δὲν εἶναι ὅμως κρῖμα νὰ χαθεῖ ὁ ἄνθρωπος; 
*απόσπασμα από το 1ο κεφάλαιο

Menelaos Lountemis (Greek: Mενέλαος Λουντέμης) is the literary pseudonym of 

Dimitris Balasiadis, one of the most profound and important Greek writers of the past century. Influenced by writers ranging from Dostoyevsky to Proudon and mostly influenced by his own experiences of his hard life, Lountemis mostly wrote about the poor and the strugle for a better life. A communist and an atheist himself, he soon exceeded his ifluences, creating a unique style of humanitarian literature. 

His books have been translated in more than 50 languages and read by people around 

the world. He was born in 1912. 

From 1925 to January 1929 he studied at the High school of Edessa. 

As a young student he worked at summers at the villages of Almopia as a schoolteacher. 

He also worked as a kitchen-boy, chanter, office employee, actor in travelling theaters and other occupations. He was imprisoned in Makronisos for his political ideas and later he was exiled from Greece, along with hundrends of thousands of Greek communists after the end of the Greek civil war, in 1949. 

He died from a cardiac arrect on 22 January 1977, hardly one year after his return in his homeland after many decades of exile. He was burried in the 1st Cemetery of Athens.