Κατάφερε να μετατρέψει μία τραυματική εμπειρία της ζωής του σε πηγή δημιουργίας και έμπνευσης.
Για εκείνον όλα άλλαξαν ένα βράδυ του Σαββάτου, όταν ήταν μόλις 16 ετών.
Περπατούσε με δύο φίλους του στο πεζοδρόμιο που βρίσκεται έξω από
το σχολείο του στην Καλαμαριά. Ένας ασυνείδητος οδηγός που έτρεχε με
ιλιγγιώδη ταχύτητα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του και παρέσυρε
τον 28χρονο σήμερα, Δημήτρη Αντωνίου.
Όπως περιγράφει ο ίδιος, η ζωή του χωρίζεται σε δύο περιόδους, πριν και
μετά το ατύχημα. Για έναν χρόνο, μετά το ατύχημα, προσπαθούσε να βάλει
ξανά τη ζωή του σε μία τάξη και… να την δει όπως λέει αλλιώς!
Τον συναντήσαμε στο σπίτι του, μία μέρα πριν ανέβει στο θεατρικό σανίδι
του Πολιτιστικού Κέντρου «Αλέξανδρος» για να παρουσιάσει για δεύτερη
χρονιά την παράσταση «Στα καλά του καθισμένου».
*Παρότι πέρασες κάτι τόσο δύσκολο, δεν το έβαλες κάτω.
Ολοκλήρωσες τις σπουδές σου στο φυσικό του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το μεταπτυχιακό σου στο
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Στη συνέχεια έγραψες δύο αυτοβιογραφικά διηγήματα και μία
θεατρική παράσταση, το «Στα καλά του καθισμένου».
Ποιο ήταν το κίνητρό σου και τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις;
Μετά το ατύχημα, το μόνο που μου είχε απομείνει ήταν το μυαλό μου.
Έτσι αποφάσισα να δώσω μία ευκαιρία στα γράμματα.
Οι σπουδές μου, μου έδωσαν μία άλλη οπτική κι ένα κίνητρο.
Όταν μελετάς την έννοια του χρόνου και του σύμπαντος, νιώθεις μικρός
και τα προβλήματά σου γίνονται σχεδόν ασήμαντα. Παρότι είχα προτάσεις,
δεν ήθελα να ακολουθήσω μία ακαδημαϊκή καριέρα κι έτσι, έγραψα δύο συλλογές διηγημάτων με ιστορίες αυτοβιογραφικές και φαντασίας.
Μου αρέσουν οι προκλήσεις κι έτσι μου καρφώθηκε η επιθυμία να μπορέσω
να κάνω τους ανθρώπους να γελούν περνώντας όμως παράλληλα σωστά μηνύματα. Έτσι προέκυψε το σενάριο του «Στα καλά του καθισμένου».
Μου αρέσει να σπάω τα ταμπού. Στην Ελλάδα μας φαίνεται περίεργο ένας άνθρωπος με αναπηρία να σπουδάζει, να δουλεύει, να έχει σχέση.
*Από που αντλείς όλη αυτήν την ενέργεια και τη δύναμη;
Δεν πιστεύω στην τύχη και στους εξωγενείς παράγοντες.
Πιστεύω στην επιλογή. Είναι δική μου απόφαση αν θα χαμογελάσω ή όχι,
αν θα αφήσω τους εξωγενείς παράγοντες να με κυριεύσουν και να με ορίσουν,
ή αν θα τους «πουλήσω τρέλα». Θέλω να νιώθω κύριος του εαυτό μου κάθε λεπτό, κάτι που έχει τεράστια σημασία. Θέλω να ξυπνάω και να ορίζω πως
θα πάει η μέρα μου όσες ατυχίες κι αν συμβούν μέσα σε αυτήν.
Διαφορετικά, αυτομάτως εξαρτώμαι απόλυτα από το τι συμβαίνει γύρω μου
κι όχι από το τι συμβαίνει μέσα μου.
*Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην
καθημερινότητά σου και τι θα ήθελες να αλλάξει,
στην ίδια την πόλη αλλά και στους ανθρώπους της;
Στόχος μου ήταν να παρουσιάσουμε την παράσταση
«Στα καλά του καθισμένου» σε πολλά σχολεία για να περάσουμε ένα
μήνυμα στα παιδιά. Τελικά… καταφέραμε να πάμε μόνο σε ένα κι αυτό
γιατί τα υπόλοιπα δεν είχαν πρόσβαση στη σκηνή.
Κάτι που συμβαίνει και με τα περισσότερα θέατρα της πόλης.
Μπορεί να έχουν πρόσβαση τα άτομα με ειδικές ανάγκες στον χώρο,
όχι όμως στη σκηνή. Δεν τους περνάει δηλαδή από το μυαλό πως ένα
άτομο με αναπηρία μπορεί να γίνει ηθοποιός. Από εκεί και πέρα, η πόλη μας
δεν είναι χτισμένη για ανθρώπους με αναπηρία. Από τις ανύπαρκτες ράμπες
και τα στενά πεζοδρόμια με τα παρκαρισμένα οχήματα, μέχρι τις διαβάσεις.
Η έλλειψη ραμπών στις διαβάσεις είναι 100% παράνομο και το έχω
ψάξει νομικά. Σύμφωνα με ευρωπαϊκό διάταγμα, είναι ο ορισμός της
ανισότητας υπό την έννοια ότι προσκαλείς τον πεζό να περάσει και
αδιαφορείς για κάποιον που κυκλοφορεί με αμαξίδιο.
Όσον αφορά στους ανθρώπους, για μένα το πρόβλημα είναι ότι πολύ
εύκολα κρίνουμε -ιδίως μέσω των social media- και πολύ δύσκολα κάνουμε αυτοκριτική. Είμαστε ευαίσθητοι… κατ’ επιλογή.
*Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πεις ποια είναι
τα μελλοντικά σου σχέδια και όνειρα;
...θα παρουσιάσουμε με τον Γιάννη Σερβετά το πρώτο μου μυθιστόρημα,
«Ένας καλύτερος άνθρωπος». Ως ιδέα,το δουλεύω από τότε που έπαθα
το ατύχημα. Μου πήρε δηλαδή αρκετά χρόνια μέχρι να ωριμάσω
λογοτεχνικά και ηλικιακά. Άλλωστε, το «ζουμί» όλων μου των προσπαθειών
είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Έλενα Καραβασίλη
https://www.grtimes.gr/politismos/hKD6TikOlQQT-Q1a9-PpK4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου